Hoe schoon ze ook is, ze blijft een tikkeltje last houden van een lichaamsgeur.
Om dat te verdoezelen, koopt hij flesjes parfum en besprenkelt haar ermee.
‘Af en toe een beetje achter je oren doen,’ adviseert hij haar, ’wat op je polsen, je poezelige voetjes, en… eh… je weet wel… daar. Héél belangrijk!’ vervolgt hij met een ondeugende glimlach.
Zoals gewoonlijk reageert Chantal lauw. Ze vindt het allemaal wel best; voor hem doet ze alles. Ze heeft een ingetogen, meegaand karakter en moeite met uiten van haar emoties. Dat vindt hij wel een minpuntje. Een man heeft immers ook weleens behoefte aan een liefkozend woord?
Daar staat tegenover dat hij ook nooit een weerwoord krijgt. Ze kibbelt of kritiseert echt nooit. Iets wat eigenlijk alle vrouwen op zijn tijd vol overgave doen en het merendeel van zijn maten vindt dat dan ook de minst aantrekkelijke eigenschap van een vrouw.
Nee, Chantal is anders. Ze is werkelijk altijd goed gehumeurd, heeft een heel stabiel gemoed. Wilfred heeft vaker vriendinnen gehad, maar Chantal is verreweg de gemakkelijkste. Ze heeft nooit hoofdpijn of knellende kwalen. Geen voorkeur voor een bepaalde kledingstijl. Zonder morren draagt ze wat hij uit liefde voor haar koopt: lingerie, naveltruitjes, korte rokjes, netkousen… En het staat haar ook allemaal geweldig, moet hij toegeven. Prachtig figuurtje heeft ze.
Elke gedachte aan haar zet hem in vuur en vlam: haar blonde haar, rode mond, haar bruine Bambi-ogen met de lange wimpers, haar welgevormde billen… Chantal heeft maar één nadeel. Hij ziet er tegenop haar kennis te laten maken met zijn overmatig kritische moeder. Zodra zijn moeder bij een schoondochter vieze teennagels of ongepast sociaal gedrag vermoedt, staat haar gezicht zuur en afkeurend.
Vandaar dat hij elke keer een uitvlucht verzint. Ook vandaag weer.
‘Wilfred, je wéét toch hoe graag ik met haar wil kennismaken!?’ roept zijn moeder ontstemd, terwijl ze haar zaterdagse kopje koffie iets te hard op het salontafeltje neerzet.
Voetenbaden deren haar niet.
‘Ach, jij weet toch hoe vrouwen zijn, mam? Ze doen toch waar ze zelf zin in hebben! Chantal is de stad in, shoppen met vriendinnen. Sinds vandaag kan het ein-de-lijk weer! En dan moet dat ook gelijk gebeuren, hè. En ze ziet er gewoon ontzettend tegenop jou te ontmoeten. Gun haar gewoon effe wat tijd, ja?’
Brommend als een overjarige koelkast doet zijn moeder er het zwijgen toe.
Hij gniffelt zodra ze vertrokken is. Chantal is helemaal niet shoppen. Daar houdt ze totaal niet van. Nee, Chantal ligt slap en lusteloos in bed. Ze heeft vandaag duidelijk gewoon even geen zin, ook al is ze helemaal niet ongesteld. Hij heeft gelogen tegen zijn moeder, omdat hij bang was dat ze zijn bezwaren zou wegwuiven. Ze zou resoluut de slaapkamer in zijn gelopen om toch vooral kennis te kunnen maken met haar zoons nieuwe vriendin. Wilfred moet er niet aan denken. Zijn moeder zou een hartverzakking gekregen hebben bij de aanblik van Chantals prachtige, stijve tepels die meedogenloos door elk bloesje prikken.
In de badkamer poetst hij zijn tanden en wast hij zijn voeten. Schone voeten moeten. Persoonlijke hygiëne blijft hij belangrijk vinden. Zachtjes sluipt hij de slaapkamer binnen naar Chantals kant van het bed. Haar hoofd ligt roerloos op het kussen. Hij sleurt haar onder de dekens vandaan, trekt haar kanten slipje uit, blaast haar nieuw leven in en bemint haar van ganser harte.
bron: pixabay.com 1983028
