bron: pixabay.com 386749
Deze week draait om het grote hommelkastenspel, twister, onzekerheid, teleurstelling en onverwerkt verdriet. Let’s go!
Rob wil graag de volgende fase in met de dames en heeft wat bedacht om intimiteit af te dwingen. En hoe kan je dat het beste doen? Met Twister natuurlijk! En zo zien wij Touchy Rob en Lange Wendy over en door elkaar heen slingeren op de Twister mat, gadegeslagen door Sonja die wijselijk op afstand blijft. Ik mag Sonja wel.
Schijnbaar is Twister funest voor de spieren, want als het spelletje is afgelopen, geven Rob en Wendy elkaar een massage. Voor de vorm vraagt Rob aan Sonja of zij ook onder handen genomen wil worden, maar zij slaat dit beleefd af.
Rob was schijnbaar toch een beetje ontstemd, want tijdens het evaluatiegesprek de volgende dag wijst hij haar nog eens fijntjes op deze afwijzing. Ik zie Sonja denken: je denkt toch zeker niet dat ik me laat masseren na dat softporno-gebeuren tussen jou en Wendy? No way!
Maar Rob is niet voor één gat te vangen. Hij heeft een geweldig plan: hommelkasten zoeken. En de prijs? Een zoen voor elke kast die ze vinden. Maar Rob zou Rob niet zijn als er eerst een uitgebreide spreekbeurt volgt over het concept hommelkasten. Als hij eindelijk klaar is sprint Wendy de boomgaard in en komt uiteindelijk met zes kasten naar buiten. Rob fluistert redelijk opgewonden: “Wil je een lange zoen of zes korte?”.
Wendy antwoordt (gemaakt verlegen): “Ik weet het niet Rob, ik weet het niet”. Het werden uiteindelijk zes redelijke lange zoenen. Mission accomplished, Rob! Wij misselijk van zoveel ongemakkelijkheid en jij je intimiteit! Voorspelling: Rob kiest lange Wendy. Ik kan niet wachten op de hotelkameractiviteiten.
De dames bij Evert zijn het erover eens: ze moeten de diepte in met hem. Elk gesprek gaat namelijk over koeien en op een gegeven moment ben je daar natuurlijk wel over uitgeluld. Oplossing: vragenkaartjes! Evert schiet lichtelijk in de stress, want hij is nu eenmaal niet goed met gevoelens. Praten is überhaupt een dingetje voor hem. Maar na wat gehakkel heeft hij toch een vraag: hoe reageer je op teleurstelling? Maud is Maud en gooit alles op tafel. Volgens haar trekt Evert namelijk enorm naar Nance en dat vindt ze heel moeilijk om te zien.
En passant leren we nog iets over Nance: zij schijnt namelijk erg aanwezig en luidruchtig te zijn. Dat heeft ze dan verdomd goed verborgen gehouden, want tot de vorige aflevering wist ik haar naam niet eens! Maar dan gebeurt er iets opmerkelijks – wat zeg ik? – opwindends! Als Maud en Evert de volgende ochtend in de stal staan, veegt hij liefdevol een smetje van haar wang met een vies uierdoekje. Maud weet even niet waar ze het zoeken moet van verlegenheid. En dan citeert Evert een lied van Doe Maar: “Het is wel een beetje raar, 32 jaar, trillend op m’n benen…” HO WACHT! Is dit een halve liefdesverklaring? Yes Maud, citytrip incoming! Whoopwhoop!
Janine is een wrak. Ze weet nog steeds niet wie ze moet kiezen: de extraverte Sander of de stille Christiaan. Maar wat blijkt, Janine houdt niet van moeilijke vragen. Als Sander haar bestookt met vragen die wat dieper gaan dan de normale prietpraat, schiet ze al in de stress. Schat, dat is normaal gesproken de manier waarop je iemand leert kennen! Ze hoopt tijdens een BBQ met vrienden meer duidelijkheid te krijgen. Ze heeft er echter geen rekening mee gehouden dat die vrienden allemaal een andere voorkeur hebben. De een vindt Sander leuk, de ander denkt dat Christiaan beter bij haar past. Resultaat: janken! Het liefst zou ze hen beiden van de boerderij afschoppen.
Maar zie daar, de volgende ochtend heeft ze een oplossing bedacht! Ze gaat met elke man even op pad om eens lekker te praten en zo hopelijk wat meer van elkaar te weten te komen. Janine neemt Christiaan mee naar de schapen. Ik herhaal, de schapen! Oké, het landschap is wederom adembenemend, daar ligt het niet aan. Maar het is stervenskoud en dan moet er dus een persoonlijk gesprek op gang komen? Ik kom beter uit de verf in een warme kroeg aan de bar met een paar wijntjes of gin-tonics. Dan ga je al heel snel de diepte in, kan ik je melden!
Maar eerlijk is eerlijk, ze gaat het gesprek echt wel aan. Het jammere is dat deze twee mensen zo enorm gesloten zijn dat een gesprek over koetjes en kalfjes al een opgave is. Benieuwd hoe Sander het er vanaf gaat brengen tijdens zijn een op eentje volgende week.
Het uitstapje naar het bedevaartsoord heeft verlichting gebracht bij Dinie. Jezus (of Maria, daar wil ik vanaf zijn) heeft haar toegefluisterd dat het haar tijd nog niet is. Alles bij Hans herinnert haar aan haar overleden man. Ze is simpelweg nog niet klaar om een nieuwe relatie te beginnen. Ze vertelt het aan Hans die totaal van slag is. Logisch. Dinie is de ideale vrouw voor hem, dat ziet iedereen. Er vloeien veel tranen, ook bij Anette, want wat moet er nu van haar worden? Wil Hans wel verder met haar? Dat wil hij! Anette vliegt hem enthousiast om zijn nek.
Maar als een waar orakel is daar ineens Yvonne die voorstelt dat ze alle emoties even moeten laten bezinken en daarna een besluit moeten nemen. En als je het aan dít orakel vraagt (en dat doe je!), zeg ik hetzelfde. Voorspellinkje? Die citytrip gaat er niet komen, Hans wil wachten op Dinie.
Na 7 afleveringen kan ik me eindelijk een beetje vereenzelvigen met het Friese fenomeen Jouke. Mijnheer heeft namelijk net als ik last van een ochtendhumeur! Twee kakelende vrouwen om je heen als je met je sacherijnige slaperige kop de koeien staat te melken, dat is natuurlijk de hel. En als dan het dagelijkse krantje niet voor je ligt als je je dagelijkse bordje Brinta naar binnen werkt, is de dag sowieso kapot. De reactie van de dames: Nul. Noppes. Nada. Niemand die effe overeind springt om dat krantje te halen. Teleurgesteld druipt hij af.
Gelukkig is hij die avond weer boven Jan, want ook bij hem komen de vrienden langs om zijn logees te keuren. En alsof het feit dat er ineens twee vrouwen bij hem in huis wonen nog niet vreemd genoeg is, worden ze ook getrakteerd op snacks! Dat zijn ze niet gewend! Op bezoek komen bij Jouke betekent bier. Punt. Geen chipje, geen worstje, geen kaasje, nee nee! Dat leidt alleen maar af van het bier!
Een beetje onwennig staren ze met z’n allen naar het bescheiden bordje met kaasjes en worst wat op tafel staat te shinen. Ondertussen lijkt Jouke er uit te zijn. Er beginnen toch gevoelens op te bloeien. Wie oh wie mag binnenkort op citytrip met onze Fries? Ik denk Brabantse Karlijn. Friesen en Brabanders zijn een goede combinatie weet ik uit eigen ervaring!
