Ik was voorheen nooit langer dan een avond – en bij hoge uitzondering een nacht – bij Meester Swa. En nu ben ik ineens 24/7, een hele week lang bij hem! Ik merk dat ik daar een beetje aan moet wennen. Soms is de lijn tussen vriendschap-plus en het BDSM-spel erg dun of zelfs nauwelijks zichtbaar. Maar Swa maakt me keer op keer precies duidelijk als ik dreig op het verkeerde moment de verkeerde rol aan te nemen. En stiekem bevalt hem dat stoute en ondeugende juist: dan mag hij immers weer even fijn de touwtjes aantrekken.
bron: eigen foto (SM)
We hebben minstens tweemaal per dag seks: sowieso in de ochtend en de avond, en wanneer mogelijk vaker. Niet altijd seks, maar minstens een spannend opdrachtje, zoals op een openbare plek: “Jurkje omhoog, maak ik een mooie foto van je billen”. Of gewoon gehoorzamen.
Seks = seks.
Als we op een ochtend heerlijk loom en relaxed wakker worden en we beginnen te vrijen, haalt hij de kussensloop van het kussen en gebruikt deze als blinddoek voor mij. Ik merk dat ik dat jammer vind. Ik wil graag écht vrijen en de liefde bedrijven, vooral hier op dit heerlijke eiland.
Maar het mag niet. Oogcontact mag niet. Er zal altijd een beetje afstand tussen ons blijven.
Wanneer hij afspraken heeft met de makelaar, zet hij me af bij een mooi strandje en vermaak ik mezelf met een goed boek. Ik kom mijn tijd hier prima door. Wachtend tot hij ineens weer voor me staat en me mee uit eten neemt of een tour over het eiland geeft.
bron: eigen foto (SM)
Op een dag heeft hij een catamaran geboekt en varen we naar Klein Curaçao: een klein onbewoond eiland waar een heus aangespoeld wrakschip op het strand ligt. We duiken van de boot, snorkelen met reuze schildpadden en krijgen een overheerlijke BBQ geserveerd. In de afgelegen en verlaten oude vuurtoren hebben we een heet vluggertje: Meester Swa neukt me kort en krachtig. Ik krijg er maar geen genoeg van.
Het einde van mijn trip komt naderbij en ik word een tikkie weemoedig. Omdat we nu zoveel tijd doorbrengen samen, leer ik hem beter kennen. Ook al houdt hij veel van zichzelf gehuld in geheimen en mysterie.
Is dat wat me zo nieuwsgierig maakt naar hem? Naar de man achter de Meester? Ik kom niets te kort bij hem, behalve het belangrijkste: ware connectie. Respect en vriendschap zijn er volop, maar waar is de liefde? Het is een ander soort ‘houden van’. Eentje die steeds maar nét niet de diepte in wil.
En dan natuurlijk de belangrijkste vraag: Wat wil ík? En hoe lang houd ik dit nog vol? De rupsen zijn ontpopt tot vlinders. Die kans zat er natuurlijk in. Maar dat was nu precies zijn harde grens: dát mag niet gebeuren! En ik was gewaarschuwd…
