Het feit dat ik al zeker een week rond loop met een gigantische bak vol vlinders in mijn buik. Het gegeven dat mijn privéleven er onder lijdt. De wetenschap dat ik mij helemaal niet meer kan concentreren op mijn werk. Al deze zaken tezamen hebben mij doen besluiten om rigoureus de knoop door te hakken.
Ga ik voor een lesbische relatie, of kies ik ervoor om deze gevoelens zoveel mogelijk in de kiem te smoren?
Eigenlijk een no-brainer. Ik ga ervoor!
Er is alleen één klein probleempje; de dame in kwestie, mijn vriendin, heeft niets meer van zich laten horen sinds die ene nacht. Ik vind dat heel lastig, want in mijn beleving oversteeg die nacht de lust. Het was lust, passie én heel intiem. Vertrouwd. Dat wat je hebt als de wederzijdse gevoelend veel dieper gaan dan alleen maar het seksuele gedeelte.
Maar, ik heb besloten dat ik ervoor ga. Dat betekent onder andere dat ik mij niet laat tegenhouden door een telefoon die niet gebeld wordt. Stel dat ze met mij verder wil, dan zal ik naar de buitenwereld toe stevig in mijn schoenen moeten staan. Want dan is deze hetero vrouw ineens van de dames. En ik verwacht een shitload aan vooroordelen.
Dus. Stevig in je schoenen staan, Emma. Kordaat stappen zetten. In de richting van je nieuwe liefde.
En zo kwam het dat ik op een zaterdagmiddag met knikkende knieën voor haar deur stond. Mijn zoon was dat weekend bij zijn vader, dus ik kon wat mij betreft tot zondagavond bij haar zijn. En, ter voorbereiding, droeg ik mijn meest sexy kanten behaatje, was ik overal goed geschoren en in mijn nek brachten de druppels Chanel mij tot een ongekend gevoel van extase.
Zeker. Ik ga ervoor.
Toch trilde mijn wijsvinger toen ik op de bel drukte.
bron: pixabay.com 326561
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
