Een niet zo bijzonder liedje uit de 70’s raakt me, knettert door mijn lijf. Ik heb er geen specifieke herinnering aan en toch…
De enige mogelijke verklaring voor mijn emotionele lekkage moet mijn verlangen naar vroeger en mijn ‘angst’ voor de zeer nabije toekomst zijn. Vandaag tik ik de 50 aan (ja echt) en dat vind ik nogal een drama. De trap tegen mijn scheenbeen van kutkabouter Pilzepfeifer helpt ook niet mee om mijn pathetisch gejammer te stoppen.
Ik schop terug, hij slaat, ik krab, hij spuugt, ik trap harder en pluk de lelijke schreeuwlelijk van de punt van mijn schoen, dribbel met hem op de tuintegels en mik hem in de basket, waarin hij vervolgens klem zit. ‘Zo, lul, blijf daar maar even spartelen. Ik haal je er later wel weer uit.’
Terug binnen helpt de radio mijn gemoederen te bedaren met een hedendaags, laf liedje. Ik vraag me af of DJ’s de opdracht van hogerhand krijgen om met muziek ons aller emoties gelijk te stemmen. Zou Bill Gates hier achter … hé als ik ‘Bill’ typ, stelt mijn toetsenbord de emoji ‘bankbiljetten’ voor. Mooi complotje om uit te werken en ‘bills’ mee te verdienen: hashtag doneer.
De radio geeft me weer een duwtje naar het verleden. Het lijkt qua sfeer op het liedje dat onlangs door een weduwnaar werd gepost; hun nummer dat hen in de echt en ook na dood verbindt. Bij zo’n specifieke en bepalende herinnering is muziek zo keihard als het boterzacht is. Het strijkt en schuurt over een poreus hart, totdat het opnieuw barst. En precies dát is het moment waarop helse pijn en het grootste geluk botsen: een breuk in tijd en plaats, losgerukt van alle ratio.
Nu traan ik diepe schaamte. Wat zit ik überhaupt te zagen over mijn leeftijd? Wat stellen mijn weke gestel, slappe blaas, leesbril, opvliegers en een niet meer zo’n best geheugen voor, ten op zichtte van het verlies van een prachtmens? Ik leef! En ik ga de 50 redden. Hoewel… als het aan die kutkabouter ligt… Waar is dat mormel eigenlijk? We hadden ruzie en…
Ach, wat zal het mij jeuken waar dat votloak* uithangt. Ik draai de volumeknop verder open en laat mijn gedachten dansen, de jaren vergaan en fijn en pijn knetteren.
*Heerlens dialect. Betekent kont of aarshol.
bron: pixabay.com 5293168
