bron: pixabay.com 63083 (painting by Grant Wood, CC0)
Ik wist het niet, maar gourmetten is romantisch! Ik heb het nooit zo ervaren, want stukjes vlees in een minipannetje bakken vind ik vooral veel gedoe, om maar te zwijgen over de stank die nog dagen in huis hangt. Maar ineens zien we het: een vonkje tussen Janine en Michel! Hij wil haar een stukje biefstuk toeschuiven, maar Janine zegt blozend dat hij het mag opeten. Eigenlijk is Michel een wolf in schaapskleren. Eerst doen alsof hij verlegen en onhandig is en dan… BAM!, binnenhalen die prooi. En Sander en Christiaan laten het gewoon gebeuren! Ook de volgende dag geven ze de regie uit handen. Zij helpen met de schapen en Michiel staat weer volop te flikflooien met Janine. Dan heeft Christiaan ein-de-lijk een momentje met Janine en heeft hij het over de supermarkt om de hoek! Nu begrijp ik dat een persoonlijk gesprek moeilijk is als de ander ondertussen honderden schapen inwendig onderzoekt, maar probeer er dan toch iets van te maken!?
Je hebt privé-Hans en werk-Hans. Met privé-Hans kun je diepe gesprekken voeren over het leven en alle tegenslagen die een mens kan tegenkomen, maar werk-Hans is andere koek. De vrouwen zijn verbijsterd als ze ineens kennis maken met deze versie. Hij roept, hij tiert, hij geeft orders en is enorm dominant. De dames moeten dit even verwerken. Zoals verwacht is Margriet not amused en waarschuwt hem dat zij dit gedrag niet tolereert. Eigenlijk is ze in gedachten haar koffers al aan het pakken, maar eerst: appeltaart met slagroom! Gelukkig denkt Hans er net zo over en mag ze exit.
Rob orakelt maar door: Ik, ik, ik en nog eens ik. Op een gegeven moment is Wendy er klaar mee en ze vraagt of hij wel goed kan luisteren. Ai, dat komt aan! Hij is even stil, maar al snel heeft hij deze kritiek intern verwerkt en besluit een avondvullend huiskamerconcert te geven. De dames worden getrakteerd op zijn hele repertoire, van eigen werk tot een vrolijke Elvis medley. Prima dat je een liedje zingt, Rob, maar er zijn grenzen. Ga meedoen aan Holland’s Got Talent, maar bespaar me deze eigengeilerij! Toch is er altijd iemand in het publiek die het kattengejank op zichzelf betrekt en in tranen uitbarst. Ik noem geen namen maar het begint met een S en eindigt op Onja. Alsof het allemaal nog niet erg genoeg is, besluit Rob om elke vrouw eigenhandig naar bed te brengen, als waren het zijn kinderen. Hij wikkelt ze tot hun kin in het dekbed, zodat er geen mogelijkheid is om te ontsnappen en gooit er ook nog drie zoenen tegenaan.. Het houdt niet op, niet vanzelf.
Bij Evert is het een full house. Drie dames, twee neven die verveeld in het bankstel hangen en zijn broer Koop die de vrouwen ondervraagt. Evert luistert aandachtig naar het gebabbel en merkt op dat hij ze door deze oppervlakkige gesprekjes wel leert kennen. Is goed, joh. De dames denken er anders over, want langzaam worden ze overvallen door een gevoel van ontevredenheid. En daarom hengelt Maud steeds nadrukkelijker naar aandacht en lichamelijk contact. Terwijl de andere dames koffie zetten en taart snijden nestelt ze zich naast Evert op de bank in de hoop op een goed gesprek. Dit lukt niet echt, maar ze laat zich niet afschrikken. De volgende dag in de stal gaat ze gewoon door met de verovering van haar boer. Ze wil graag weer eens een keer versierd worden, maar als hij het niet doet, dan moet zij het maar doen. Cora ergert zich kapot aan al die toenaderingspogingen van Maud en zondert zich vol zelfmedelijden af. Kom op, Coor, laat je niet zo kennen! Stop met dat gejank en eis je tijd met Evert op!
Jouke vertelt dat hij zich snel aan mensen stoort. Bedankt voor deze info, Jouk, maar we hadden al een vermoeden. Zoek ‘botte boer’ op in het woordenboek en jouw naam staat erachter! Maar niets schrikt deze dames af. Sterker: Marion zegt dat hij nog niets heeft gezegd waardoor zij gillend de boerderij zou verlaten. Deze vrouwen hebben echt een extreem dikke huid, ik zou er bijna bewondering voor krijgen. Na een lange avond gaat de wekker gewoon om 4 uur, want de koeien moeten gemolken worden. Gelukkig is Jouke met het goede been uit bed gestapt en tolereert hij vooralsnog de “andere” manier waarop de dames werken. Dat kan hij namelijk altijd nog corrigeren in de toekomst. Fijn vooruitzicht! Na het harde werk trakteren de dames zichzelf op de zelfgebakken taart van Lotte die al sinds gisteren in de koelkast wacht op consumptie. Jouke blieft dat niet, natuurlijk. Die maakt een lekkere bord pap en gaat weer naar bed. Zoals ik al zei: bot.
