Narcisme? Dat was ooit. Nu is er de overtreffende trap: Trumpisme. Wat wederom enkel kan bestaan bij de gratie van een wild geworden meute extreemrechtse “insurrectionists” (ongehoorzame, nazistische opstandelingen) met hoorntjes op de kop.
What a sore sight. Is dit de mensheid? Zijn dit de mensen die mogen kiezen? En dan ook nog eens niet kunnen verliezen? Is dát de achterban van een president? Nou, congratulations!
En wat doet die Prutsident vervolgens? Hij stuurt een videootje om die gewapende opstandelingen te sussen en te bemoedigen. Liefdevolle woorden voor de gestoorde gekken, die op het punt staan om een staatsgreep te ensceneren (voor een daadwerkelijke staatsgreep is toch echt wat meer nodig, stelletje Qanon-prutsers). Knielen tijdens een football game mag dan “on-Amerikaans” zijn, maar het belagen van het Capitol gedurende een democratische proces is blijkbaar puur patriottisme.
So sad.
Dit was een good old bestorming van de bastille, waartoe Mr. Postsident zelf herhaaldelijk opriep (“Fight, Republicans, fight!”). Ik kan helaas niet meer linken naar zijn tweets, want de meesten zijn nu daadwerkelijk verwijderd en de rest van Trumps account is voorlopig geblokkeerd.
Maar hij had dus nul bemoedigende woorden over voor de inwoners van Washington zelf. En wist er ook geen steunbetuigingen uit te persen voor al die mensen die in het Capitool werken. Niks van dattum. Het enige wat hij doet, is het volk dat schuldig is aan verraad en opruiing aan zijn titties leggen, om lekker verder te zuigen.
Weet hij wel wat hij daar aan zijn tepels heeft hangen? Dat móét hij toch weten? Want de meest opvallende persoon van gisteravond was toch wel die Antifa-Qanon-Nazi gek van een Jake Angeli. Ja, dat is die holenbeer, die met die berenmuts en die hoorntjes: de QAnon-sjamaan (en (ex-)acteur/zanger). Ik moest even mijn kunstgebit opnieuw vastplakken toen ik het plaatje van de Village People revival zag.
Paul Luiken beschrijft deze man (en zijn kornuit) (en de situatie) even treffend op Facebook (lees en huiver):
Bron: Paul Luiken op Facebook
Enfin. Het waren weer vijf prachtige dagen in 2021.
Bijna ondenkbaar in een tijd als deze, maar de mensheid heeft wederom een nieuw dieptepunt bereikt.
Op naar en proost op 2022!
