“Alles leuk en aardig, maar ik moet hier toch echt wel even van bijkomen hoor, Emma.” Papa kijkt mijn nieuwe liefde – nog wat nagrinnikend – aan. “Maar dat ligt níét aan jou, hoor.”
Mijn vriendin antwoordt met een – toch nog ietwat ongemakkelijke – glimlach.
“Eerlijk is eerlijk, ik moet ook even slikken…,” gooit mama er nog een schepje bovenop. “Eh… Nog een stukje vlaai?”
—
De dag ervoor hadden mijn liefde-van-mijn-leven en ik besloten om het samen aan mijn ouders te gaan vertellen. Dat ik haar aan hen zou voorstellen. Misschien wel veel te vroeg, gezien het feit dat de relatie erg pril is, maar het voelt zó goed. En het laat zien dat ik vol voor haar wil gaan.
“Joh, ze zijn hartstikke modern. Dat komt echt wel goed,” zei ik nog. En ik had dus ook helemaal niet bedacht dat mijn ouders er moeite mee zouden hebben. Maar dat pakte toch even anders uit. Toen ze de deur openden, reageerden ze best verbaasd dat ik iemand had meegenomen. Maar ze waren heel gastvrij en we kletsten wat over koetjes en kalfjes, tijdens de koffie en de eeuwige vanillevlaai die mama altijd koopt als ik op bezoek kom.
“Pap, mam, ik moet jullie iets vertellen.” Het kostte me toch nog behoorlijk veel moeite om die woorden in de ruimte te gooien. Nog even wierp ik een blik naar mijn lief. Ze gaf me een knipoog terug.
“Wij zijn verliefd op elkaar geworden. We hebben elkaar gevonden en nu zijn we een stel.”
“Maar, maar… Ik heb daar nooit iets van gemerkt! Dat jij lesbisch bent, bedoel ik. Anders had ik mijn Playboys wel met je gedeeld, ha ha…” Mijn vader zit in zijn oude vertrouwde stoel en kijkt mij onderzoekend aan.
“Nou, ik zou mezelf niet meteen lesbisch willen noemen. Ik ben gewoon verliefd geworden op iemand. En die persoon is toevallig een vrouw.” Dat ís het ook: ik ben op haar ziel gevallen, op de persoon die zij is.
Papa werpt geïrriteerde blik toe. “Schat, je had pruimenvlaai moeten kopen. Dat vindt Emma blijkbaar lekker. En een puik stuk vis voor vanavond.” Nu kijkt hij ronduit boos. En vooral heel sceptisch. Ik kijk enkel geschrokken naar mijn prachtige dame. Wat moet zij nu wel niet van mijn ouders denken? En wat zal ze zich hier ongemakkelijk bij voelen…
“Heeft u die Playboys nog? Als de pagina’s niet aan elkaar plakken, neem ik ze graag over.”
Mijn vriendin kijkt mijn vader uitdagend aan. En voor een moment valt hij helemaal stil. Dan klinkt de schaterlach van mijn vader door de woonkamer.
bron: pixabay.com 2189863
Alle blogs van Emma vind je >> hier <<
