“Jouw zoon studeerde toch scheepsbouwkunde?”
Nu mijn dochter is gaan studeren, informeer ik zo af en toe nieuwsgierig bij andere moeders hoe het met hun studerende kinderen gaat.
“Ja, maar daar hij is al twee jaar geleden mee gestopt.
“Oh, dat wist ik niet… Vond hij ’t zo tegenvallen?”
“Integendeel. Hij vond de opleiding fantastisch! Maar toen was er nog dat bindende studieadvies, dat nu alleen nog maar ‘adviserend’ is. Hij mocht dus na het eerste jaar niet doorgaan wegens onvoldoende behaalde studiepunten. Het niveau was best wel pittig, dus hij had al snel een leerachterstand opgelopen.”
“Konden ze hem niet even een reddingsboei toewerpen?”
“Nee, hij moest gewoon weg.”
“En toen?”
“We hebben daarna avonden lang samen zitten brainstormen over welke studie hij dan zou kunnen kiezen. Maar hij vond eigenlijk niets anders leuk. Toen heeft hij een beroepskeuzetest gedaan.”
”Oh, wat kwam er uit? Behalve scheepvaart natuurlijk.”
“Hij moest allerlei rare vragen beantwoorden. Zoals ‘wat lijkt je leuker, zwarte tulpen kweken of gekleurde balpennen verzamelen?’ Afijn, hij kreeg er acuut keuzestress van. Hij kon niet uit al die rare antwoorden kiezen. Hij is toen maar halverwege de test gestopt.”
“Jammer hoor.”
“Ja, die afwijzing van de Hogeschool heeft hem een flinke deuk in zijn zelfvertrouwen opgeleverd. Die scheepvaart was zijn lust en zijn leven. Sindsdien hopt hij doelloos van studie naar studie. Geen enkele andere studie bevalt hem. Zijn hart ligt toch bij die eerste opleiding. Uiteindelijk heeft hij maar voor Milieukunde gekozen.”
“Da’s toch best wel iets heel anders?”
“Jawel, maar hij was net als veel andere jongeren geïnteresseerd geraakt in het milieu. Dat kwam eigenlijk vooral door die acties van Greta.”
“Je bedoelt die klimaatactiviste, die zich van een dobberend kikkervisje tot een luid kwakende brulkikker wist te ontwikkelen?”
“Ja, die. Ze hebben best wel veel overeenkomsten… dol op varen, oog voor het milieu…”
“…en een opgelopen leerachterstand…,” vul ik aan.
“Ach, doe niet zo flauw…”
“Sorry, ik ben vroeger zelf een tijdje juf geweest. Maar ik hoop dat deze nieuwe studie hem ook bevalt?”
“Nee joh, dat was ook niks voor hem. Dus is hij dit jaar weer aan een andere opleiding begonnen. Je raadt nooit welke? Modeontwerper! Sinds hij een vriendin heeft, vindt hij kleding ineens heel erg belangrijk.
“Meen je dat, volgt hij nu een modeopleiding?”
“Ja ja, op de kunstacademie. Met een studie Frans ernaast.
“Twee studies?”
“Je mag je tegenwoordig voor twee studies tegelijkertijd inschrijven. Leek ons eigenlijk wel handig, vooral als je niet kunt kiezen. Wanneer de ene studie je niet bevalt, kun je je daarvoor uitschrijven, maar dan sta je in ieder geval nog voor die andere opleiding ingeschreven.”
“Wordt dat niet een beetje teveel? Twee studies tegelijkertijd volgen?”
“Valt wel mee, omdat er tegenwoordig nauwelijks nog fysiek onderwijs gegeven wordt. Bijna alle colleges en examens worden online aangeboden. Dan kun je heel gemakkelijk twee studies combineren.
“Best wel slim…”
“Ja, hè? Bovendien hoef je dan maar 1 keer collegegeld te betalen. Dus het is ook nog eens veel voordeliger!”
“Hij heeft toch een studiebeurs?”
“Een lening, ja. En dat baart me wel zorgen. Die leenschuld is het enige dat maar op blijft lopen. Met al dat studie wisselen behaalt hij enkel levenslange schulden in plaats van studiepunten.”
bron: pixabay.com 951818
