“Papa, wat is dat?”
“Nou, vraag dát maar aan mama,” hoor ik een vader lachen.
Ik sta in een speciaalzaak waar je feestartikelen voor themafeesten kunt kopen. Het assortiment is onvoorstelbaar groot. De koopwaar in de schappen is gesorteerd aan de hand van verschillende thema’s, die met welluidende beschrijvingen worden aangeprezen als ‘Wedding chique’, ‘Urban Jungle’ of ‘Bruin café de Lamme Goedzak’.
“Mama?” De nieuwsgierige kleuter wendt zich tot haar moeder. “Papa zegt dat ik aan jou moet vragen wat dit is?”
Nieuwsgierig draai ik me om en werp een blik op een verpakt feestartikel dat het meisje aan haar moeder geeft. Het is een kleurige stethoscoop, die verdacht veel op een speelgoed exemplaar lijkt, maar wanneer ik nog eens goed kijk, zie ik dat het borststuk vervangen is door een bungelend, fors geschapen mannelijk geslachtsorgaan. De oordopjes bestaan eveneens uit twee kleine, zachte penissen.
bron: eigen foto (YA)
“Dat is een – eh – Willyscoop,” leest haar moeder langzaam spellend op de verpakking.
“Voor ieder wat wils,” mompel ik, terwijl ik tussen de tropische versieringen een leuke opblaasbare flamingo vind.
“En wat ís dan een Wil-ly-scoop?” vraagt de kleine. Ongeduldig rukt ze de feestelijke Willy uit haar moeders handen.
“Mag ik hem? Ah toe, mag ik deze?”
“Nee, dat is een spelletje voor grote mensen. Leg maar terug.”
“Wat voor spelletje dan?”
“Eh, doktertje. Kom eens kijken, hier is je de onderwater-afdeling!” probeert ze haar dochter af te leiden. “Zou dát niet een leuk thema voor je verjaardagsfeestje zijn?! Dan kun je je verkleden als een echte zeemeermin!”
“Nee! Ik wil een doktersfeestje!”
De kleuter houdt de lichaamsgeluidenversterker verborgen achter haar rug. Haar broertje rent voorbij met een ’tampeloeres gun’ in zijn rechterhand. Het is een penisvormig waterpistool, waarvan de balzak is voorzien van een rode trekker, waarmee je de ander nat kunt spuiten.
“Oh, kijk dit eens…” Moeder gebaart naar een paar glinsterende maskers. Een gemaskerd bal, dát is pas een leuk idee!”
Even lijkt haar dochter afgeleid, maar ze trapt er niet in. Welke thema’s er ook voorbij komen, de kleuter lijkt vastbesloten. Het moet en zal een doktersfeestje worden.
“Zeg jij er nu eens wat van!” bijt de inmiddels zwaar geïrriteerde moeder haar man toe. Nadat hij zijn vrouw eerst een wanhopige, hulpeloze blik te hebben geworpen, sjokt de lamme goedzak naar zijn dochter, die toevallig net weer iets nieuws heeft gevonden wat haar belangstelling trekt.
Haar vader probeert haar snel met een Minnie Mouse folieballon te verleiden.
“Kijk eens, vind je deze niet leuk?”
Dochter twijfelt een moment. V
ader kijkt haar vertwijfeld aan.
“Nehh. Dan heb ik liever deze!“
Uit een rek graait ze een barbiepop met ontbloot bovenlijf. Het is de mannelijke equivalent van Barbie. Haar vader staart even besluiteloos naar de concurrerende, indrukwekkend gespierde Brutale Brutus met zijn uitklapbare kruis-kurkentrekker (nog net geen kruisraket). De subtiele manipulatie van de vader valt duidelijk compleet in het niet bij de geavanceerde, sexy verleidingstechnieken van loverboy Brutus.
bron: eigen foto (YA)
“Geef! Hier! Dat ding!” Met enige opwinding redt moeder haar dochter uit de handen van brutale Brutus. Ze mikt hem vanaf een afstand weer terug in het rek.
“Zó doe je dat,” corrigeert ze haar man. “Wat een kutzooi hier. Kom, dit wordt vandaag niks meer. We gaan naar huis!”
Resoluut knalt ze het lege boodschappenmandje op de vloer, pakt haar tegenstribbelende dochter bij de hand en loopt razendsnel in de richting van de kassa. Vader en zoon sjokken er braaf achteraan.
Wanneer het gezin zich langs de rij met wachtende mensen wurmt, passeren ze een rek dat is volgestouwd met zwarte bordjes en bekers.
‘KUTFEEST’ staat er met grote, witte blokletters op geschreven.
