Ik ga nu eens per week naar therapie. Het doet mij – tegen alle verwachtingen in – tóch meer goed dan kwaad, dus ik zet mezelf er elke week braaf toe om te gaan. Hoewel ik het nog steeds lastig vind om over mezelf te praten. En vooral om het over de klappen die ik van mijn ex kreeg te hebben. Sowieso vind ik het lastig om mijzelf in het middelpunt van de aandacht te zetten. Ik heb nog een hele lange weg te gaan, volgens mijn psycholoog.
Met haar heb ik het ook over mijn beste vriendin gehad. En over haar tirade over seks. Dat ik gewoon eens een keer “goed van bil” moest gaan, al was het maar met een man die ik daarna nooit meer zou zien.
“Wat vind je dan zelf van dat idee?” vroeg mijn psych. Altijd leuk, zo’n open therapeutenvraag.
Het liefst had ik willen antwoorden dat ik dat idee hé-le-maal niets vind, maar dan had ik gelogen. Zeker na mijn date met die best wel heel erg interessante Latte-man.
“Nou, sinds dat gesprek met mijn vriendin denk ik er eigenlijk best veel over na. En ik moet toegeven dat ik er ook steeds meer zin in krijg. Ook in daten en zo.” Ik formuleer het netjes en terughoudend, want als ik écht eerlijk ben, moet ik haar vertellen dat ik al een leuke bil-kandidaat op het oog heb én dat mijn vibrerende vriendje onderwijl nog steeds overuren draait.
“Wat let je?” Ook weer zo’n stomme opmerking.
“Nou, mijn gevoelens die ik nog steeds voor mijn ex heb, bijvoorbeeld. En het feit dat ik moeder ben, om nog maar eens iets te noemen.”
“Denk je dat je hen kwetst als jij toegeeft aan je lustgevoelens?”
“Nee, misschien niet, want ze komen het toch niet te weten, maar ik heb wel een beetje het gevoel dat ik een voorbeeldfunctie heb. En dat ik die functie voorlopig nog in ere moet houden.”
“Zou het zo kunnen zijn dat je wat minder gespannen wordt als je eens een keer een goede vrijpartij hebt gehad?”
“Ga je mij nu ook al adviseren om met een wildvreemde kerel het bed in te duiken?”
“Ik adviseer helemaal niets. Jij maakt altijd nog je eigen keuzes. Ik denk alleen wel dat niet alleen jij profijt ervan hebt. Ik denk zelfs dat je zoon er baat bij heeft. Je wordt misschien wel wat losser. Je ontspant wat meer, misschien?”
Lekker dan, zo’n wijze les van je therapeut: “Relax, vrouw! Ga jij ter ontspanning maar eens even lekker rampetampen.”
Oké. Ga ik doen. En ik weet óók al met wie. Denk ik. Als ik hem zo ver krijg.
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
bron: pixabay.com 3630323
