“Je raadt nooit wie hier ook hier in Blanes zit?”
Mijn moeder is samen met haar ex-vriend op vakantie. Ze bivakkeren voor een paar maanden in haar caravan op een camping in Spanje.
“Geen idee?”
Aan de verontwaardigde stem van mijn moeder te horen heeft deze last-minute ingecheckte gast allesbehalve een warm onthaal gekregen.
“Els!”
De stem van mijn moeder slaat nu een octaaf over.
Ruim 50 jaar was ze dik bevriend met Els. Maar toen haar vriendin weduwe werd en daarna prompt heimelijk contact zochtmet mijn moeders ex-vriend, heeft mijn moeder de vriendschap met Els stante pede verbroken.
“Wat doet ze daar dan?” vraag ik me verwonderd af. “Kwam je haar zomaar tegen?”
“Nee, dat niet. Maar ze zit de hele tijd met Cor te appen. Ze schijnt hier ook op vakantie te zijn en logeert in een of ander hotel in de buurt.”
“Ook toevallig…”
“Nou, nou, wát toevallig allemaal,” sneert mijn moeder. “Wedden, dat ze stiekem Cor achterna is gereisd?”
“Wat vindt Cor er eigenlijk van?” informeer ik voorzichtig.
“Hij beschouwt haar als een platonische vriendin. En hij snapt totaal niet waar ik me druk over maak.”
“Dan is er toch niets aan de hand?”
“Ammehoela! Jij weet ook wel dat veel vrouwen alleen maar de platonische vriendin van een man willen zijn, omdat ze hem niet aan de haak kunnen slaan. Beter iets, dan helemaal niets, zeg maar.”
“Denk je?”
“Jazeker. En dat is ook nog eens heel gewiekst,” raast mijn moeder door. “Mannen bespreken vaak hun relatieproblemen met zo’n ‘platina’. Dus wanneer zijn relatie verslechtert, bieden ze hem niet alleen een luisterend oor maar proberen ze hem meteen ook alsnog te verleiden. Zij weten dan immers precies wat hij wil en niet wil!”
“Toch ken ik ook mannen, die een gewone vriendschap met een vrouw hebben, ma. En dat gaat prima.”
“Dat lijkt alleen maar zo. Veel mannen zijn nu eenmaal vreselijk naïef. Ze hebben vaak helemaal niet eens in de gaten wanneer er een vrouw achter hen aanzit.
“Of twee vrouwen…” vul ik grinnikend aan.
“Nou ja zeg,…”
“Tja, ma, misschien heb je een beetje gelijk. Onderlinge rivaliteit, zoals je vaak bij vrouwen ziet, herkennen veel mannen helemaal niet. Rivaliteit koppelen ze vooral aan een spannende voetbalwedstrijd.
“Met Els op de reservebank,” klinkt het vinnig. “Afijn, morgen gaat hij koffie met haar drinken.”
“Oei!”
“Ja, dat doet best wel zeer…Maar ik kan er natuurlijk niks van zeggen of vinden, omdat we geen relatie meer hebben. Ik ben ook maar ‘de ex’.”
“Ach joh, ze is toch niet zijn type,” probeer ik het leed enigszins iets te verzachten.
“Klopt,” veert mijn moeder enthousiast op. “Je hebt haar al een lange tijd niet meer gezien. Vroeger was ze best een aantrekkelijke vrouw, maar nu herken je haar niet meer terug.”
“Ze had toch van dat lange, steile rode haar? En ze droeg altijd van die exotische gewaden en schoenen met plateauzolen?”
“Ja, maar tegenwoordig stapt ze rond op van die oerdegelijke wandelschoenen en fluit ze de hele dag zo’n vreselijk irritant opgewekt deuntje. Net een padvindster.”
“Dat verklaart in ieder geval hoe ze Cor heeft weten op te sporen…”
“Ik had een paar vakantiefoto’s geplaatst op Facebook. Hoe dan ook, ze hebben morgenochtend op een terras afgesproken.”
“Ai, niet zo leuk voor jou, ma. Dus dan zit jij moederziel alleen jezelf op te vreten in die caravan?”
“Ben je gek, ik ga morgen natuurlijk met Cor mee, dat begrijp je toch zeker wel?”
“Nou, eerlijk gezegd, eigenlijk niet. Want je verkondigt al een jaar lang dat je haar nooit, maar dan ook noooooooit meer wilde zien, omdat ze stiekem achter je rug om met Cor heeft lopen flirten.
“Jawel. Maar toen had ik nog een relatie met Cor. Nu is alles anders. Sinds we uit elkaar zijn gegaan, zijn Cor en ik hele goede vrienden geworden. En vrienden ondernemen nu eenmaal sámen leuke dingen. Dus ik zou niet weten waarom ik morgen niet gezellig met hem mee zou kunnen gaan?”
“Hmm… zodat je je aan Els voor kunt stellen als zijn nieuwe platonische vriendin, bedoel je dus eigenlijk?”
bron: pixabay.com 4364577
