‘En? Wat denk je? Ga je nog even mee naar mijn hotelkamer?’ vraagt de gigolo haar schalks. Wat een geluk dat ze nog geen kunstgebit draagt, anders was ’t ding van schrik uit haar mond gevallen. Waarom wil hij met haar naar zijn kamer? Zeker om nog een kopje koffie met haar drinken. Ze was eigenlijk van plan geweest vanavond vroeg naar bed te gaan, maar goed, als zij hem met zo’n kleinigheid als iets drinken een plezier kan doen…
Ze vindt ‘m overigens wel érg jong. Zij heeft zelfs meer haar op haar bovenlip dan hij! Maar het is ongepast om kieskeurig te doen over een gewonnen prijs, want een prijs is in feite een cadeau. En als een paar uur leuk gezelschap haar prijs is, gaat ze daar van genieten ook. Bovendien is hij uiterst charmant. Tijdens het diner had hij onafgebroken belangstellend naar haar geluisterd. Steeds begrijpend knikkend en zonder haar ook maar één keer te onderbreken. Wat een heerlijkheid! Af en toe had hij zijn hand teder op de hare gelegd. De eerste keer kreeg ze daar paarse blossen van, maar het wende prettig snel.
Ze vindt hem echt een man met voelsprieten. Een vrouwenverstaander. Ze voelt aan haar water dat dit een prima knul is. Als ouwe vrijster voel je nu eenmaal veel, hè? Natuurlijk komt dat ook omdat zij niet doorsnee is. Althans, dat vindt ze zelf.
Eenmaal op de hotelkamer gaat hij languit op het bed liggen. Hij klopt met zijn vlakke hand op de plek naast hem, om aan te geven dat hij haar daar verwacht. Een béétje vreemd, maar omdat ze hem als ongevaarlijke goeierd heeft getaxeerd, gaat ze niet moeilijk doen.
Eenmaal op bed vraagt hij of ze klaar is voor de finishing touch. Ze kijkt hem in complete vertwijfeling aan. Hij bedoelt toch zekers niet in den vlezen gaan? Zou het echt? Seks zonder huwelijk? Dat zou haar moeder nóóit goed hebben gevonden.
Ze blikt strak in zijn ogen. Voor een tijdje is ze handelingsonbekwaam, maar als hij haar verzekert dat hij zo discreet is als een eikenhouten deur, valt ze ter plekke in katzwijm. Wat wil je? Een aantrekkelijk man met zulk welig tierend borsthaar? Van het graaien erin krijgt ze zweethanden. Maar het is zo lekker dat ze bijna spint als een poesje.
Na een paar uur verlaat ze hoofdschuddend en glimlachend het hotel. Haar gedachten blijven hangen bij het geluid dat ze zichzelf heeft horen maken. Een geluid alsof ze ondraaglijke pijnen leed. Pijn ontsproten aan het feit dat ze nú pas beseft hoe rijk het leven kan zijn. Het was een ware hoofdprijs.
The very happy end(ing).
bron: pixabay.com 3195129
