Mensen sparen zaken als postzegels, punten, servies of tuinkabouters. Die ene, je weet wel, kutkabouter Pilzepfeifer, blijft er ook steeds op aandringen dat ik zijn familie bijeen gaar en mijn antwoord is steevast: ‘Ik trek je binnenstebuiten als je het nog een keer oppert!’
U denkt nu vast en zeker: Totaal ongeloofwaardig dat je zo met dat schepsel praat. Zulke lelijke woorden en dan eindigen met het zo brave ‘opperen’ in plaats van het voor de hand liggende: ‘voorstelt.’
Zie, mensen, dat is nu precíés zoals ik ben. Op deze wijze verwar ik vriend en vijand met mijn abnormaliteiten in woord en gedrag. Nog liever sluit ik mezelf op en slik ik de sleutel door dan dat ik voorspelbaar ben of meedoe aan kleinburgerlijke zaken. Ik spaar onhebbelijkheden, brutaliteiten, lompheden, ruwheden, overige synoniemen en ziektes.
De meest recente ziekte die ik aan mijn collectie heb toegevoegd, is een auto- immuunziekte van de lever. Dat je dan geen alcohol meer drinkt, is zonneklaar, maar wat dan wel? Koffie, thee, limonade of water? Saai! Ik was een echt wijnwijf. Ja, geheel volgens uw verwachting bij een vrouwmens met te grote bek, die ook nuchter in bubbels praat.
Fout: juist omdat ik een recalcitrante trut ben en je verwacht dat ik geen wijn drink om tegendraads te zijn … dronk ik het dus wel. Wijn zonder alcohol is overigens als een man zonder ballen. Week en weeïg. De tijd van schuilen in en onder de druivenstruik is voorgoed voorbij, verdwenen achter de einder. Tot mijn grote verbazing bleek een aantal 0,0% biertjes wel goed te pruimen. Het is even slikken om noodgedwongen aan zo’n trend die je dagelijks door de strot wordt geduwd, mee te moeten doen; mijn reden is in ieder geval wel extraordinair.
Dat mijn ‘zuiveringsinstallatie’ naar de gallemiezen is, zette me aan het denken over nog een andere slechte gewoonte die ik al 35 jaar onderhield: roken. Het ooit ingevoerde rookverbod had mijn aantal peuken per dag flink opgevoerd. #ikdoenietmee heb ik uitgevonden, nog vóór de hashtag bestond. En stoppen zat met die anti-rook drammers voor mij niet in het verschiet.
Bovendien – en gek genoeg – heeft nicotine een positief effect op een aantal ziekten uit mijn verzameling, zo ook op deze laatste. Zelfs hierin blink ik uit in singulariteiten. Het waren de overige tientallen gifstoffen in de rookstaaf die me zorgen baarden in relatie tot mijn kaduke wijnfilter. Halverwege september, een week voor mijn 50e verjaardag, pafte ik daarom mijn laatste saffie.
Natuurlijk had ik even kunnen wachten tot Stoptober om met anderen mee te lijden, maar u begrijpt inmiddels, ik ben geen groepsmens. Zoals het bijvoorbeeld mij als echte rebel, een strijder, warrior, betaamt, is movember dé maand dat ik me juist van mijn gezichtsbeharing ontdoe. Wie mij nu nog een schaap noemt…
Heeft dit verhaal nut? Of een moraal?
Geenszins! Wel bevat het een verzameling synoniemen en een laatste blik op mijn behaarde snoet. De ballen mensen en hou ze gezond!
bron: eigen foto (NB)
