Trots staat hij daar te glimmen, recht fier omhoog. Ik heb hem nu een dag. Van de Sint gekregen. Dank u Sinterklaaaasje! De Goedheiligman vond blijkbaar dat het tijd werd voor het betere werk. Het is een state of the art object, dat moet gezegd worden. Zelfs in zijn oplader, werkloos, rustend en nakend, lijkt ie omgeven door een helder pulserend aura van energie. Zijn zachtblauwe schacht en gladde top glanzen bijna van genoegen.
Iedere dag een paar keer
De Sint weet wel wat hij mij moet geven, ik ben na één dag al een echte fan. Het liefst doe ik het vanaf nu gewoon iedere dag een paar keer. ’s Ochtends, ’s avonds voor het slapen gaan, en soms nog een keer tussendoor. Na de lunch bijvoorbeeld, dat is echt een ideaal moment van de dag om er eens lekker voor te gaan.
Jarenlang heb ik het handmatig gedaan. Dat vergde wel wat meer werk en het duurde wat langer, maar het resultaat was naar tevredenheid. Waarom handmatig? Ja, wist ik veel wat ik miste… En wat je niet weet, dat mis je niet. Anders had ik er veel eerder eentje aangeschaft.
Ritmisch zoemend
Niet alleen is het resultaat geweldig, ik word er super-relaxed van. Terwijl mijn apparaat zijn werk doet, droom ik helemaal weg. In gedachten maak ik boodschappenlijstjes, stel een lijst van goede voornemens samen voor 2021 en bedenk wat ik vanavond en morgen zal gaan koken. Het zal het ritmisch zoemende geluid zijn. De totale ontspanning.
Ik moest mijzelf er wel even toe zetten om het apparaat ook daadwerkelijk te gebruiken. Zou het resultaat wel hetzelfde zijn als bij handmatige bewerking?
“Joh, dat jij het nog met de hand doet! Da’s toch ouderwets… Ik doe het al jaaaaren elektrisch!” Dat is m’n moeder. Die is heeeel modern en neemt zich geen blad voor de mond.
In één keer naar binnen
Ik moet zeggen, het apparaat is ideaal. Niet te zwaar en hij ligt ook goed in de hand. Dat is belangrijk, want met de juiste grip kun je er ge-wel-di-ge dingen mee doen. Ik druk op het knopje ‘aan’ en hup daar gaan we. Eerst een beetje aan de buitenkant – het voorbereidende werk, zeg maar – en dan in één keer hopla helemaal naar binnen. Daarna links door naar de andere kant, om ook daar even goed werk te verrichten. Mijn hand stuurt als vanzelf naar de plekjes die het meest aandacht nodig hebben voor het gewenste effect. Oefening baart kunst!
Voorzichtig eruit
Met mijn ogen dicht gaat het nog beter. Het lijkt wel of alle sensaties dan gezamenlijk op die ene plek bij elkaar komen. En er is een plekje, waar ik niet zo goed bij kan. Maar met een beetje duwen en m’n pols verdraaiend, kan ik er net bij. Jaaaaa!
Zo. Hè hè. Klaar. Heerlijk. Ik zet ‘m uit. Dat is belangrijk, voordat ie eruit gaat. Anders wordt het een bende.
Nu kan ik ‘m er voorzichtig uithalen. Jakkie, er druipt een sliert vocht vanaf. Met een doekje veeg ik het weg. Ik glimlach naar mijn spiegelbeeld en trek een grijns. Wat zijn die tanden weer sprankelend wit. De elektrische tandenborstel gaat terug op z’n oplader. Geil ding eigenlijk, zeg.
bron: pixabay.com 3347025
