“Ik doe het enkel omdat de kinderen het per se willen.”
Ik heb mijn ex-schoonmoeder (80+) aan de lijn. Even bijkletsen. Ze is, naast erg eenzaam als alleenstaande hoogbejaarde, namelijk ook zojuist ’s middags ingeënt.
“Fluitje van een cent, nul last van,” zegt ze. Maar echt blij klinkt ze niet.
Ik vertel haar dat ik toch wel heel opgelucht ben dat zij tenminste haar eerste prik heeft gehad.
“Ja, en precies over drie weken de tweede. Maar voor mij had die hele heisa niet gehoeven. Ik ben oud en behóórlijk gebrekkig, maar ik heb al een vervuld leven gehad,” vertelt ze. “Als ik de griep of de Corona of wat dan ook krijg, ga ik er toch wel aan onderdoor, met of zonder prik. En als het niet daaraan is, dan binnenkort wel aan iets anders. Dat heb ik allang geaccepteerd. Dus ik had mijn inenting met alle liefde aan iemand anders overgelaten.”
Maar dat mag dus niet, je inenting aan iemand anders overlaten. Ze zucht even. “Ik kon er gewoon niet onderuit. G. [mijn ex-schoonzusje] heeft onafgebroken gebeld en gebeld om erdoor te komen en een afspraak te krijgen. Voor mij.” Na anderhalf uur was het blijkbaar ein-de-lijk gelukt om een time slot te krijgen.
“Eigenlijk had ik dat zelf met ’t internet moeten doen, maar ik heb helemaal geen internet en ik snap er sowieso niks van. Dus heeft zij voor mij gebeld. En vandaag kwam ze me zelfs ophalen om mij naar de priklocatie te brengen. Zodat ik niet alsnog stiekem af zou haken. En nu heb ik dus ook die prik.”
“Ik snap het gewoon niet,” vervolgt ze gelaten. “Waarom vaccineren ze niet die al lui die moeten werken om de boel overeind te houden? DIE moeten niet ziek worden. Die moeten straks alles ophoesten wat wij ouwetjes kosten. En daarnaast: ook met die prik mag ik nog steeds niks. Want ook met prik krijg je net zo goed de Corona, alleen word je er niet meer zo ziek van. Besmettelijk ben je nog steeds. Tenminste, dat zei de dokter. Dus moet je ook nog steeds minstens een dikke olifant afstand van iedereen en alles houden én die mondkap blijven dragen. Dat vind ik nog het ergste, want ik kom steeds in ademnood. Maar goed, wat schiet ik er dan mee op, met die prik?”
Ze blijkt in ieder geval redelijk goed geïnformeerd.
“Als ik ziek word, kom ik vanwege mijn leeftijd toch al niet meer op de IC. Of zelfs maar in ’t ziekenhuis. Dus óf ik ziek het thuis uit en overleef het, net als bij iedere andere flinke griep, óf ik kieper om en dan was het dat. Ook goed. Ik heb er vrede mee.”
Ja, zíj wel. Maar haar kinderen klaarblijkelijk absoluut niet. Hoewel die kans op overleven er zeker wel is. De tante van mijn lief is 91 en vorig jaar twee weken flink Corona-ziek geweest. Inmiddels wandelt ze weer vrolijk rond (in de tuinen het verzorgingshuis).
Na schoonmoeders relaas vraag ik me af hoeveel van die (stok)oudjes daadwerkelijk zitten te springen om die vaccinatie. En ik verwonder me, net als mijn ex-schoonmoe, ook over het feit dat niet eerst de middelbare, werkende bevolking ingeënt wordt. Of nog beter: alle mannelijke 50-plussers met overgewicht. Dát zijn namelijk de mensen die echt langdurig op de IC belanden. Dát zijn de mensen met – veelal verborgen – (pre-)diabetes en een vaak ongezonde, stressvolle levensstijl. Dát zijn dus ook met name de mensen die de zorg ‘overbelasten’.
Bij Jinek werd laatst ook al aandacht besteed aan dat ‘gegeven’. Professor Peter van der Voort, hoofd IC in het UMCG en hoogleraar ‘Health Care’, zei: “De IC’s liggen vol met dikke mannen tussen de 50 en 70. Vaccineer eerst de oudere mannen met overgewicht, dan stromen de IC’s vanzelf leeg.” (bron)
Dus: zorg dat die groep binnen een maand een inenting krijgt. Dan is de zorg ontlast en kunnen de meeste maatregelen daarna meteen versoepeld worden (bron). Hier in Oostenrijk is het plaatje exact hetzelfde: bijna 80% van de mensen die nu op de IC liggen, is mannelijk, te dik en tussen de 45-50, dik driekwart daarvan weer boven de 65 jaar. Waarom díé dan niet eerst vaccineren?
Of voor mijn part gewoon álle mensen tussen de 50 en de 65 jaar? Dat zijn namelijk óók nog eens de mensen met de meest waardevolle werkervaring en een (boven)modaal inkomen. Dat zijn de mensen die hoofdprijs betalen qua belasting en veelal ook degenen met een eigen bedrijf(je) dat op de een of andere manier moet overleven, zodat werknemers ook hun baan behouden.
Dát is de groep die straks de puinhopen van deze crisis op mag ruimen.
Als ze nog in leven zijn, that is.
En daarnaast hebben we dus ook nog steeds dat andere rottige issue, dat je, óók als je gevaccineerd bent, naar ’t schijnt nog lang niet “immuun” bent. Zoveel is inmiddels wel bekend. Je kunt het Coronavirus nog steeds krijgen en bij je dragen. En dus ook nog steeds besmettelijk zijn voor anderen. Je wordt enkel – met een beetje geluk, want vaccins werken ook niet voor de volle 100% – beduidend minder of zelfs helemaal niet meer ziek. Althans dat is de stand van kennis nu. Voor zover ik weet. Maar ja, wat weet ik nou…
Nou, lekker dan; met het vaccineren wordt de groep “verborgen” virusverspreiders dus alleen maar groter? Begrijp ik dat goed? Het verminderen van de druk op zorg en de IC’s schijnt nog steeds doel nummer één te zijn. Dan is het als eerste inenten van de superoudjes – waarvan zelfs een aanzienlijk deel zegt dat het voor hun allemaal niet zo hoeft – toch wars van alle logica? Zorgpersoneel als eerste inenten, dát is logisch, ja. En dat gebeurt ook, gelukkig. Die mogen absoluut niet omvallen, niet ziek worden, niet bezwijken.
Maar daarna ga je toch zoveel mogelijk de groep inenten die de IC’s het meest belast? En vooral ook al die andere mensen, die deze samenleving draaiende moeten houden? De mensen die, áls ze ziek worden, niet meteen doodgaan, maar wél langdurig op hun buik aan de beademing komen te liggen? De mensen die met vaccinatie eindelijk weer écht met elkaar samen kunnen werken en die vervolgens bijvoorbeeld de horeca, cultuursector en de vrijetijdsindustrie weer kunnen reanimeren, doordat zij deze eindelijk weer “vrij” kunnen bezoeken? De mensen die de meeste goederen en diensten afnemen? De mensen die een bijdrage kunnen leveren aan het ein-de-lijk weer aanzwengelen van de economie?
Wáár is de strategie, de logica in dit alles? Ik zie ‘m niet meer.
Natuurlijk, ik wil óók dat mijn ouders dat vaccin zo snel mogelijk krijgen. Want nu zit ik toch vaak best wel in de zorgen: als ze maar niet ziek worden… En naar Nederland reizen is nogal een dingetje momenteel. Lukt niet echt. Persoonlijk snap ik mijn ex-schoonzusje dus ook heel goed; je wílt je dierbaren niet verliezen. Niet aan Corona, niet aan de griep, niet aan kanker, niet aan hart- en vaatziekten, nergens aan. Ik de mijne ook niet. Dus ik zal blij zijn als zij gevaccineerd zijn.
Maar verder lijkt het huidige beleid hier – en in de hele EU, die er allang geen meer is – toch echt een zooitje. Een grote chaos, een warrige vaccinatieoorlog. Alsof “ze” maar wat doen (zonder meteen als Jensen en consorten te willen klinken). Desnoods tegen beter weten in.
En schoonmoe snapt het met haar bijna 85 levensjaren dus ook niet. Of beter gezegd: ze snapt het héél goed. Maar begrijpen doet ze het niet. Ik evenmin.
bron: pixabay.com 5829666
Publiceren jullie ook verhalen van mensen die wèl blij zijn met het vaccin tegen Covid-19? Ik ben ook oud, 87 en behoor dus volgens Marianne Zwagerman tot de groep Oud Hout. Maar ik kan niet wachten tot de uitnodiging voor de prik op mijn deurmat ligt. Dan mag ik mijn kleinkinderen weer knuffelen, dan kan ik weer zelf mijn boodschappen doen en mijn inmiddels ook ingeënte vriendinnen bezoeken. En last but not least, dan heb ik het goede gevoel dat ik ook een klein steentje heb bijgedragen om Corona de wereld uit te krijgen. Als je 87 bent betekent dat niet dat je van geen waarde meer bent. Ik schrijf en schilder ben geïnteresseerd in politiek en voor zover ik hoor een prettige gesprekspartner voor mijn kinderen en kleinkinderen en de mensen die ik tegen kom als ik dagelijks mij hond uitlaat. Ik respecteer het als mensen zich niet willen laten vaccineren, maar ik vraag me af waar die discussie voor nodig is.
Hoi Beatrix!
Dankjewel voor je mooie reactie. En ik kan mij ook geheel inleven in je antwoord. Ik ben overigens wel degelijk blij met het vaccin. Echt wel. Als mensen daardoor minder of niet ziek worden, kún je niet anders dan er blij mee zijn. En ik ben, zoals ik schreef, óók blij dat mijn ex-schoonmoeder het vaccin al heeft gekregen en zal opgelucht zijn als mijn eigen ouders (77 en net als jij heel actief, creatief, levenslustig en – in normale tijden – veel reizend) die prik eindelijk krijgen. Ik heb nergens gezegd dat ouderen geen waarde (meer) hebben. Integendeel; ik hecht heel véél waarde aan de ouderen in onze samenleving.
En als ik zelf aan de beurt ben, sta ik ook vooraan. Doe mij alsjeblieft die spuit. Maar dat is nu het hele punt: er is (vooralsnog) niet genoeg. En dan moet je gaan prioriteren. Wie eerst? Wie is het ‘noodzakelijkst’ voor de hele samenleving? Dat is de hele discussie. Als ik dan het beleid zie, waarbij bepaalde mensen in een verzorgingshuis wel ingeënt worden omdat ze de 80 gepasseerd zijn, maar hun medebewoners van een jaargang jonger niet, want zo staat het op papier, dan krijg ik het af en toe te kwaad. Het lijkt soms zelfs alsof men liever vaccins weggooit dan ‘buiten het plan om’ in te enten. Daarbij komt: alles wat jij nu opsomt, alles wat je graag doet, kan omdat er een bevolkingsdeel is, wat ervoor zorgt dat dat überhaupt (nog) mogelijk is. Als dat deel omvalt en door lang IC-verblijf de zorg overbelast, komt ook de levenslust van een hoogbejaarde in het geding. En daarvoor is die discussie dus nodig. Maar all in all hoop ik gewoon maar héél hard, dat die inenting er zo snel mogelijk is, voor iedereen (die wil).