Een date is natuurlijk heel spannend, maar het gewone leven gaat ook gewoon door. Ik moet in mijn eentje heel veel ballen omhoog zien te houden, terwijl ondertussen de gebeurtenissen tijdens mijn relatie steeds vaker beelden in mijn hoofd projecteren. De huisarts stuurde mij naar een psycholoog, en vandaag heb ik mijn intakegesprek.
Ik word uit de wachtkamer gehaald door een vrij jonge vrouw. Ze is lang. Lijzig lang. Onder een witte blouse heeft ze een zwarte kokerrok. Daaronder draagt ze gympies. Er is vast niemand in haar leven die haar kan vertellen dat er in de wereld van mode bepaalde combinaties zijn die echt niet kunnen. Natuurlijk is er niemand. Ze is vast zo’n gazelle-meisje dat granola-koekjes knabbelt, terwijl ze verse gemberthee drinkt, zo ’s avonds alleen op de bank. Knuffelend met een 13-jarige kat met huisproblemen en kijkend naar All you need is love. Zo samen met een doos tissues. Droge foef die ze is.
Ach, wat lekker defensief ben ik toch. De druk in mijn hoofd groeit gestaag. Desondanks geef ik keurig antwoord op haar open vragen.
Ja, ik kom uit een gewelddadige relatie.
Ja, ik heb nog steeds contact met mijn ex. Vanwege onze zoon, inderdaad.
En ja precies, ik vind zijn nieuwe liefde een stom wijf, want veel te knap.
En het klopt dat ik heel erg hard moet werken om alle eindjes aan elkaar te kunnen knopen.
Ja, ik huil mij vrijwel elke avond in slaap.
Ja, ik voel mij eenzaam.
Dan breek ik. Stomme granola-trut. Weet ze toch een gevoelige snaar te raken. Mejuffrouw Psycholoog stelt voor om een aantal onderzoeken te starten. De meeste daarvan kan ik gewoon online doen. Sommige moet ik samen met haar doorlopen. Alle resultaten bespreekt ze binnen haar team en over een maand of twee verwacht ze een adviesgesprek te kunnen inplannen. Dan kan ze een gerichte therapie voorstellen.
Ze doet maar. Volgende keer neem ik bokkenpootjes voor haar mee.
bron: pixabay.com 2696408 (credits: user ‘geralt‘)
