Gaf ik vorige week nog af op die datingapp, waar ik even snel alweer vanaf was als dat ik erop zat; het heeft ook iets leuks opgeleverd. Dat ik vrijgezel ben, gaat hier namelijk ineens als een lopend vuurtje, dus aan aandacht geen gebrek en al een paar gezellige, puur platonische uitjes gehad, ook. Zelfs met andere alleenstaande moeders die me spontaan uitnodigden. Hoe lief is dat?
Ik had dit maanden geleden al moeten doen. Ondanks dat de dates de nodige stress en de chats een hoop frustraties brachten, heb ik er ook veel van geleerd. Ik heb een heel lief mannenmaatje gevonden in “Woontteverweg” (zie Click & Collect deel 2), want alleenstaande papa’s en alleenstaande mama’s kunnen elkaar hard gebruiken. Ook zonder lichamelijke inspanningen, zeg maar. Een goed advies is ook wat waard. Een handjevol “vrienden” maakt mijn toch best drukke leven nét even iets gezelliger en minder eenzaam. Ik heb ‘t goed voor elkaar in korte tijd, dacht ik zo.
En daar had ik het bij moeten laten. Toch liet ik me verleiden tot een date met “Goddelijke smile” (zie ook C&C deel 2). Het was nog niet eens een echte date. Het was een lunch. Gewoon, ter kennismaking. Een simpele korte lunch om de lichaamstaal te kunnen lezen achter die goddelijke smile. En om in te schatten of ik niet chat met een totale randdebiel. Ik hoopte stiekem dat hij óf heel erg tegen zou vallen, óf juist heel erg mee. Het kwam uit in het midden. En dat is kut, want dan weet je nog niks.
We ontmoetten elkaar op de parkeerplaats. Hij kwam op me aflopen en deed onder het lopen zijn zonnebril af. Alleen het gebaar al. Hemels. Mmmm, donker haar, lang, atletisch, stoppelbaard. Hij deed me een beetje denken aan zo’n knappe lassowerper uit een oude western (klopte geheel bij mijn vooraf gelabelde “cowboy”). En oh ja, daar was die smile… Hij is echt goddelijk… Kan ik nog terug?
Hij nam me kort van top tot teen op en na een onhandige, vluchtige zoen op de wang (zucht, wat rook hij lekker) liepen we naar de ingang van het restaurant. Ik keek hem van opzij aan en hij keek geamuseerd terug. Ik voelde een lichte blos die spontaan veranderde in een vuurrood spektakel toen hij tot mijn grote schrik de woorden uitsprak: “Nou, je hebt echt wel meer dan een B cup, hoor.”
WTF?? “Euh… uh uh…” was het enige wat ik nog uit kon brengen. Ik was van mijn stuk gebracht. En geloof mij, dat is knap! Ik wist niet zo goed of ik nou boos was, verbluft, of onder de indruk. Ik hield mijn mond en binnen liet ik me gedwee naar ons tafeltje dirigeren. Ook nog eens een lastig plekje op een bank, waarbij we eigenlijk alleen maar naast elkaar konden zitten. Ook dat nog. Tas ertussen. En eerst een ijsthee. Ik moest ff op adem komen.
Ik draaide mijn lijf zo bij dat ik hem aan kon kijken en er toch wat meer afstand was. Veilig. Jeetje, wat is hij sexy. Hij vroeg, ik gaf antwoord. Ik vroeg, hij gaf antwoord. We hebben wat gelachen en ik werd zowaar iets meer ontspannen. Ik weet niet wat er toen precies gebeurde, maar ineens was hij daar. Vol op mijn mond. Zijn hand achter mijn hoofd. Ik was compleet uit het veld geslagen. Het enige wat ik na die kortstondige, maar intense kus kon uitbrengen was wederom: “Euh…” en een paar tellen later: “Dat doe ik niet op een eerste date.”
Ik klonk ontzettend geloofwaardig. NOT. Maar hij nam toch netjes gas terug en zei: “Sorry, je bent gewoon té leuk en je voelt zo vertrouwd, omdat we al zo open gechat hebben.”
Weer die chat… Ik praat duidelijk veel te open als ik chat. Ja, dat krijg je als je graag schrijft. Note to self: minder chatten. En nooit meer antwoorden op vragen als: ‘Wat voor cupmaat heb je?’ Ook al leek dat in die context een volkomen onschuldige vraag.
Van de rest van de lunch – hoe lang ik daar zat of wat ik heb gegeten – weet ik niets meer. Volgens mij heb ik niet eens wat gegeten. Niks. Na dit ongemakkelijke, maar oh zo betoverende moment gaf ik aan dat ik weer weg moest. Sorry, verplichtingen, bla bla bla. Mister smile liep mee naar de auto…. Oh help, ook dat nog. Hoe zeg ik gedag? Onhandig stak ik mijn hand uit, die hij netjes aanpakte. Het volgende moment trok hij me naar zich toe en zoende me in een vurige houdgreep, totdat ik er duizelig van werd. Ik kon niet meer nadenken.
Toen hij me losliet en diep in de ogen keek, met daaronder die verdomd charmante, goddelijke rij witte tanden, trok ik snel mijn portier open en met een snelle “Nou, dag hoor!” stapte ik in mijn auto. Ik startte de motor en reed in één ruk weg. Eenmaal op de snelweg, met mijn hart nog bonzend in mijn keel, deed ik de raampjes open. Bloedheet had ik het. Mijn god, wat was mij nou weer overkomen. Waarom liet ik dit gebeuren?
Eenmaal thuis heb ik me op de bank laten vallen. Met gesloten ogen liet ik het hele gebeuren nog even langs mijn geestesoog gaan. Wat had ik gedaan? Ik ging vreemd! Mijn nieuwe bestie, de schat, had ik laten geloven dat ik geen relatie wilde – of ook maar iets wat erop lijkt – en dan doe ik dit met de eerste de beste die er leuk uitziet? Wat zegt dat over mij? En dan mijn ex, die na zoveel maanden nog steeds in diep dal van verdriet rondhangt…
Mijn hele zorgvuldig uitgestippelde toekomstplan van vriendschappen en vrijheid in duigen. Een volkomen misselijkmakend paniekgevoel maakte dat ik geen oog dicht deed die nacht. Vroeg in de morgen heb ik Woontteverweg geappt dat ik toch geen vriendschap wil, dat ik het contact verbreek en niet geschikt ben om mee om te gaan. Hierop kreeg ik vanzelfsprekend een preek die ik niet kon weerleggen.
En dus blijft mijn maatje nog mijn platonische maatje, gelukkig. En Mister Goddelijke Smile? Die wil me graag nog een keer zien. Ondanks mijn niet mis te verstane afwijzingsapp. Wel heb ik de nodige afstand ingebouwd en antwoord ik zo neutraal en luchtig mogelijk. We gaan toch nog weer een keer lunchen. Overmorgen al. Hij beloofde dat we opnieuw beginnen. Op vriendschappelijke basis. Zonder zoenen, zonder aanraking. En ondanks dat mijn gezonde verstand schreeuwt dat ik zo ver mogelijk weg moet blijven van deze man, wil ik ook dat ik weer sterk genoeg in mijn schoenen sta om niet wéér 25 jaar te hoeven wachten om dit type man onder ogen te komen. En ben ik ook gewoon nieuwsgierig en stiekem een beetje onder de indruk. Ik hoop maar dat hij zich aan zijn woord houdt. En ik ook.
bron: pixabay.com 2920958
