Hóe we in contact kwamen, weet ik niet meer. Maar dat het inténs zou worden, sprak voor zich. Onze communicatie verliep via app-contact. Zonder profielfoto van zijn kant. De berichten werden steeds spannender en uitdagender. Maar zó subtiel, dat ik helemaal niet in de gaten had dat hij mij beetje bij beetje in zijn macht kreeg. We werkten toe naar onze eerste ontmoeting.
Wat ik zou dragen? Niets wat ik voorstelde, was naar zijn zin. Het moest korter, strakker en de hakken hoger.
“Jaja”, dacht ik, “ik zal jou eens laten zien dat ik niet zomaar uit het veld te slaan ben!”
Ik ging mee in zijn wensen en fantasieën. Kocht wat kekke outfitjes en stuurde hem daar foto’s van.
Waar we elkaar zouden ontmoeten? Daar had hij al goed over nagedacht: het moest ergens achteraf, op een bospad. Ik moest daar met mijn auto naartoe rijden en mezelf vastrijden op een drassig, modderig pad. Hij zou dan een vriend sturen om mij te helpen. Als alles naar zijn wens zou verlopen en ik braaf deed wat er van me verwacht werd, zouden we elkaar ontmoeten in een verderop gelegen horeca gelegenheid. Stoer en gulzig als ik was, ging ik compleet mee in zijn spel. Hunkerend naar ultieme spanning, waardering en liefde.
De dag waarop het allemaal zou gebeuren brak aan. Ik stond onder hoogspanning, keek uit naar de climax: deze spannende man ontmoeten en smoorverliefd worden. Ik stapte in mijn mega-sexy outfit in mijn auto. Wel met een lange jas erover, want stel je voor dat er onderweg iets zou gebeuren? Da’s dan toch raar als je in je ieniemini-niemendalletje langs de openbare weg staat.
bron: pixabay.com 3048812
Na een half uur rijden arriveerde ik op de afgesproken plek. Mijn hart bonkte als een malle in mijn borstkas, mijn hele lijf tintelde en het zweet brak me uit. In de goede zin van het woord! Ik liet hem via een berichtje weten dat ik er was.
Of ik even flink gas wilde geven op dat bospad. Hij raakte namelijk erg opgewonden van een sexy geklede vrouw in stoere actie. Kan ik! En nóg een keer… en nóg een keer.
Of ik een stukje verder wilde rijden en dan aan de linkerkant mezelf vast wilde rijden. Wauw, nu ging het écht gebeuren! En ja hoor, ik kwam muurvast te zitten met mijn auto in de modder. Ik vroeg hem om hulp via een berichtje – precies zoals afgesproken.
Daar was hij dan, mijn redder in nood: Hij duwde mijn auto uit de modder en stapte naast me in mijn auto. Ineens was het toch even ongemakkelijk. Wie was deze man? Was hij ‘de vriend’ waar hij het over had? Of zou hij het misschien toch stiekem zélf zijn?! Mijn hersenen draaiden overuren en ik wist even niet wat te doen.
Ik reed hem terug naar het begin van het bospad, hij stapte uit mijn auto en in zijn eigen auto. Toen kreeg ik een berichtje: Ik had de opdracht niet vlekkeloos uitgevoerd en dus zouden we elkaar niet ontmoeten die dag. Diep teleurgesteld reed ik weer naar huis.
Later bleek dat hij mij als zijn Sub had verkozen.
Ik had tot die dag nog nooit van BDSM gehoord.
bron: pixabay.com 2086352
Nu al benieuwd naar het vervolg :-p
Ik lees ook graag verder…
Het zal misschien een rationele benadering mijnerzijds zijn, maar vind je het erg als ik zeg dat het me doet denken aan mijn militaire diensttijd begin jaren ’60 van de vorige eeuw. Daar werd je tijdens je opleiding ook vernederd in de vorm van uitdagingen die je nooit-of-te-nimmer goed deed of kon doen. Dat begon al bij binnenkomst waar je begroet werd met de mededeling “De lichting voor je heeft heel wat bedorven voor jullie”. Onderwerping was het doel, allemaal ten behoeve van “het vaderland”.
Het heeft, bij mij althans, een levenslange afkeer opgeleverd van autoriteit.
Mijn reactie op de mededeling dat ik het niet goed gedaan had was dan vrij zeker ook geweest “Dan doe je het zelf toch beter” en was gegaan zonder nog te reageren berichtjes van zijn/haar zijde.
Mijn gok is dat je te maken hebt met een gefrustreerde militair of vergelijkbaar beroep.
Maar als jij je er gelukkig bij voelt; gewoon doorgaan ermee.
ik zou hier ook niet met een goed gevoel op af gaan….