“En, hoe gaat het nu tussen jou en Cor? Gaat het alweer een beetje de goede kant op?”
Nieuwsgierig kijkt mijn zus mijn moeder aan. Mijn moeder heeft haar ex-vriend uitgenodigd om met haar mee op vakantie te gaan. Ze vertrekken binnenkort voor een periode van drie maanden naar Spanje. Daar staat haar caravan op een camping in Blanes.
“Ja, vertel eens, oma,” informeert mijn nichtje nieuwsgierig, “hebben jullie alweer met elkaar gezoend?”
“Nou, nee hoor,” schatert mijn moeder. “We hebben toch geen relatie meer? We gaan gewoon als goede vrienden samen op vakantie.”
“Toch wel een beetje vreemd,” vindt mijn dochter.
“Welnee, ik ken Cor al bijna 30 jaar. En nadat hij onze relatie verbrak, heb ik toch echt mijn best gedaan om een nieuwe man te vinden. Maar goed, dat is helaas niet gelukt.”
“Misschien lag het aan de zoekcriteria, die je op de datingsites had ingesteld,” opper ik als mogelijkheid.
“Handige klusser die ruime ervaring heeft met het vervangen van banden onder een caravan en die in staat is om lekkages aan dakluiken te verhelpen,” herinner ik me nog.
“Ik weet tenminste precies wat voor een type ik zoek,” lacht mijn moeder. “Veel alleenstaande vrouwen, die jarenlang een levenspartner zoeken, kunnen dat niet zeggen.”
Triomfantelijk werpt mijn moeder een blik in mijn richting.
“Weet je nog oma, jouw date met die man, die z’n hele leven bij de ANWB had gewerkt?” grinnikt mijn nichtje.
“Jazeker. Ik dacht meteen: dit is hem!”
“Was best een aardige, leuke kerel!”
“Jawel, maar uiteindelijk kon die sukkel niet eens behoorlijk met mijn caravan rijden!” voegt mijn moeder er zwaar verontwaardigd aan toe.
“Iemand die gewend is te rijden en te manoeuvreren met een bijzonder grote caravan en die moeiteloos, zonder te schelden een voortent op kan zetten…” som ik nog wat criteria voor een verdiepende, warme relatie op.
“Wel fijn dat Cor nu mee gaat,” onderbreekt mijn zus. “Over schelden gesproken, scheldt hij nog steeds, wanneer er iets niet lukt?”
“Nee hoor. Gisteren zijn we samen naar de caravanstalling geweest om de laatste spulletjes te brengen. Het was echt heel gezellig. Alles ging werkelijk van een leien dakje!”
“Dat klinkt best goed, ma.”
“De sfeer was zo heerlijk ontspannen!”
“Jeetje, ik zou bijna jaloers worden. Lekker samen romantisch op reis,” mijmer ik.
“Totdat…” ratelt mijn moeder door.
“Ja?”
“…we de caravan moesten verplaatsen. Dat lukte niet meteen en – nou ja, je kent Cor – hij heeft daar de hele boel bij elkaar staan vloeken. Zelfs de eigenaar van de stalling zei er iets van! Ik schaamde me helemaal kapot.”
“En jij laat dat gebeuren? Heb je hem niet meteen gecorrigeerd?” Mijn zus kijkt er heel streng bij. Met haar jarenlange ervaring als lerares weet ze bijzonder goed haar grenzen aan te geven.
“Gecorrigeerd? Wat bedoel je daarmee?” informeert mijn moeder belangstellend.
“Je zou bijvoorbeeld wat meer van je af kunnen bijten,” oppert mijn zus als mogelijkheid. “Misschien is een assertiviteitscursus wel iets voor jou?”
“Een watte?”
“Een soort hondengehoorzaamheidstraining,” vertaal ik behulpzaam, “waarbij jij leert hoe je Cor beter kunt africhten.“
“Dus ik moet een of andere peperdure cursus volgen, terwijl hij juist degene is, die daar loopt te schelden en zich niet behoorlijk kan gedragen, wanneer er iets niet lukt? Wat is dat voor rare, omgekeerde wereld?”
“De moderne wereld, ma.”
“Helaas zie je dat beleid ook wel op scholen, waar kinderen worden gepest,” weet mijn zus. “Het slachtoffertje moet veranderen en krijgt een assertiviteitscursus aangeboden, terwijl de dader ondertussen gewoon kan doorgaan met pesten.”
“Of vloeken…”
“Nou, dat vloeken heb ik Cor meteen afgeleerd, hoor. Kwestie van korte metten mee maken!” Mijn moeder snuift en trekt kordaat haar schouders recht. “Daar heb ik helemaal geen rare cursus voor nodig.”
“Echt waar? Hoe heb je dat in godsnaam voor elkaar gekregen?” vraag ik me verwonderd af.
“Ik heb zo’n piepklein kruiptentje gekocht. De allerkleinste, die ik maar kon vinden. Voor naast de caravan. Daarin mag hij slapen, wanneer hij zich weer eens een keer niet gedraagt. En je hebt werkelijk geen idee, hoe goed meneer nu ineens wél kan kruipen!”
bron: pixabay.com 6727808
