De koning deed zijn ding.
Dat was een beetje dom.
Zijn volk was laaiend.
Zij wensten hem zwaaiend
terug in zijn gouden vissenkom.
De koning dacht: “Moet kunnen,
dit zouden ze mij toch wel gunnen?”
Dat deden zij niet,
en tot zijn groot verdriet,
keerde zijn vliegtuigje fluks weerom.
Zijn volk was niet blij.
“Joh, wat voor een koning ben jij?
Wij op een zinkend schip,
en de kapitein in een wip
in die Griekse vakantie-negorij?”
“Bespottelijk!” klonk het geroep.
Heel ’t koningschap in de soep.
Lex zweette als een otter.
Kon het nóg rotter?
Alles de schuld van die vliegtuigspotter!
“Dat was wellicht wat onverstandig,”
manoeuvreerde Rutte nogal onhandig.
“Wimmes, kom terug,
excuseer, vliegensvlug!
Men wordt hier nu pas echt opstandig.”
“Rustig mensen, niks aan ’t handje!
Ik wilde gewoon ff kijken op een afstandje.”
Doch een koning hoort te verbinden,
in plaats van heimelijk te verzwinden…
En floep, was hij weer terug in zijn kikkerlandje.
bron: pixabay.com 2240764 (credits: user ‘Couleur’)
