bron: pixabay.com 6317341
Daar zit ik. Opgewonden wachtend in het knusse, kleine en ook behóórlijk warme halletje van Meester Swa. Ik hoor niets. Doodse stilte. Heb ik wel hard genoeg op de deur geklopt?
Ineens hoor ik voetstappen op de parketvloer. Hele langzame voetstappen. Dan is het weer stil. Dan weer die voetstappen. Hij moet nu toch echt vlak achter de deur staan! Ik hoor de klink naar beneden gaan en mijn adem stokt in mijn keel. Ik dwing mezelf rustig te ademen. Al mijn zintuigen staan op scherp.
De deur wordt geopend en ik hoor rustige muziek vanuit de kamer. Ik voel de ogen van Meester Swa over mijn bijna naakte lijf glijden. Hij streelt mijn schouders en dirigeert me te gaan staan en om te draaien. Ik ben geblinddoekt, maar houd toch mijn hoofd gebogen. Heel langzaam leidt hij me de kamer in, stapje voor stapje.
Hij tilt mijn rechterarm omhoog en bevestigt een ketting aan mijn polsband. Daarna hetzelfde met mijn linkerarm. Deze kettingen bevestigt hij wederom aan een stang die aan het plafond hangt. Hij spreidt voorzichtig mijn benen wat verder uit elkaar. Naakter dan dit heb ik me nog nooit gevoeld, maar het voelt zó ontzettend opwindend.
bron: pixabay.com 2766738
Hij loopt rustig om me heen en neemt me helemaal in zich op. Hij is lang en straalt rust en zelfvertrouwen uit met een intens ingehouden opwinding. Ik heb hem nog nooit in het echt gezien en ook nu ben ik geblinddoekt. Maar dit alles ‘zie’ ik met al mijn andere zintuigen. Hij ruikt overigens overheerlijk!
Hij speelt en bespeelt me. Geeft tikjes en streelt weer. Hij dirigeert me tot grote hoogten en zet me weer zachtjes op de grond. Hij laat me los, maar houdt me vast. Hij maakt me los, duwt me voorover op het hoge bed en neemt me achterlangs op een manier die ik nog nooit heb mogen ervaren. Ik waan me op een andere planeet en laat alles gebeuren.
Terug op aarde merk ik dat hij even weg is gegaan. Hij is klaar, voor nu, en frist zich op. Ik lig – nog altijd geblinddoekt – na te genieten van wat er zich zojuist allemaal heeft afgespeeld. Dan weer die voetstappen. Dat heerlijke geluid dat Meester Swa zijn weg weer zoekt naar mij. Hij neemt me bij de hand en zet me met twee voeten op de grond. Als vanzelf houd ik mijn hoofd gebogen als hij zo dicht bij me is. Uit respect, uit onderdanigheid en uit nederigheid.
Hij vraagt of ik klaar ben om mijn ogen te openen en elkaar te ontmoeten. Ik hoor mezelf hijgend en met groot verlangen bevestigend antwoorden. Zijn vingers ontknopen mijn blinddoek. Ik houd mijn ogen nog even gesloten om rustig te wennen aan het licht.
Voorzichtig laat ik het licht tot me komen. Ik zie onze blote voeten. Heel langzaam til ik mijn hoofd op. Hij heeft stoere jeans aan. Mijn ogen glijden langs zijn strakke blote buik, prachtige borstkas naar zijn hals. Ik zie een heerlijk slank, gespierd mannenlijf met speelse, grijze haren.
Ik verzamel al mijn moed om hem recht in de ogen te kijken. Die eerste blik, ons eerste oogcontact is alsof de bliksem inslaat! Wauw. Aangenaam kennis te maken… Meester Swa!
Alle blogs van Die Anna vind je >> hier <<
