Het leven van Emma (Afl. 68) - I kissed a girl!

4 juli 2021 door Emma Breeder

Met hele grote ogen en nog grotere twijfels zat ik die avond op mijn fiets. Mijn buik stopte maar niet met kriebelen. Mijn gedachten schoten alle kanten op. Mijn vriendin, waarmee ik al jaren alles mee deel, heeft mij gezoend! En ik kuste haar terug…

Toen ze zich naar mij toe boog en fluisterde dat ze al jaren gevoelens voor mij had, raakte ik totaal van slag. En toen ik haar lippen op de mijne voelde, wist ik al helemáál niet meer hoe ik moest reageren. Maar toen het puntje van haar tong mijn mond binnendrong, werd het totaal blurry in mijn systeem. Alles wat ik wist, of ooit dacht geweten te hebben, was ik kwijt. Alsof de bliksem mij trof en me een harde reset gaf.

Onzeker beantwoordde ik haar zoen. Dat was voor mijn vriendin het teken om alle remmingen los te laten. Voor ik het wist, wreef ze over mijn schaamheuvel en mijn lichaam reageerde daar maar al te heftig op.

Toch pakte ik haar hand. Ze staakte haar strelingen. Ook de zoen stopte abrupt.
“Wil je niet?” vroeg ze. Haar wangen waren vuurrood en haar ogen stonden op standje ‘ik moet seks’.
“Nou, eh… Dit heb ik nog nooit meegemaakt… Sorry. En ik had het echt totaal niet verwacht. En al helemáál niet van jou,” begon ik te ratelen. Praten gaf mij tijd om mijn hoofd weer enigszins gestructureerd te krijgen.

“Ik weet het. Ik heb het je nooit durven zeggen. Maar nu kon ik me echt niet meer inhouden…”
Ze kijkt wat beschaamd naar beneden.
“Nee, is niet erg. Ik moet hier alleen even over nadenken.” En met die woorden stond ik op van de bank. “Het is allemaal heel, heel erg intens…”

Het afscheid was op zijn zachtst gezegd ongemakkelijk. In één klap broodnuchter stapte ik op mijn fiets. Met al mijn verwarring, mijn opgewekte verlangens en mijn verbazing dat ik niet afwijzend reageerde op de avances van een vrouw. En met die kriebels in mijn buik die maar niet weg gingen. Integendeel, ze werden alleen maar sterker.

Ik stapte af en keek naar de laatste zonnestralen. En ik twijfelde.
Zou ik niet toch liever weer teruggaan?