En nu? Hoe nu verder? Wat is de vervolgstap?
Gedachtes die door mijn hoofd vlogen toen ik naar huis fietste. Van zaterdagmiddag tot en met zondag vroeg in de avond hebben mijn nieuwe liefde en ik intensief met elkaar doorgebracht. We hebben eindeloos seks gehad, maar ook hele diepe gesprekken. Conclusie? We zijn voor elkaar gemaakt. Punt. En dat we allebei vrouw zijn, dat is bijzaak.
Dat vind ik ook echt. Het geslacht van je partner doet niet ter zake. Maar toch, nu de wind mijn haar in de war wappert en ik de vermoeidheid van weinig slaap en veel beweging in mijn bovenbenen voel, kom ik terug op aarde. Hoe moet dit nu verder? En vooral: hoe vertel ik dit aan mijn zoon?
De mening van mijn zoon vind ik belangrijk. En ik ben ook wel benieuwd wat mijn ouders van mijn plotselinge lesbische overstap vinden. Maar ik merk dat het mij niet heel veel kan schelen hoe mijn collega’s hierover zullen denken. En het boeit mij al helemáál niet wat de vader van mijn zoon hier van vindt. Die lul is verleden tijd.
Terwijl ik voor het rode stoplicht sta te wachten, besluit ik dat ik het vanavond meteen aan mijn zoon ga vertellen. Ik moet hier niet mee willen rondlopen. Dat is niet goed voor mijn gemoedstoestand. En het is niet fair tegenover mijn zoon. Hij heeft het recht om te weten dat mama tot over haar oren is.
Thuis neem ik eerst een hele lange douche. Ik ruik mijn nieuwe liefde in elke porie van mijn lichaam en het doet me bijna pijn om die geur weg te moeten spoelen. Na het douchen trek ik mijn schandalig-stomme-maar-oh-zo-lekker-zittende onesie aan. Ik eet wat soep die ik nog in de vriezer vind, maar eigenlijk heb ik niet bepaald veel trek.
Dan hoor ik de voordeur.
“Ik ben thuis, mam!”
bron: pixabay.com 2010107
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
