Ik ben weer single. Hans heb ik uit mijn leven verbannen. Klaar met alle onduidelijkheid. Dat gedoe achter mijn rug om, ik trek dat niet meer. Ook al had hij overal een verklaring voor. Mijn systeem ging telkens weer op syntax error, op het moment dat hij mij ‘iets moest vertellen’, of als ik hem moest confronteren met iets waar ik achter gekomen was. Of het nu de drank was, de ‘vriendin’ uit Kroatië, of zijn strafblad. Klaar mee.
Resoluut was ik. Zo erg zelfs, dat ik van mezelf schrok. Nog voordat we vanuit Friesland naar huis reden, was het hoge woord er al uit. “Hier stopt het, Hans. Dikke streep door onze relatie.” Hij keek beschaamd naar de grond. En hij dreigde in tranen uit te barsten. “Nee, dat gaan we niet doen. Je slikt het maar in. We moeten nog een verrot end rijden en ik heb geen zin in gedoe tijdens die rit.”
Wonderwel lukte het Hans om de hele rit rustig te blijven. Maar een beladen sfeer was ’t wel. Tijdens het rijden legde ik mijn zoon en zijn dochter uit dat we een punt achter de relatie hadden gezet. Dat dit de reden was voor ons voortijdig vertrek. En ik gooide er wat standaard redenen achteraan. Zo snel uit elkaar gegroeid, toch niet de klik die je nodig hebt om helemaal voor elkaar te gaan. Dat soort gezever.
Beide kinderen reageerden gelaten. Zijn dochter knikte begripvol. Maar ze vond het wel heel jammer, zei ze. Want ze vond ons hele fijne mensen om mee om te gaan. “Maar je hebt onze telefoonnummers toch? En je weet waar we wonen. De deur staat altijd voor je open,” zei ik tegen haar. Ze beloofde dat ze over een tijdje eens op de thee zou komen.
En toen kwam het moment dat we voor mijn huisje stonden. Ik laadde onze koffers uit de auto en dat was het. Een kort “nou, dag hè?” kwam er nog nét uit mijn mond en mijn zoon opende alvast de voordeur.
Niet veel later zaten we op de bank.
“Mam?” begon mijn zoon.
“Ja, lieverd?”
“Nu het uit is tussen jullie, hè… ehm… mag ik háár dan nog wel zien?”
bron: pixabay.com 3373190
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
