bron: pixabay.com 2519392
Ik was 14 toen ik tijdens het verjaardagsfeest van Jaapie Muller voor het eerst werd gekust.
De jongen heette René Jansen en hij was een jaar ouder. Toen hij zich vooroverboog om mij te kussen, ben ik kennelijk nogal geschrokken. We stonden tegen de deur van het tekenlokaal van ons lyceum en de deur schrok ook, want het glas brak. We vielen door de deur heen en onmiddellijk ging het schoolalarm af.
1 – eerste kus
2 – keiharde sirenes en blinde paniek.
We zetten ’t op een lopen. Ik weet nog dat René beduidend harder rende dan ik.
Eerlijkheid gebied mij te vertellen dat de allereerste keer dat een jongen mij probeerde te kussen ook niet zo fantastisch afliep. Dit gebeurde een paar jaar eerder, toen ik op de lagere school tijdens de pauze binnen moest blijven wegens wangedrag. Nietsvermoedend zat ik heel gedwee aan mijn strafwerk.
“Ondeugd” – bron: eigen foto (JS)
Even later verscheen klasgenootje Patrick. Hij hing met z’n knokige armpjes om mijn schouders en bewoog zijn kinderlipjes in de richting van mijn gezicht. Ik was absoluut geen agressief meisje, maar op dat moment heb ik met een gebald kindervuistje op zijn gezicht getimmerd.
In hetzelfde jaar als ’t Jaapie Muller feest had ik mijn allereerste date.
Marcel Kempe heette hij en we zaten samen op gitaarles.
We spraken af bij café Het Winkeltje en om een of andere reden vond ik het een goed idee om te liegen over mijn leeftijd. Ik vertelde hem dat ik 16 was in plaats van mijn prille 14 jaren.
Na sluitingstijd beklommen we de Wijnhuistoren naast de kroeg, de maan scheen, we voelden een lichte buzz van de biertjes en het leven was mooi. Marcel maakte onhandig aanstalten om mij te kussen, toen ik vanuit m’n ooghoeken de knalgele Renault 4 van mijn vader de hoek om zag scheuren. Kennelijk was hij al een paar uur op zoek naar me, elk café en jeugdhonk afgereden en nu, als laatste aangekomen bij Het Winkeltje. Misschien een klein beetje opgefokt. Licht woedend. Ietwat uitzinnig.
Hij zag ons. Tierend rende mijn vader de trap op, arme Marcel kreeg de hele tirade over zich heen.
‘Hoe durf je!! Mijn dochter is pas 14 jaar oud! Ik ga de politie bellen!’
Dit alles met een zwaar Schots accent en woeste wolkjes whisky-adem.
Het is een wonder dat het toch nog allemaal is goed gekomen.
De onbeschrijflijke onhandigheid, het vallen en opstaan met overal beugels en brillen, hormonen en onwennige lange ledematen… Hoe pijnlijk mooi allemaal.
Ik gun de pubers van nu een enorme inhaalslag deze aankomende jaren. Ik zie ze lopen, in deze rare tijd waarin zo weinig kan en mag, en ik denk terug aan mijn eigen jonge jaren. Zo anders en zo vrij.
Nu wil ik absoluut niet zeggen dat iedereen stoned door een glazen deur moet vallen tijdens een eerste kus, maar hoe heerlijk als de rafelrandjes van het leven verkend mogen worden.
“Popzoenen” (Nowhere festival Spanje) – bron: eigen foto (JS)
