Zoals zoveel mensen ben ook ik een soort van “Corona-zwalker”. Aan de ene kant heb ik continu het gevoel het niet te snappen. Waarom al deze maatregelen? Waarom deze enorme, wereldwijde paniek over een virus met “hooguit maar 1% mortaliteit”? Waarom is dit virus nou zó anders dat het dit deze gigantische globale ontwrichting en beperking van menselijke vrijheden rechtvaardigt? En ja, ik ben ook wel een beetje “Corona-moe”. Maar dat doet er totaal niet toe.
Want aan de andere kant ben ik toch ook best wel bang en vooral voorzichtig; er is zó ontzettend veel wat we nog niet weten over de daadwerkelijke gevolgen van Covid-19 op de langere termijn. En de berichten over de veel grotere besmettelijkheid, de slechts zwakke en ook snel weer afnemende immuniteit als je de ziekte doorgemaakt hebt (wat is zo’n vaccin dan nog waard?). De directe én indirecte gevolgen laten niet af. De lijst wordt steeds weer aangevuld. Hartaanvallen en herseninfarcten, óók bij jongere mensen. Langdurige zo niet levenslange schade aan hart en longen. En zoiets als “Covid Brain”. En wat komt er allemaal mogelijk nog bij?
Gisteren berichtte het nieuws alhier over het enorm gestegen aantal mensen met (zware) depressies: hier in Oostenrijk meldt inmiddels meer dan 20% van de mensen last te hebben van middelmatige tot zwaar depressieve stoornissen. Dat is vier (4!!) keer zoveel als ‘normaal’ het geval is. En zelfs ik kan me regelmatig vinden in de genoemde symptomen: extreme lusteloosheid en vermoeidheid, vlagen van wanhoop, zeurende hoofdpijn, slaapstoornissen (slecht/licht slapen, ’s nachts vaak wakker en niet meer in kunnen slapen), warrige gedachten en grote twijfels. En vooral: het gevoel dat alles steeds verder afglijdt, in combinatie met het niet weten hoe lang dit allemaal nog gaat duren. Vooral dat laatste hakt erin.
Maar deze indirecte gevolgen van Corona (die vast en zeker ook met de overgang te maken hebben) zijn niets bij ’t ware ‘Covid Brain’. Men is er inmiddels achter dat Corona bij een aanzienlijk aantal patiënten – óók bij die met slechts milde symptomen en óók bij jongere mensen – hersen- en zenuwschade veroorzaakt. Van tintelingen tot infarcten, van hallucinaties en extreme verwarring tot verlammingen, gelijkend de gevolgen van Multiple Sclerose (bron). De gevallen hopen zich op.
Neurologische of neuropsychologische schade komt niet zelden voor bij virusinfecties (ook griep en andere virussen) en hangt meestal samen met de enorme reactie van het immuunsysteem. Maar bij Corona schijnt dit wel heel erg te zijn. Een Britse studie van het begin van de Coronacrisis werd onlangs geüpdatet met de nieuwste kennis en data:
“De observaties bevestigen de reeds in eerdere studies genoemde toestanden van verwarring en desoriëntatie, die zich bij 10 van de 43 onderzochte patiënten voordeden. 12 Werden gediagnosticeerd met een zenuwontsteking, 8 met het Guillain-Barré-syndroom, dat al vanuit Italië is gemeld in verband met Covid-19 en kan leiden tot hartritmestoornissen en – mogelijk permanente – verlamming. 8 Mensen kregen een beroerte.” (bron)
Covid-19 kan dus, niet alleen indirect, veel méér dan alleen longproblemen veroorzaken. Inmiddels wordt ervan uitgegaan dat het ook een bloedvaten en zenuwen aantastende ziekte is. En dat heeft zeer zeker langetermijngevolgen voor de hele samenleving:
“My worry is that we have millions of people with Covid-19 now. And if in a year’s time we have 10 million recovered people, and those people have cognitive deficits … then that’s going to affect their ability to work and their ability to go about activities of daily living,” aldus Adrian Owen (neuroscientist, Western University in Canada). (bron)
Op Quora – niet bepaald de meest betrouwbare bron, dat geef ik grif toe – kwam ik dit bericht tegen. Dat hakte er best wel in. Lees vooral ook even de later toegevoegde edit: daar staat hoe meneer Franklin Veaux (bepaald géén expert) bij die getallen komt. Niet geheel onrealistisch. Ook noemt hij de bronnen (wel redelijk betrouwbaar, voor zover ik kan zien) zoals deze, deze en deze. Minder leuk, maar wel degelijk interessant leesvoer. Verontrustend ook.
Maar de gemiddelde mens denkt niet aan langetermijngevolgen. De gemiddelde mens (whatever that is) denkt aan zijn eigen hachje, zijn eigen vrijheden, zijn eigen leven, enkel in het hier nu. Dat zie je bij de klimaatcrisis (“over 200 jaar? En daar moet IK nu voor betalen?”) en dat zie je nu ook bij Corona (“Het heeft nu allemaal wel lang genoeg geduurd!”). Alias “Bekijk het met je Corona. Na mij de zondvloed”.
Maar… ook als je denkt dat Corona enkel en alleen oudere mensen dodelijk treft en dat jij er hooguit ‘een beetje ziek’ van wordt, welke garantie heb je – in het licht van het voorgaande – dan dat jij zélf na een Corona-infectie überhaupt nog oud gaat worden? IS er dan nog wel een leefbare “lange termijn” voor jou? Of ga je daarna binnen de kortste (of wat langere) keren als een warrige, gedesoriënteerde, niet meer functionerende hartpatiënt door het leven? Want dat risico bestaat nu dus. Het is reëel geworden.
Als ook maar de helft van al die aannames, nieuwe kennis en getallen klopt, is dat al desastreus voor de maatschappij en economie. Dan begin ook ik – eindelijk – beter te snappen waarom men zo paniekerig en krampachtig probeert om de boel in te perken. Waarom men probeert te voorkomen. Koste wat ’t kost. Dan zwalk ik toch al wat minder. Want een samenleving met miljoenen mensen met nóg meer brain damage dan nu al het geval is, gaat zéker te gronde.
bron: pixabay.com 5027061 (credits: user GDJ)
