Ik besloot dat ik het zou doen. Afspreken met mijn kennis. Seks hebben. Puur om het seks hebben. Gewoon, omdat het kan. En vooral ook omdat ik helemaal niemand enige verantwoording verschuldigd ben.
De avond dat mijn zoon bij zijn vader was, kwam mijn kennis langs. Ik zat mezelf de hele dag al in de weg. Ik voelde mij als een jonge hond die in zijn mand moest blijven liggen. Mijn huis poetste ik klinisch schoon. Ik schoor mij overal superkaal. En ik moest me inhouden om niet elk uur even de hand aan mezelf te slaan, zóveel zin had ik.
Het was fantastisch. Onwennig in het begin, maar ook heerlijk. Het moment waarop we naar de slaapkamer liepen, was ronduit eng. En mij uitkleden terwijl hij toekeek, was ook onwennig. Maar toen hij mij streelde, nam mijn lichaam mijn hoofd over. En toen zijn hoofd tussen mijn benen bewoog, was ook het laatste restje spanning verdwenen. Ik heb intens van hem genoten, meerdere keren achter elkaar.
Maar toen was het klaar. Ik hijgde dat hij nu ook maar eens zijn broek uit moest trekken. Maar hij was resoluut. “Nee. Dat gaat niet gebeuren.” Deze keer wilde hij enkel mij verwennen. De volgende keer zou het dan andersom zijn. Als ik dat goed vond, tenminste. “Kun je over vijf minuten? Ik heb nog wel een ‘gaatje’ in mijn agenda,” grinnikte ik. Maar hij was onverbiddelijk. Over twee weken. Niet eerder.
En nu realiseer ik me pas goed dat ik daadwerkelijk over mijn grenzen ben gegaan. Ik zit in tot over mijn oren een friends-with-benefits situatie. En dat windt mij gigantisch op. Het idee dat ik over twee weken weer mag, zorgt voor heel wat fantasierijke solo-nachten.
Ik weet ook al precies wat ik ga doen. Eerst eens flink oraal bewerken. Daarna klim ik bovenop hem en doe ik alles met hem wat ik wil. Ik stop hem daar, waar ik hem wil hebben. Want over twee weken heb IK de leiding. Hoe spannend wil je het hebben?
bron: pixabay.com 507201
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
