bron: eigen foto (JS)
Ik was vergeten hoe ik moest mijmeren. Een van mijn favoriete bezigheden, ooit. Wandelen door mijn geest, zonder afgesproken bestemming of route. Lopen zonder doel.
Er zijn de mooiste liedjes uit geboren en m’n beste verhalen. Juist in de tijd dat de wereld stil leek te staan vanwege het allesoverheersende virus dat ons gevangen hield, voelde ik me soms zo vrij. De zangeres die niet mocht optreden, de vocal coach werkloos op de bank. Wat te doen?
Mijmeren.
De lang vergeten binnenwereld, daar waar de liedjes zich verstoppen, riep mijn naam en ik luisterde. Gretig ging ik op reis en was verbaasd over de vele vergezichten en onbeschreven avonturen. Zo was er die ene vriendschap, die zo donker werd en kil, om vervolgens als een woeste, kolkende rivier uit te monden in een prachtige, azuurblauwe oceaan van liefde.
De geliefde danseres, met wie ik tijdens een muziektheatervoorstelling door een woud van vochtige, oude theezakjes liep en zong naar de maan. Zij stierf. En met mijn soulmate mijmerde ik over haar en er ontstond een melodie die haar leven probeerde te vangen.
Ik droomde verder en daar was opeens een gruizige, oude blues, uit mijn handen, in mijn gitaar en de woorden kwamen vanzelf. Ze waren er al, ik ving ze en schreef ze op.
Aan de andere kant van Nederland zat mijn Zeeuwse vriend te luisteren, thuis, met me mee te mijmeren. Hij reisde mee, samen met nog een paar dromers. Muzikanten die vanuit hun eigen huis, achter een keukentafel met kaarslicht en wijn besloten om mee te dromen en te schrijven.
Na maanden samen te zijn geweest, zonder elkaar te zien en te spreken, ontstond er een vlechtwerk van vertellingen, waar hoop uit sprak en de wil om wel samen te zijn. Om voor anderen, mét anderen, onze verhalen te delen en te spelen, te vieren dat in duistere tijden het licht niet gedoofd is, maar zich slechts verstopt en altijd weer gevonden wordt.
bron: eigen foto (JS)
Als je maar durft, als je maar wilt, als je maar mijmert en maakt, maakt en mijmert.
‘The Dreamtime is the period in which life was created according to Aboriginal culture. Dreaming is the word used to explain how life came to be; it is the stories and beliefs behind creation.’
De wereld is weer aan, we hebben het weer druk, maar laten we ervoor zorgen dat we tijd nemen voor elkaar, voor onszelf, dat we tijd nemen om te dromen, want daarin schuilt onze ziel en zaligheid, daar verstoppen onze mooiste ideeën en verhalen zich en wij moeten ze vinden en koesteren. Wij moeten ze met elkaar delen en vieren dat er zo veel is om voor te leven. Ik reisde anderhalf jaar door mijn geest en nu is er een album, waarvan ik niet had durven dromen.
Julie Scott, 23 april 2022
