Ik word gek van die kutcoronakilo’s. Toen ik nog gewoon aan het werk was, bewoog ik dagelijks uren achter elkaar. Daarbij sportte ik nog een beetje in een gym, en ik at het verse voedsel van de catering op de filmlocatie.
Maar nu zit ik – samen met mijn trouwe partner ‘wijn’ – al bijna een jaar op de bank te ruften. De enige sport die ik nog met enige regelmaat beoefen, is WordFeud. Daar krijg je overigens wél prachtig gespierde vingertoppen van. Bewegen doe ik bijna niet meer, behalve dan van de bank naar de koelkast. En naar de deur als Hassan de Shoarmaman weer aanbelt. Of Pietje Pizza. Of Ushi-Sushi.
De kilo’s hangen aan mijn dijen. Mijn buik puilt over mijn jeans en mijn borsten zijn een maatje gegroeid. Onder mijn coltrui zit een extra kin verstopt. En ik heb de puf niet om alle extra pondjes eraf te trainen.
Dat komt omdat ik nog steeds geen zicht heb op het einde van deze crisis. Net zoals iedereen smácht ik naar een lichtpuntje. Naar die datum, waarop de lockdown opgeheven wordt en ik eindelijk weer fanatiek kan gaan puffen in zo’n sportschool. Maar het einde ligt nog ergens in die pikzwarte kutcoronatoekomst.
“Ga lekker thuis sporten dan,” hoor ik iedereen denken. Maar hoe? Ik zie mezelf echt niet meedoen met ‘Nederland in Beweging’ of zo. En ik ga al helemáál niet naar die Gaby Blaaser en haar fitness-tips staren, met haar strakke reet in een veel te klein broekje. De trut. En ik zie mezelf ook niet dagelijks een kwartiertje touwtje springen. De motivatie ontbreekt totaal.
Toch moeten de coronakilo’s eraf. Als straks de theaters weer open gaan, kan ik niet 15 kilo extra met mij mee zeulen. Theatermaken is nu eenmaal topsport. Je móét 24/7 ongelooflijk fit zijn.
Vorige week kocht ik een spelcomputer. Die met zo’n grote ring om van alles mee te doen, van Nintendinges. Ik schafte ook maar meteen een bijbehorend sport-spel aan. Sindsdien beweeg ik weer. En ik vind het nog hartstikke leuk ook, al dat geren met zo’n vurig fit-ringding in mijn handen. Lekker alles aan de kant meppen, helpt ook bij algehele Corona-agressie. En het mooie: ik sleep inmiddels al een heel pond boter minder met mij mee!
Nu oppassen dat ik geen gameverslaafde wordt. Anders blijft er niks van mij over. Heb je dat weer.
bron: pixabay.com 2615796
