Ineens is het gebeurd. Ik ben een drempel over. Ik zag hem niet aankomen en merkte ook niet dat ik er overheen stapte. Maar toch. Ineens ben ik ‘van middelbare leeftijd’. Slap vel, vermoeid hoofd, kapsel dat niet meer lekker valt, grijze haren die niet meer te negeren zijn, extra kilo’s die er niet meer af willen en haar op plekken waar ik het nog nooit gehad heb. En dan m’n humeur: vroeger overal voor in, de gangmaker, nooit chagrijnig. Nu heb ik nergens zin in en ben ik de godganse dag aan het klagen en zeuren.
Maar ja, er zijn dan ook ineens wel héél veel idioten op de wereld.
Afijn, de laatste maanden heb ik geregeld pijn in mijn borst. Nu heb ik, vlak voordat het pijn begon te doen, de punt van een zware doos erin gekregen. Dus de vraag is: is er iets beschadigd door de punt van de doos, of heeft het gewoon te maken met ‘de drempel’. Tijd voor een check dus.
Ik heb een afspraak gemaakt bij de borstpoli. Geen geplette boezem, maar gewoon een echo en indien nodig wordt er meteen een cytologisch onderzoek gedaan. Je krijgt overal direct de uitslag van.
Mijn lief doet sinds de corona de boodschappen (want; kom zoveel mogelijk alleen). Ik vraag hem of hij nieuwe scheermesjes voor me heeft meegenomen, zoals ik gevraagd had. De dokter is vast wel wat gewend, maar toch, ik haal de bossen shag liever even weg. Nee, hij had geen nieuwe mesjes meegenomen. Vergeten.
‘Dan gebruik ik die van jou wel even.’
‘Heb jij helemaal niets meer dan?’
‘Nee, alleen de laatste botte.’
‘Dan kan je beter die botte gebruiken dan mijn mesjes. Die zijn namelijk nogal scherp.’
Even ben ik heel verbaasd. Maakt míjn man echt deze opmerking? Denkt hij nu dat vrouwenmesjes minder scherp zijn dan mannenmesjes? Denkt hij echt dat ik met een bot mes mijn huid níét open haal? Mijn verbazing hierover is maar van korte duur, want meteen erna zegt hij: ‘Je moet trouwens de rest ook doen, want ja, ‘kleedt u zich maar even uit, mevrouw’.’
Wat is dat toch met mannen en hun seksistische fantasieën, over een borstonderzoek nota bene! Iets wat zomaar helemaal verkeerd kan lopen als er wél iets gevonden wordt!
Zijn mannen ook zo ad rem als ze een onderzoek aan hun ballen of prostaat krijgen? Zo van: ‘Zeg dokter, heb je niet een grotere behandeltafel, hierop past het niet hoor’ of ‘Buig maar even voorover dokter, dan kan ik demonstreren hoe goed het allemaal nog werkt’?
Als mannen zouden menstrueren, zouden kunnen bevallen en de lichamelijke ellende van de menopauze zouden moeten doorstaan, zou er allang in ieder dorp een retraite- en revalidatiecentrum zijn geweest waar ze ‘kunnen rusten, herstellen en op krachten komen’. Ondertussen de mooiste zakendeals met elkaar makend en de slapste verhalen uitwisselend.
Wij vrouwen werken en (mantel)zorgen gewoon door. Maar, niet meer in stilte. De drempel heeft ervoor gezorgd dat ik veel meer dan voorheen m’n mond open trek.
Maar ja, er zijn dan ook ineens wel héél veel idioten op de wereld.
bron: pixabay.com 4443243
NB: de titel is een quote van Marcel Achard, in ’t Frans natuurlijk duizend keer beter klinkt (“Les idiotes ne sont jamais aussi idiotes qu’on croit; les idiots, si.”) maar vaak fout vertaald wordt wegens die vermaledijde -e- (idiotes (v) vs. idiots (m)).
