Sinterklaas.
Kerst. Oud en Nieuw.
Oftewel: december. Ieuw!
Wat móét je er nog mee, in deze tijd?
Een stapje terug? Even geen haat en nijd…
Een gedachte die veel mensen op dit moment waarschijnlijk hebben. Helemáál nu we ook nog eens in lockdown zijn. Alwéér! De meesten van ons weten dan ook best wel wat we ermee moeten, met die decembermaand. Het enige wat we nog kunnen: slapen. En als het kan, een beetje liefde – in welke vorm dan ook – en lekker eten tussen de diverse slaapfases door. Veel anders blijft niet meer over.
December is sowieso dé maand bij uitstek om al je stoornissen en angsten eens even flink te voeden. Al die cadeautjes, jaarafsluitingen en overzichten, vreetbuien, verplichte één-op-één gezelligheid, mondkapjes, vieze wierookstokjesgeur en bezinnings- en vaccinatiedwang zijn prachtvoer voor iedere cibofoob, santafoob, dendrofoob, agorafoob, hagiofoob, olfactofoob, photofoob, scotofoob, cherofoob en thaasofoob. En voor de sociofoob, met z’n algehele angst voor andere mensen, natuurlijk. Maar die laatste heeft sinds Corona sowieso al de tijd van z’n leven.
Bang voor alles, aangewakkerd door de politieke strategie der angst. Dat vraagt om stilte van 17 tot 5 uur. En nu dus ook van 5 tot 17 uur. Kortom, er gebeurt niks meer. De winterse corona-komkommertijd. Slappe hap. De covid-kastomatentijd. Waterig tot en met. En in veel gevallen zelfs geheel smakeloos. Geen hond die zo aan ’t eind van dit jaar nog zin heeft om ook maar íéts te doen, behalve de hoogstnodige ontlasting. Terugblikken is zó 2000. Vooruitblikken is sowieso geen doen.
Enfin. Zo gaat dat bij ons op HoeVrouwenDenken dus ook. Wij poepen nog hier en daar een blogje uit, maar het is allemaal wat minder, zoals je reeds hebt kunnen vaststellen. Want wij moeten óók nog een kerstkaart met onze kindekes erop produceren en aan tante Tinie sturen. En we moeten nog tien flessen Veuve Cliquot naar huis zeulen, voordat ze wéér uitverkocht zijn. Oh, en we moeten nog onze 2022 bamboe-rolkalender ophalen bij de plaatselijke afhaal-Chinees. Zonder dat geen fatsoenlijk Coronanieuwjaar, niewaar?
Moeten, moeten, moeten. En aangezien we jullie – bij al jullie eigen ‘moeten’ en bij al die in de lucht hangende fobieën – niet óók nog eens lastig willen vallen met een overdosis onsamenhangend vrouwengekakel, doen wij – geheel voor jullie gemoedsrust – even een onbaatzuchtig stapje terug. Minder-minder-minder luidt het devies.
Minder gelul, that is. Tijd voor wat doelloze bezinning in een tijd die verrekte zinloos aanvoelt. Tijd voor een stapje terug, ja óók qua Coronagekibbel. Daarom voor deze kerst geldt wat ons betreft een hele nieuwe kerstgedachte: let it be. Laat de pandemie maar even voor wat ie is. En het geëmmer erover met anders-dan-jij-denkenden ook. Je kunt er toch niks aan veranderen en na de kerst is er nog gelegenheid zat om verder te ruziën. Gewoon lekker negatief blijven, dan komt alles goed.
Voor nu wensen we iedereen alvast een niet al te
rottig restant van deze decembermaand
en vooral: een flink stel ballen voor 2022.
Op naar heel nieuw Coronajaar!
We’ll be back.
Bron: eigen creatie m.b.v. pixabay.com 5857039
