“Voel dan!” gil ik tegen mezelf.
Maar dat stemmetje in mijn hoofd houdt zich angstvallig stil.
Wat moet ik nu?
Eigenlijk zou ik die ene optimale combinatie van verstand en gevoel moeten vinden, maar ik blijf maar in de pure ratio hangen. Nou ja, is dat niet helemaal waar. Ik kan prima voelen. Echt waar. Als ik met mijn kerel tussen de lakens duik, bijvoorbeeld. Dan voel ik alles. Heel goed. Of als ik samen met hem een kopje koffie drink, terwijl de eerste zonnestralen op de keukentafel schijnen.
Zo kan ik ook heel blij worden als we met zijn allen – Zoon, zijn dochter en wij – een avondje Skipbo spelen. Met popcorn en warme chocolademelk. Dan voel ik mij ongelooflijk gelukkig.
Dus ik kán voelen. Maar ik kan niet luisteren naar dat gevoel. Want zodra ik een besluit moet nemen, schakelt mijn hoofd automatisch over naar het rationele gedeelte van mijn hersenen. Ik blijf maar filteren en filteren, tot het negatieve overblijft. En als ik dan zo extreem rationeel nadenk over mijn relatie, overheersen dus enkel nog de negatieve punten. Punten die hij zelf heeft aangeleverd.
Negatief? Hij heeft dat stomme strafblad. Hoe je het ook draait of keert, hij heeft die dame aangerand. Da’s geen goed voorbeeld voor mijn zoon.
Positief? Hij maakt mij gelukkig. Hij is leuk, attent, heel lief voor mij én hij is een god in bed. Waarom overheerst dit dan niet in mijn hoofd?
Want als ik heel eerlijk ben, wil ik niets liever dan bij hem zijn. Het feit dat hij mij gelukkig maakt, zou toch de overhand moeten hebben. Ik zou toch ervan uit mogen gaan dat hij van zijn fouten geleerd heeft? Daarbij heeft hij overduidelijk een gigantisch schuldgevoel over wat er gebeurd is. En daarnaast – en dat vind ik heel belangrijk – hij geeft mij alle ruimte om na te denken over onze (eventuele) relatie. Welke keuze ik ook maak, hij zal het respecteren.
Conclusie, ik ga zoeken en dan luisteren naar dat gevoel van mij. Rationeel ren ik zo hard mogelijk van hem weg, maar emotioneel kruip ik het liefste in hem. Dat besef ik nu. En de emotie is, ook volgens mijn therapeut, belangrijker.
Meteen pak ik mijn telefoon. Laat ik hem eens bellen.
bron: pixabay.com 4846000
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
