De lucht is tranentrekkend weerzinwekkend en voor een gewone sterveling niet te bevatten. Het zorgt voor vernederende taferelen. Collega’s hoesten demonstratief als hij op de gang voorbij loopt. Ze vragen zogezegd ‘voor de grap’ of hij al een andere baan gevonden heeft.
Hij kan ze ook niet langer mild stemmen door te vertellen wat hij allemaal al heeft geprobeerd: wisselbaden, crèmepjes, twaalf maal daags schone sokken, homeopathische balsems, geurvreters, kruidenthee, ochtendurine… Zelfs de huisarts – een heel meegaande – weet het allemaal niet meer.
Echte liefde houdt zijn vrouw op de been. Via via komt ze achter naam en adres van een arts die gespecialiseerd is in de behandeling van kwalijke luchten. Helaas betaalt de verzekering niets en is zowel de reis als de behandeling belachelijk duur.
Het voorstel van zijn vrouw om zijn collega’s om een financiële bijdrage te vragen, wordt op het werk met gejuich ontvangen; er wordt grif gegeven.
De specialist legt uit dat het om een zware ingreep gaat. De prognose is echter goed: de littekens zullen mooi helen. Het revalideren zal niet meevallen – drukt de arts hem op het hart – maar na de behandeling zal hij nóóit meer last van zweetvoeten, ingegroeide teennagels, likdoorns en eksterogen hebben. De invoelende blik en geruststellende woorden van de arts doen het echtpaar goed.
‘De operatie is geslaagd en je ziet direct al resultaat,’ fluistert zijn vrouw opgewonden in zijn oor. Met gloeiende wangen staat ze naast zijn bed. Ze ziet eruit als een blije doos. Wat wil je? Reikhalzend kijkt ze uit naar het moment dat de wereld weer aan hun voeten ligt. En zij nóóit meer sokken van hem zal hoeven te wassen.
Dag (zweet)voeten!
bron: pixabay.com 2138928 (+ eigen toevoeging)
