“We zijn het been nu snel aan het bijtrekken.”
Dat zei Rutte gisteren tijdens de persconferentie als antwoord op een van de immer suffe mediavragen aan het eind (ergens rond 31:30).
Dat been. Dat moet nu inderdaad toch wel rap bijgetrokken worden, ja. Wat deze analogie betreft, snap ik hem helemaal. Want tot nu toe liep het hele anti-Corona beleid toch wel behóórlijk mank. Met een hoop verwarrende, ‘dringende adviezen’ in de vorm van een slepend been. Maandenlang hobbelde het voorheen zo populaire Hollandsche Polderbeleid met een kapotte houten poot tussen de Corona-verkeersdrempels – ook wel golven genoemd – door.
“Het is aan ons allemaal.”
“Ons gedrag moeten we samen echt een beetje aanpassen.”
“We moeten samen onze eigen verantwoordelijkheid nemen.”
“Met zijn allen moeten we het nu doen.”
“Met elkaar hebben we het nog niet goed genoeg gedaan.”
Zo blubberde Rutte voort.
En ook:
“Mondkapje moet”
“Contactbeperking moet.”
“Minder reizen moet.”
Maar dat moeten we dus vooral SAMEN. Het lievelingswoord van Rutte. Het klinkt ook zo gezellig, dat met z’n allen. Alleen werkt dat samen niet zo goed. Vooral omdat ‘samen’ niet meer mag. Goede communicatie is zó lastig…
De Drie Musketiers hebben in ieder geval voorgoed afgedaan: “Allen voor één? Echnie! Ik voor mij.”
Onderwijl zing ik moedeloos op z’n Henny Huismans:
– Met z’n allen,
– Met z’n ah-haa-len,
– Met z’n allen zijn we nu wel flink in de aap gelogeerd…
Oh verhip, zingen mag niet meer. En shit, playback zit er ook al niet in! Maar… als “we” ons hele handelen van het afgelopen halfjaar nog eens terug konden spoelen en overdoen, zouden “we” het dan ánders doen? Zo met z’n allen?
Zouden “we” dan aan het begin van de crisis en ondanks alle onduidelijkheid willen accepteren dat mondkapjes misschien wel degelijk (een héél klein beetje) helpen, al was het maar om je eigen praat- en hoestdruppels bij je te houden? Zouden “we” dan niet roepen dat die dingen alleen maar een schijnveiligheidsgevoel opleveren, puur omdat ze in de Laaglanden simpelweg nergens te krijgen waren? Je kunt immers moeilijk iets verplichten dat niet voorhanden is. Vandaar dat er nog steeds sprake is van slechts een ‘dringend advies’. Vandaar dat het RIVM nu niet anders kan dan blijven volhouden dat ze niet helpen (oftewel: de rest van de wereld is gewoon dom en goedgelovig). Zouden “ze” (Jaap, Diederik, Hugo, Mark en co.) dan wél intelligent genoeg zijn om snel een afdoende voorraad mond-neus-maskers in te kopen of te produceren, om de bevolking zo snel mogelijk tegen elkaar te beschermen?
Zouden “we” dan allemaal wat minder opstandig, koppig, tegendraads, vrijgevochten, egocentrisch, complotdenkerig en eigenwijs zijn? Zouden we dan gewoon even doen wat men zegt dat nodig is, omdat “we” nog maar weinig over het virus weten en omdat het kan vriezen en kan dooien? Zouden we één keer niet moeilijk kunnen doen en ons aan de maatregelen houden, zonder geroep over dictatuur, onderdrukking, grondrechten, New World Orders en 5G-geïmplanteerde gekte? Zonder al die Engelen en Ossebaarden, die bange medemensen wel in het gesticht (en in het ziekenhuis), maar niet bij hun gezonde verstand krijgen?
Zouden “we” dan wél – zonder al te heftig morren, vloeken en tieren – doen wat op dat moment nodig is, ook al vinden we het allemaal eigenlijk maar grote onzin? Met zo’n ‘gezonde’ houding van: “’t Is kut, maar goed, wat moet dat moet”? Beetje afstand houden, elkaar (en vooral hulpverleners) niet continu in ’t gezicht blaffen of spugen, handjes met zeep wassen en waar nodig een lapje voor (of liever IN) je waffel? Is dat nou zó verschrikkelijk moeilijk? Zó onmogelijk? Zó vrijheidsbeperkend?
Waarom kunnen “wij” niet heel even níét zo moeilijk doen? Ik doe ook wel eens dingen waar ik het nut totaal niet van inzie. Maar ik doe ze, puur omdat het voor het gemene goed – of in ieder geval voor anderen om mij heen – op dat moment blijkbaar beter is. Je vraagt je kortstondig af: “Mot dat nou?” En dan doe je het gewoon. Soit. Slikken die hap.
En nu dus ook. Zodat de horeca en sportscholen niet wéér dicht hoeven en massaal failliet gaan. Zodat mensen nog de reguliere zorg kunnen krijgen die ze zo hard nodig hebben. Zodat demente oudjes niet wéér weg hoeven te kwijnen achter plexiglas en dooie geraniums.
Het buitenlandse ochtendnieuws: “Niederlande in Teil-Lockdown” (bron: Café Puls)
Kunnen “we” dat dan echt niet? Nee. Natuurlijk kunnen “wij” vrijheidslievende Nederlanders dat niet! Een mondkapje is immers een muilkorf, de premier een prutser en een maatregelacceptant een mak schaap. Het preconventionele egocentrisme regeert: “Niemand vertelt mij wat ik wel of niet moet!” Empathie is dood.
En daarom is die zo gevreesde ‘dictatuur’ (die er overigens nog steeds geen is) nu daar. Het kan niet meer anders. Want jengelende kleuters hebben nu eenmaal duidelijke grenzen nodig. En obstinate pubers leren zich pas aan regels te houden, nadat ze gemerkt hebben wat de consequenties zijn als ze dat níét doen. Huisarrest. En bek houden. Groepsimmuniteit? Dat was ooit een leuk idee.
En dus moeten “we” er álles aan doen om dat beruchte Corona-been zo snel mogelijk weer een beetje bij te trekken, zo Rutte gisteravond. Dat ‘beetje bijtrekken’ achteraf mag je gewoon een lockdown noemen. En een nekslag voor de horeca, die er niks aan kan doen (want maar weinig besmettingen daar) en zich keurig aan de regels houdt. Handhaving in het OV, al dat grof gefeest van studenten beperken, kerken dicht, ja, dát zijn maatregelen die ik kan snappen. Horeca dicht? Nee.
Zelfs in het buitenlandse nieuws is Nederland nu volop aanwezig. Als land dat in zijn totaliteit gefaald heeft. Als volk dat geen eigen verantwoordelijkheidsgevoel kent. Als slechtste jongetje van de klas. Maar de hand in eigen boezem steken, is er voor de ‘leiding’ nog steeds niet bij; “we” hebben het immers zelf gedaan. Met z’n allen. Samen. Ondanks die hordes mensen die zich wél aan de maatregelen hielden (en houden). Het is altijd hetzelfde: een paar idioten verkloten het voor de rest. En daarom moeten “we” ook maar samen boeten.
Oh, dat rottige slepende, manke been dat ‘klungelige crisisbestrijding en totale miscommunicatie’ heet.
Dat tropisch hardhouten been, dat zich ‘grenzeloos egoïsme’ noemt (maar goed, egoïsme is prachtig, want alleen sámen krijgen we Corona, toch?).
Dat been dat door de angst-geile ‘virale media‘ inmiddels op meerdere plaatsen gecompliceerde botbreuken vertoont.
Het been bijtrekken?! Lijmen, dat been!
Zodat we eindelijk weer een beetje normaal kunnen lopen. Maar ja, dát wordt nog een flinke kluif.
“Alleen samen krijgen we corona” – bron: screenshot persconferentie 13-10-2020 (NOS) + eigen bewerking
