“Wat denkt die kerel wel?”
Mijn moeder maakt een briesend geluid.
“Wie bedoel je, ma? Die man met wie je de laatste tijd zo af en toe afspreekt?”
“Ja, die! Hij vroeg tijdens ons laatste afspraakje of ik ook wel eens een jurk droeg? Dat vond hij namelijk een stuk charmanter dan mijn spijkerbroek.”
“Ai,…”
Nou, het ergste moet nog komen… Hij had er alvast eentje voor me gekocht en als cadeau meegenomen. Een bloemetjesjurk!”
“Wat heb je gezegd?”
“Dat ik nooit jurken draag. En dat ik al helemáál niet van plan was om me te vertonen in zo’n bloemetjesgeval, waarin mijn grootje vroeger ook rondliep!”
“Wat droeg hij eigenlijk zelf?”
“Niets!”
“Niets?”
“Nou ja, dat kwam zo… We waren naar een leuk stadje geweest, maar op de terugweg voelde hij zich niet zo lekker. Ik zat achter het stuur en hij zat achterin, omdat we natuurlijk nog steeds afstand moesten houden in verband met Corona. Hoe langer we reden, hoe beroerder hij zich voelde. Toen moest hij ineens overgeven.”
“Alles onder?”
“Nee, ik had toevallig een hondenpoepzakje meegenomen. Dat zat nog in de zak van mijn spijkerbroek.”
“Oh, gelukkig maar. Toch wel handig zeg, zo’n broek.”
“Nou nee, want een paar kilometer verderop was het weer raak en waren de zakjes op. Dus wilde hij dat ik zo snel mogelijk zou stoppen, zodat hij uit de auto kon stappen. Gelukkig zag ik een afrit en kon ik meteen ergens parkeren.”
“Op tijd?”
“Nee, kinderslot. Hij kon er zelf niet uit.”
“Oeps…”
“Dus toen moest ik heel hard naar de andere kant van de auto rennen om het portier voor hem open te rukken.”
“Je was zeker te laat?”
“Ja… Zijn shirt en broek had hij al compleet ondergekotst.”
“He, bah! Had je iets meegenomen waarmee je het een beetje schoon kon maken?”
‘Nee. Ik heb zijn broek maar uitgetrokken.”
’Hmm, ik kan me voorstellen dat je dat laatste liever onder andere omstandigheden had willen doen?”
“Nou, nee hoor. Hij is een stuk ouder dan ik. Wel eens een 80-jarige zien overgeven in de berm, in zijn onderbroek? Met een druppel aan zijn neus? Beslist niet sexy, dat kan ik je verzekeren.”
“Daar kan ik me wel iets bij voorstellen, ma. Of eigenlijk juist liever niet.”
“Afijn, toen we dichter bij mijn huis kwamen, bedacht hij dat het eigenlijk best wel een aanstootgevend gezicht zou kunnen opleveren. Een bejaarde, die doodleuk ’s avonds zònder broek uit mijn auto stapt mèt een mondkapje voor. Raar gezicht, leek hem zo.”
“Ze zijn toch wel wat van jou gewend, daar in de buurt?”
“Jawel, maar dat weet hij natuurlijk niet.”
“Hoe heb je het opgelost?”
“Hij stelde voor om onderweg nog even op een stille plek te stoppen, zodat ik mijn spijkerbroek zou kunnen uitdoen. Dan kon hij hem aantrekken. We hebben ongeveer dezelfde maat.”
“Best wel een slimme oplossing eigenlijk… Laat me raden, toen heb jij die jurk toch maar aangetrokken?”
“Echt niet! Ik heb hem thuis gewoon in zijn onderbroek laten uitstappen. Ik in een bloemetjesjurk? Wat denkt hij wel? In nog geen 80 jaar!”
bron: pixabay.com 4640262 (credits: user ‘OlcayErtem‘)
