Ik moet even wat kwijt. Frustraties en zo. Inmiddels ben ik (en velen met mij) – naast influencer-allergisch – namelijk ook verschrikkelijk coach-moe. En dan bedoel ik niet de schrijf-, werk-, sport- of zangcoaches; die hebben immers een duidelijke, specifieke functie en een zekere doelmatigheid. Die coaches zijn inderdaad zinvol. Nee, ik bedoel de zogenaamde overall coaches, de alleskunners, de life & succes(s) coaches. De mensen die menen dat zij het leven van anderen moeten coachen en herinrichten om eindelijk ook eens ‘een succesvol bestaan te leiden’. Whatever that may be.
Ik vertoon dus zo langzamerhand allergische reacties op de steeds groter wordende horde van mensen die denken anderen te kunnen en te moeten coachen, omdat ze zelf, naar eigen zeggen, zó geweldig bezig zijn geweest. En natuurlijk ook doen alsof ze nog steeds heel succesvol zijn. Wat eigenlijk niet het geval kán zijn, want anders was je niet zoiets banaals als levenscoach geworden. Dan zou je nog wel dat doen wat je zo geweldig deed en wat je leven zo enorm vervulde, toch? Life coach worden is – naar mijn mening – dan ook slechts een laatste redmiddel om nog wat geld binnen te harken als je op alle andere vlakken gefaald hebt, of simpelweg overbodig (of te oud) geworden bent.
Kortom: life coaches werken op mijn zenuwen, met hun alwetendheid, hun emmers vol clichés als passie, enthousiasme en energie, hun mindfulness en gedrevenheid. En met hun eeuwig gepropageerde ‘volop in je kracht staan’. Mentale jeuk krijg ik ervan.
Volgens de gangbare definitie voert een life coach persoonsgerichte gesprekken, waarin hij/zij/het/anders “de cliënt ondersteunt bij het ontwikkelen van diens potentieel en het bereiken van positieve veranderingen op een of meer levensgebieden.” Wunderbar, deze gapende leegte; die kun je dan tenminste nog lekker zelf invullen. Maar wát houdt het nu eigenlijk écht in, behalve niets? Om dat te beantwoorden, kan ik beter enkele voorbeelden van coaching-clichés opsommen, die ik lukraak (en letterlijk) van diverse coaching-websites heb getrokken (bronnen onderaan dit artikel). Puur om die ondraaglijke lichtheid van het concept “levenscoach” te illustreren. Daar gaan we, mensen!
“Ik beweeg mensen en zet aan tot verandering.”
Nou, poeh! Dat is een binnenkomer! Dat doe ik ook: ik trap geregeld – zowel fysiek als verbaal – op tenen. De slachtoffers geven dan mogelijk een korte uiting van pijn, maar het belangrijkste is dat ze ergens anders gaan staan. Niet meer in mijn weg. Kortom: ik beweeg mensen en ik zet aan tot verandering. Dus ik heb me bij deze als coach gekwalificeerd. Betaal mij! Zoiets?
“Ik heb een ruime ervaring binnen het bedrijfsleven en kan goed het grotere geheel overzien. In mijn communicatie ben ik duidelijk en effectief.”
Dat… blijkt helaas niet uit deze zin. Want zeg nu zelf, wat kun je nu werkelijk? Waar is het bewijs van die duidelijkheid, effectiviteit en ervaring? Want dat volgde niet, niet op de betreffende site in ieder geval. Dit is dus overduidelijk géén duidelijke communicatie. Dit is iets beweren en vervolgens heel hard roepen: “Het ís gewoon zo!” Kan ik ook. Is gewoon zo.
“Met veel enthousiasme en passie zijn onze life coaches in staat energie te geven aan groepen en mensen.”
En deze vreselijke zin stamt dus van een (zich) groter (voordoend) bedrijf met meerdere coaches in dienst. Hoe is het mogelijk? “Energie geven aan groepen en mensen.” Zijn groepen dan geen mensen? Of bedoelen ze groepen en individuen? Of mensen en andere groepen van zoogdieren? Wat?
En dan het woord ‘passie’. Dat zou sowieso verboden moeten worden. Wegens woordinflatie. Als ik een sollicitatiebrief krijg, waarin het woord passie staat, verdwijnt ie subiet in de prullenbak. Wat een leeg woord is dat geworden. Zielloos. Betekenisloos. Alleen coaches denken dat zoiets als ‘passie’ nog steeds moet.
“Alles draait om drie kernvragen: wie ben ik, wat wil ik en wat kan ik.”
En om dat te ontdekken, heb je dus een dure coach nodig? Of is het eerder zo dat die coach dat eerst zelf nog moet gaan ontdekken? En in welke levensfase? Of voor elke fase opnieuw? En met wiens geld? *Katsjinggg!!*
“Als life coaches helpen wij mensen aan duurzame oplossingen. Niet door over hun problemen te praten, maar door vertrouwt [sic!] te raken met gevoelens en emoties, deze te begrijpen, in de juiste context te plaatsen en te ontkrachten.”
Even afgezien van de vette d/t-fout (niet bepaald vertrouwenwekkend): deze coaches proberen dus om je gevoelens en emoties te ontkrachten. Ja, dat staat er. Vooral niet over problemen praten; daar heb je niks aan. Alles is gevoel. En ‘duurzame oplossingen’? Is dit ook een tikfout? Moet het niet gewoon ‘dure oplossingen’ zijn? Of eerder nog: ‘dure suggesties’? Want de werkelijke oplossingen moet je bij iedere levenscoach uiteindelijk altijd nog zelf vinden. Oh, het gezever… Hier krijg ik dus echt kokhalsreflexen van. Hele duurzame.
“Wij zijn gericht op het bereiken van de gewenste ontwikkeling en het afgesproken doel.”
Ja, hallo, wie niet? Stel je jezelf een doel, dan weet je dus al wat de gewenste ontwikkeling is. Daar werk je dan naartoe. Ieder kind weet dat. Iedere mens is daarop gericht. Maar de life coach vindt dat blijkbaar nu pas uit. Wat stáát hier nu helemaal? Niks toch?
“Ik concentreer me op op de kwaliteit en vormgeving van het leven met als coaching doel: versterking van de balans tussen de persoonlijke wensen en de relatie tot het werk en de wereld [om] zich heen.”
Wederom: let niet op de formulering (wat nou ‘zich’? Om wie heen? En ‘om’ onbreekt…) De hier aangehaalde coaching websites staan sowieso bol van de taal- en stijlfouten; in feite hebben ze stuk voor stuk dringend een taalcoach nodig. Maar goed, als je dit zegt, neem je dan niet een beetje érg veel hooi op je vork als coach? “De kwaliteit en vormgeving van het leven.” Toe maar. Pure arrogantie.
“Als coach combineer ik kracht met kwetsbaarheid. Met een stevige rust en warme uitstraling laat ik je bewust worden en doen, opdat je het nooit meer vergeet.”
Wat is nu weer ‘stevige rust’? En wat levert die kracht-kwetsbaarheidscombi op? “Ik laat je bewust worden en doen”? Allemaal met een warme uitstraling natuurlijk. Dan lul je toch eigenlijk maar een eind in de ruimte? En ook dit klinkt wederom verwaand tot en met. Hier, toe, neem nog een onsje bijvoeglijke naamwoorden, als je verder niet weet wat je moet zeggen.
Andere in het oog springende voorbeelden:
“Wij helpen je meer van jezelf te houden!”
“Denk je ook: En ik dan? Leer van ons hoe je prioriteiten stelt!”
En de aller-allervreselijkste van allemaal natuurlijk:
“Ik help je in je kracht te staan.”
En die laatste uitspraak staat dus werkelijk op zo goed als ELKE coaching website! Om te kotsen. Ga eerst zelf eerst eens even fatsoenlijk in je kracht staan? En glijd er vooral niet op uit.
Ik vind al dat life coaching gedoe dus totale bullshit. Er wordt geschermd met vergeelde kleurmodellen, Aziatische zelfontwikkelingstheorieën als ‘Ikigai‘ en mindfulness. Maar wat biedt men hier nu daadwerkelijk? Juist! He-le-maal niks. Hete lucht. Passie(f) gewauwel van de bovenste plank, die ook nog eens duur verkocht wordt aan mensen die zich toch al hopeloos voelen.
Ik word er verdrietig van. Want al deze coaches zijn helemaal niet uit op hulp en zingeving bieden. Dat zijn – oké, in MIJN ogen – allemaal mensen die zelf niets kunnen, niets gepresteerd en niets geleerd hebben en nu dus op deze manier uit zijn op ‘snel makkelijk geld verdienen’. En dat aan mensen die – net als zijzelf – zoekende zijn. Ze berekenen – altijd en eeuwig onbekende, maar met zekerheid sappige – tarieven voor warrige, marginaal gedefinieerde, geïnflateerde nonsensdiensten. Geen wonder dat de term life coach inmiddels tot in de hemel stinkt. En ik er irritante uitslag van krijg.
Moraal van dit verhaal: áls je je al geroepen voelt om mensen te helpen om hun leven op orde te krijgen en succesvol te maken, noem jezelf dan in ieder geval géén life coach? Dat is een beginnetje. En ga jij toch als life coach door het leven? Dan heb jij jezelf waarschijnlijk het hardst nodig in die zoektocht naar enige zingeving. Get real. Iederéén is een life coach! Daarom is niemand het. En zolang je niet dood bent, ben je succesvol genoeg als het om ‘leven’ gaat.
bron: pixabay.com 498257 resp. mcguiremade.com/gratisography – credits: Ryan McGuire
