bron: pixabay.com 1007075
Lieverds, plaats foto’s van je borsten als je dat wilt. Billen. Tattoos. Benen. In die ene leuke bikini. Echt, whatever. Ze zijn ongetwijfeld prachtig in alle vormen, maten en kleuren. Maar zullen we dan niet doen alsof het dan om je nieuwe bank gaat? Dat leuke stofje van je jurkje? Die pas geverfde muur?
De laatste paar maanden ben ik een paar keer verzeild geraakt in discussies over dit onderwerp. Van die vrouwen die een foto plaatsen van hun borsten of languit in bikini liggen, er eventueel #tieten onder plaatsen en dan met droge ogen beweren dat een man die dan “lekker wijf!” roept, een viespeuk is, die het allemaal niet snapt. Want het gáát helemaal niet om die bikini, maar juist om dat leuke kussentje op die stoel. Het gáát niet om die strakke jurk, maar om de mooie gedekte tafel. En het gaat ook niet om die borsten die uit dat jurkje springen, maar je ziet toch wel hoe leuk die aardbeitjes op dat stofje zijn geprint? Enzovoorts.
Als dank voor het ronduit hypocriet noemen van dat soort gedrag, waren er wel wat vrouwen die als Donald Duck op speed losgingen en beter konden schelden dan de gemiddelde bootwerker in de haven van Rotterdam. Waag je het om hen van enig narcisme te beschuldigen (hoeveel selfies kan een mens van zichzelf delen, zonder dat het ziekelijk is?) en het hek is helemaal van de dam. Naast ijdelheid hebben ze nog wel iets anders gemeenschappelijk: ze zijn niet bijster origineel in hun beschuldigingen.
Ik was “jaloers op ze”. Of verzuurd. Ik had een leven nodig! Of tenminste een hobby. Of een vent en een goede beurt. Ik had iets tegen feministen (nee, alleen tegen de pseudovariant) of ik leed aan “geïnternaliseerde vrouwenhaat”. Of – die deed het ook goed – ik was gewoon een ouderwetse, preutse trut.
Dat laatste wil ik eigenlijk best wel even rechtzetten. Ik ben niet preuts of ouderwets, alleen niet schijnheilig genoeg om met al dat gemuts mee te gaan. Ik ben dol op stoere vrouwen die zichzelf letterlijk of figuurlijk bloot durven te geven op sociale media, zónder te doen alsof het om iets heel anders gaat. Ik heb grote bewondering voor echte feministen die voor hun zaak blijven strijden in andere omstandigheden dan in een veilig huisje in een Nederlands stadje, omdat ze bijvoorbeeld onder een patriarchaal en autoritair regime wonen, waar ze dol zijn op censuur.
Ik heb geen enkele bewondering voor pretentieuze meisjes die denken dat ze de wijsheid in pacht hebben en belerend iedereen de maat nemen. Die denken dat feminisme hetzelfde is als misandrie. Die in hun bekrompenheid een lichaam alleen maar aan seks kunnen koppelen, omdat dat de enige manier is waarop ze er zelf naar kunnen kijken.
Dat is geen feminisme, dat is je sneue mening proberen te verkopen als een feit. En ongeveer net zo geloofwaardig als stellen dat het om een kussentje op de bank ging, in plaats van je Twittertetten vol in beeld.
bron: pixabay.com 1008881
