“Jullie zijn eigenlijk best al lang samen?”
Mijn moeder kwebbelt vrolijk tegen mijn zwager.
We slenteren met z’n drieën naar een friettent op de camping. Familie en vrienden, die onverwachts aan zijn komen waaien, wachten hongerig voor de caravan.
“We wonen inmiddels 35 jaar samen,” vertelt de partner van mijn zus. “Waarbij je natuurlijk niet moet vergeten dat we heel erg jong waren, toen we verliefd op elkaar werden.”
“Ongelofelijk, alweer 35 jaar,” herhaal ik verbaasd. “Dat noem je een koralen jubileum. En na al die jaren zien jullie er samen nog steeds zó intens gelukkig uit!”
“We zijn inderdaad nog steeds dol op elkaar.”
“Nooit vreemdgegaan?” informeert mijn moeder grijnzend.
“Ma, dat vraag je toch niet?!”
“Nee hoor, nooit vreemdgegaan,” antwoordt mijn zwager rustig.
Er valt een korte stilte.
“Jullie relatie is een prachtig beschermd gebied met koraalriffen,” mijmer ik lichtelijk jaloers. “En dan ook nog eens geen vervuiling van buitenaf. Ik vind het knap, hoor.”
“Ach… joh, dat gaat toch allemaal gewoon vanzelf.“
“Dat zeg je wel zo stellig, maar nu ik erover nadenk, ken ik eigenlijk niemand, behalve opa en oma, die het ook zo lang met elkaar hebben uitgehouden.”
“Ja, dat snap ik wel,” lacht mijn zwager. “‘Uithouden met,’ is een heel andere benadering dan ‘houden van’.“
“Wacht eens even,” mijn moeder maakt snel een kleine rekensom, “ik heb wél bijna 35 jaar gedate!”
Vol trots begint haar gezicht te stralen.
“35 jaar daten? Echt waar? Wat ontzettend lang…,” schrikt mijn zwager.
“Ik kwam de juiste man nooit tegen. En ‘Uithouden met’ vond ik ook niet bepaald een aantrekkelijk alternatief,” lacht mijn moeder.
Ik denk even terug aan de volle sleepnetten, die ze jarenlang heeft binnengehaald. Sleepnetten, die rijkelijk gevuld waren met verstrikt geraakte toekomstige partners. Jonge tongetjes, die zich na een kortstondige affaire weer terugtrokken en behendig door de grote mazen van het net weg zwommen. Ordinaire witvis. Of juist heel bijzondere exemplaren zoals de gele koffervis, die uiteraard het liefst zo snel mogelijk met haar de koffer in wilde duiken. De meest uiteenlopende types kwamen bovendrijven: soms een engelhaai, een andere keer een zeeduivel. Zelfs ongewenste bijvangsten werden aan boord gehesen.
“Je hebt aardig wat verschillende kerels aan de haak geslagen, ma!“
“Tja, je kunt inderdaad niet zeggen dat ik het nooit geprobeerd heb. Maar ik heb de teleurstellende vangst telkens weer teruggegooid.
“Wel jammer hoor, dat je na al die jaren nog steeds single bent.”
“Ja, dat is ’t wel, ja… Nog steeds vraag ik me af waarom iedere relatie waaraan ik begon, uiteindelijk op niets is uitgelopen…”
Mijn moeder slaakt een diepe zucht.
“Ik kan je helaas ook geen wijze raad geven, vrees ik.”
“Nou ja, hoe dan ook,” klaart haar gezicht op, “mijn amoureuze affaires hebben me wel heel veel opgeleverd. Mijn leven is daardoor allesbehalve saai geworden,” concludeert mijn moeder glunderend.
Plotseling wendt ze zich tot mijn zwager.
“Hoe is het jullie eigenlijk gelukt om zo’n lange tijd van elkaar te blijven houden?”
“Je hebt zelf zojuist het antwoord al gegeven,” beweert hij lachend. “Het lukt alleen maar wanneer je allebei vreselijk saai bent.”
Bron: pixabay.com 4465314
