Recentelijk moest ik met mijn oudste naar de spoedpost. Gevalletje ‘door de enkels’, want handstand op bed is blijkbaar ook nog leuk als je 16 bent. TikTok says so. Enfin, daar zit je dan in het weekend. Geen reet zin in, want de ervaring heeft me geleerd dat je er vier uur zit, voordat je aan de beurt bent voor een fotootje. Vervolgens mag je zonder gips en met de beste wensen weer naar huis en… weg avond. Ik gesloopt. Kind springt weer op de fiets op weg naar vriendinnen, want “’t doet geen zeer meer!” Meestal een volkomen nutteloze verspilling van tijd dus. Maar ja, als goede moeder wil je toch het zekere voor het onzekere nemen.
Een paar jaar geleden zat er een meiske naast ons in de wachtkamer van de EHBO. Haar gezichtje beteuterd en betraand. Haar luchtalarm ging al af, zodra moeders bewoog. Waarbij de oververmoeide moeder het op een gegeven moment helemaal zat was en zei: “Nou meid, stel je niet zo verschrikkelijk aan? Je doet net of het gebroken is!”
Twee uur later kwam het arme wurm met twee roze gipsarmpjes weer naar buiten. Haar moeder drentelde ernaast, met een onhandige arm om de schouders van met meisje (handje vasthouden ging immers niet meer). Ze had het schaamrood op de kaken. Nee, dan toch maar een keer teveel.
Anyway, ook vanavond is het weer feest, zie ik, als ik de wachtkamer inspecteer. Lang leve TikTok!
Met skeelers van de trap af is blijkbaar gewéldig leuk. Samen met je kat in een hoodie kruipen geeft ook een leuk effect, zeker als de vellen erbij hangen. Nog een toppertje die besloot dat ze met de haarverf ook best haar wenkbrauwen én wimpers kon doen en er nu uitziet of ze rechtstreeks uit de opnamestudio van “The Walking Dead” is getrokken. Voor de rest hier en daar een verdwaalde bejaarde met grote buil op ’t hoofd (vind ik dan weer wel heel zielig), sportblessures en jankende peuters met het snot hoog op de wangen. De grootste schreeuwer is een meisje van, ik schat, een jaar of 17. Aan de stand van haar schouder te zien mag ze van mij schreeuwen, maar please, laat haar even als eerste geholpen worden? Een infuusje met een flinke dosis “see you tomorrow”, lijkt me geen overbodige luxe. Wat zal dat kind een pijn hebben. De rillingen lopen over mijn rug.
Ik begin het tafereel om mij heen aardig zat te worden als we ein-de-lijk naar binnen mogen. Meteen gaat de hemel schijnen. Goeiedag, wat een knapperd!
“Hallo dokter,” zeg ik met een zwoel stralende glimlach. Ik loop gedwee achter de lange God aan en vergeet daarbij helaas compleet om de deur open te houden voor mijn strompelende, arme kind.
“Uhhh… hallooo?” hoor ik achter me. Ik haast me verontschuldigend naar haar toe. Een vernietigende blik is mijn enig loon.
In de behandelkamer wordt mijn dochter uitgebreid bevraagd en haar enkels bevoeld. En ja hoor, zoals verwacht: “Waarschijnlijk licht gekneusd.” Ziekenhuisjargon voor ‘lage pijngrens’, maar goed. We hoeven niet door naar de gipsafdeling en mogen, helaas, weer naar huis. “Mocht de pijn aanhouden, of mocht u het niet helemaal vertrouwen,” gaat McDreamy verder, “dan kunt u gerust weer even bellen.” Oh, die pijn houdt vást nog wel even aan, denk ik verrukt. Ik glimlach nog maar eens op mijn allerliefst, waarop dochter droog reageert: “Als u dan meteen uw 06-nummer geeft, dan weten we zeker dat we straks meteen de goeie aan de lijn hebben.” Dat het schaamrood nu op míjn kaken staat, boeit haar totaal niet.
Als we later het parkeerterrein op lopen en ik haar deze schaamteloze opmerking voor haar ‘licht gekneusde’ enkels kwak, krijg ik ‘m vierkant terug.
“Ja, jemig mam, wat wil je dan? Ik zat daar letterlijk voor spek en bonen! Dus ik denk: ik geef ‘m even een voorzetje, want jíj vraagt hem zeker niet mee uit.”
Als ik haar zeg dat ze het toch hartstikke verkeerd heeft gezien en ik écht helemaal niks zag in deze meneer, krijg ik de welbekende “sure, whatever” blik en een sarcastische opmerking: “Zeg dat dan de volgende keer ook even tegen je gezicht, voordat je daar naar binnen gaat, oké?
Altijd weer lekker, op je plek gezet worden door je puber. Mentale EHBO. Is daar ook een wachtkamer voor? Of heet dat tegenwoordig ‘je voorland’?
bron: pixabay.com 73117
