Vorig jaar vond ik een fan-tas-tische zomerjurk. Helaas tekent hij enorm bij buik en billen. Toch kocht ik hem, hing hem in de kast en nam me voor wat kilo’s af te vallen, zodat ik hem dit jaar wél aan zou kunnen.
Natuurlijk is dat niet gelukt: pre-menopauzaal gedoe zorgt ervoor dat mijn hormonen zo van slag zijn, dat als ik alleen al aan afvallen dénk, ik spontaan twee kilo aankom.
Afijn, een week of drie geleden zat ik daar over te prakkiseren, want het zonnetje scheen en het beloofde volop lente te worden. Ik wilde mijn jurk niet nog een seizoen in de kast laten hangen.
Tijdens de naaiclub hoorde ik de dames praten over onderjurken. Nog nooit in mijn leven heb ik er één gehad. Maar iemand liet de term ‘corrigerende onderjurk’ vallen en ik was meteen geïnteresseerd. Bestaat dat? Dat zou dan dé oplossing zijn, waardoor ik mijn fan-tas-tische zomerjurk tóch aan zou kunnen.
Natuurlijk ben ik op de hoogte van corrigerend ondergoed, ik heb zelfs wat corrigerende hemdjes, maar dat heeft bij mij nooit gewerkt. Ik blijf gewoon een groot lijf houden, vind het allemaal veel te strak, krijg het amper uit en daardoor Spaans benauwd en het rolt constant omhoog. Maar een corrigerende onderjurk klonk ineens wel heel uitnodigend.
Thuis googelde ik erop los. Ik zag heel wat corrigerende onderjurken langskomen, en alhoewel de meeste reviews lovend waren, zaten er ook bij ieder exemplaar wel wat negatieve.
De ervaring heeft mij geleerd dat ik het dan niet moet doen, omdat ik meestal ook last heb van de genoemde minpunten. In dit geval: corrigeert niet genoeg, of zat juist zó strak dat iemand geen adem meer kon halen, of rolde de hele tijd omhoog.
Ai… (eigen foto LB)
Ik zag echter ook al rap dat er nog véél meer te vinden was op corrigerend gebied. Van volledige bodysuits tot strings (hoe kan een stríng in godsnaam corrigerend zijn?).
Ik vond een mooie (nou ja, acceptabele) bodysuit met korte pijpjes die ook nog eens helpt met de vetverbranding en bedacht me dat dát mijn oplossing zou kunnen zijn. Want het voordeel van pijpjes is dat je dan ook geen schurende dijen meer hebt. Toen ik verder las, ontdekte ik dat het ding een open kruis heeft, waarmee toiletbezoek vergemakkelijkt wordt.
Daar heb ik twee dagen op moeten kauwen. Want, je doet je onderbroek ónder dat ding aan. Hoe werkt dat dan op het toilet? Onderbroek opzij schuiven en maar hopen dat de hele boel niet net op de sproeistand staat? Of is het de bedoeling dat je er helemaal geen onderbroek onder draagt? Dat vond ik toch ook wel ongemakkelijk. De tijd dat open kruisen sexy zijn, ligt al wel enigszins achter mij, en een blaasontsteking ligt op de loer.
Na twee dagen besloot ik dat dat hem ook niet ging worden. Zou er niet iets zijn met pijpjes en een taille tot onder de boezem? Ja, dat is er. Maar daar staan óf weer een aantal mindere reviews tussen óf – de horror – het ding heeft een rits aan de voorkant. Grote kans dat daar m’n velletje tussen komt. Of misschien wel erger; dat de rits lam wordt en open schiet, waardoor alle rollen zich op een onbewaakt moment, uitzinnig van vreugde, in de vrijheid storten.
Géén goed plan.
Maar ja, na drie weken heb ik nog steeds geen corrigerend ding in huis. En ik heb ook nog steeds geen flauw idee wat de beste optie is.
Gelukkig is er de komende dagen sneeuw voorspeld, dus kan mijn corrigerende dilemma samen met mijn fan-tas-tische zomerjurk nog even in de kast blijven.
