Gebeft worden? Ik vind er niks aan. Zo, ik heb het gezegd.
Dit is dus zo’n uitspraak die menig bedpartner niet zo fijn vindt om te horen. Er zijn mensen (m/v) die het ook niet graag doen, maar helaas tref ik altijd de personen die bijna nog liever beffen dan wat dan ook in bed. Die op mijn ‘Nee bedankt, laat maar, ik heb er niets mee’ steevast antwoorden: ‘Wacht maar tot je het mij laat doen, dan verander je wel van gedachten.’ Niet dus. Ik blijf erbij.
En ik zal jou, lieve man, eens vertellen waarom.
- Ik ben visueel ingesteld.
Waar ik bij het geven van een pijpbeurt nog sexy vanonder mijn wimpers omhoog kan kijken, is er bij gebeft worden niets geils aan om te zien wat er gebeurt. De gever zit namelijk een stuk lager, waardoor meestal alleen het voorhoofd of de kruin nog te zien is. En áls je al ogen ziet, dan doet die hoopvolle blik, met grote vragende ogen en opgetrokken wenkbrauwen, me denken aan een muppet die verstoppertje speelt. Ik heb – om dat maar niet te hoeven zien – wel eens een kussen als blinde muur ertussen gelegd, maar ja, dan kun je ook niet echt meer van contact spreken. - Je kúnt het gewoon niet.
Prima, je ex vond het vast heerlijk (zie ook ‘11 Dingen die je nooit meer mag zeggen in bed’), maar die vrouwen die op extatische hoogtes geraken vanwege een tong naar binnen, ik ken ze niet. Die tong, daar moet je geen penis mee nabootsen. Je vindt het vast een geil idee, die plek waar jouw mond zich bevindt, maar door al het spuug en de (nogal geringe) omvang van je tong voel ik er helemaal niets van. En dat geflapper ermee langs m’n meest erotische en gevoelige plekjes, mwah. Het ziet er vooral gek uit (om van het geluid nog niet eens te spreken). En qua gevoel: - Je vingers zijn véél fijner en behendiger.
Heb je wel eens met je tong piano gespeeld? Een boodschappenlijstje gemaakt? Of er ongeduldig mee op tafel geroffeld? Nee, hè? Jouw vingers, díé zijn gemaakt voor vliegensvlug, fijngevoelig vingerwerk. Maak daar dan ook gebruik van? En dan kunnen we ook ondertussen ook nog een beetje zoenen of zo. - Het heeft teveel ‘een doel’.
Iemand die beft, hoopt op een orgasme. En dan krijg ik dus stage fright. Waar ik bij een vrijpartij zonder verwachtingen al een hoogtepunt kan bereiken van de juiste aanraking van mijn tepels, legt beffen er te veel druk op. Dan lig ik daar, denkend: ach, zie jou eens je best doen… wát een inzet, het zou zo mooi zijn om je nu te belonen met een orgasme. En dan kan ik ’t vergeten en ben ik enkel nog maar aan het piekeren over wat het geschikte moment is om je weer vriendelijk doch dringend omhoog te trekken. - Doe het voor jezelf, maar niet voor mij
Als ik zeg dat ik er geen behoefte aan heb en je wilt het tóch per se doen, dan doe je het dus duidelijk voor jezelf. Prima, als jij het zo opwindend vindt, wie ben ik dan om je weg te sturen. Maar o wee als je het enkel doet in de hoop op een pijppartij als beloning voor je harde werk. Die krijg je namelijk alleen als ik daar zin in heb. En zeker niet onder het mom van ‘maar ik heb jou toch ook gedaan?’ Zo’n beweegreden voel ik direct aan m’n water.
Conclusie: voordat je zegt: ‘Dan ben je blijkbaar nog nooit goed gebeft’, denk ook eens aan de mogelijkheid dat niet iedereen met een vagina hierop zit te wachten. De sleutel tot succesvolle seks blijft nog altijd ontdekken wat je bedpartner wil en daarop anticiperen. En wie weet is je volgende bedpartner wel weer enorm fan van jouw likpartijen. Ik ben het niet.
bron: pixabay.com 1194087
