Een kleine update van mijn kant. Want zolang ik nog hoest, is het verhaal nog niet helemaal voorbij. Al wordt het waarschijnlijk wel wat saaier om te lezen.
Ik hoest dus nog steeds. En loop daardoor dus ook nog steeds in luierbroekjes rond. Maar het herstel van de operatie is inmiddels wel voltooid, denk ik. Ik ben nog moe, maar heb ook weer de nodige overuren op mijn naam staan. Lang leve Corona. De astmatesten wezen niet echt wat uit. Op 30 november staat nu een bronchoscopie ingepland. Nu maar hopen dat die ook daadwerkelijk doorgaat en dat er iets gevonden wordt. Ik ben onderhand wel klaar met dat al dat hoesten.
Alle gebeurtenissen van de laatste maanden hebben wel wat met me gedaan. Soms heb ik het gevoel dat het eindelijk weer goed gaat. En soms grijpt alles me plotseling heel erg naar de keel.
Ik doe ook vreemde dingen. Zo hebben we de afgelopen weken de woonkamer compleet veranderd. We hadden begin juli een nieuwe bank besteld die – als het goed is – op 1 december ein-de-lijk geleverd gaat worden. Een mooie gelegenheid om de woonkamer ook maar even opnieuw te verven. Daarnaast presteerde ik het om in korte tijd een nieuwe eettafel (outlet), eetkamerstoelen (marktplaats), kast (marktplaats) en lampen (gewoon nieuw en dus te duur) te kopen. Alles moest anders en alles moest nieuw. Dit stond al jaren op de planning, maar nu kon het ineens niet meer wachten. Ik ben trouwens wel heel blij met het resultaat.
Ik merk ook dat ik steeds angstiger word en dat is niet goed. Ik was al extreem voorzichtig met alle voorzorgsmaatregelen rondom Corona, maar de laatste tijd wordt het almaar erger. Ik kom nog maar nauwelijks de deur uit, behalve dan voor mijn werk. En waar ik voorheen veel naar kantoor ging zonder me zorgen te maken, ga ik nu hooguit 1 of 1,5 dag in de week. De rest van de tijd werk ik thuis, omdat het fysiek op kantoor zijn gewoon niet goed voelt. Iedereen lijkt een potentiële infectiebron.
Dat gevoel werd bevestigd toen ik deze week gebeld werd; tijdens zo’n zeldzame kantoordag had iemand bijna de hele dag in een klein kantoor tegenover mij gezeten en die persoon was nu positief getest. Ik mocht dus wéér naar de teststraat. Negatief, as usual, maar toch. En morgen heb ik een tandartsafspraak staan, maar eigenlijk durf ik niet. Ik denk dan ook dat ik die afspraak, ook al is dat op het laatste moment, af ga zeggen. Mijn vertrouwen in mijn tandarts is niet zo groot en we wonen ook nog eens in de regio met de hoogste besmettingsgraad van Nederland.
En morgen komt óók de kerstboom; die was immers ook vernieuwing toe. Ja, een neppert. En ja, een echte is leuker. En nee, dat gaan we niet doen met onze katten. Ter algehele verdediging: de oude was vorig jaar na circa 12 jaar intensief gebruik al een verdrietig ding. Die gaat straks samen met de bank bij ’t grofvuil.
We hebben de boom nog nooit zo vroeg neergezet geloof ik, maar ik kijk er dit jaar wel meer naar uit dan anders. Gezelligheid, ter compensatie van de extra donkere wolk die dit jaar over de maand december hangt. Een maand van niet alleen feestdagen, maar ook verjaardagen waarbij het gevoel van gemis dit jaar alles overschaduwt. Met als klap op de vuurpijl (oh nee, dat mag niet meer) oudejaarsdag; de dag waarop mijn echtgenoot jarig is en zijn tweelingzusje jarig geweest zou zijn… Wat zie ik tegen deze laatste maand van dit rotjaar op, zeg.
Is het al januari ?
bron: eigen foto (LB)
De reorganisatie is wel heel erg geslaagd hoor! Zelfs zonder de nieuwe bank ziet het er al geweldig uit.