bron: pixabay.com 1916752 (+ eigen toevoeging)
Het is middernacht. Maanden heb je je op dit moment voorbereid. De juiste plek gezocht, de juiste kleur bepaald en hard geoefend met op de kop schilderen. Je koos voor een plek waar veel mensen langs komen. Jouw boodschap is belangrijk en je wil dat deze door veel mensen wordt gezien.
Met je pot gele verf en een goede kwast sluip je naar de plek waar het moet gebeuren. Je hebt je beste maat meegenomen en wat flesjes bier om jezelf moed in te drinken. Wat je doet, is verboden en je voelt dat tot in het diepst van heel je wezen.
Je staat op het punt om gemeentelijk eigendom te vernielen. Dat kan je niet schelen, want die sukkels daar op het Stadhuis weten gewoon niet waar het in de echte wereld om draait. JIJ wel. En jij gaat dát met de wereld delen. Oldskool style, want het internet is dood.
De haartjes op je armen gaan overeind staan als je je verfkwast in de pot naast je doopt. Je mattie moedigt je aan wanneer je voorovergebogen met weloverwogen streken je boodschap achterlaat op de brug. Het oefenen heeft geholpen; je maakt geen enkele fout.
Maar één keer is geen keer. Dus de andere kant van de brug komt ook aan de beurt. Klaar. Trots kijk je, al hangende, naar je werk. Maar dan voel je het aan je water: dit moet breder, grootser uitgedragen worden. Met je rolkoffertje nog halfvol met bier trek je de stad in om je grote boodschap ook nog op een fiks aantal andere plaatsen te verkondigen. Jou is immers niets teveel voor het goede doel.
Het. Moet. Gezien. Worden!
Wat zullen de mensen onder de indruk zijn van jouw werk. Wat zullen ze trots zijn op degene die deze belangrijke boodschap zo eclatant en duidelijk weet te verkondigen.
En JIJ bent diegene op de barricades! JIJ dééd het gewoon!
Hulde voor jou. Nachtelijke kwastridder. Nu weet tenminste heel Nederland – of in ieder geval Den Haag – wat er écht belangrijk is in de wereld.
Niks Corona.
Niet die overstromingen of dat klimaatgeneuzel.
Niet die mega bosbranden of andere rampen.
DIT!
bron: eigen foto’s (MvdB)
