bron: eigen foto (JL)
Je kent ze vast wel, of misschien ben je zelf wel zo iemand, die zegt: ‘We hebben ons huis/onze tuin helemaal verbouwd!’ Soms met het woordje ‘zelf’ erbij, als in: ‘We hebben het ZELF helemaal verbouwd.’
Ja ja… zélf verbouwd…
Kijk, mijn lief is een handige sodemieter. Qua klussen en verbouwen kan hij werkelijk alles zelf. En dat doet hij dan ook. Hij geeft niet graag iets uit handen. Zelfs niet aan mij. Oké, toegegeven: ik vind iets al snel prima en klaar. Zeker als ik het zelf moet doen. En al helemaal als het tijdens een drieweekse zomervakantie gebeurt, die ik eigenlijk hard nodig heb om weer even bij te komen van mijn gewone werk.
Drie jaar geleden kochten we een huis en hebben we eerst acht maanden lang verbouwd. Zelf. En nu zijn we met de tuin begonnen. Ik dacht nog: Hoe moeilijk kan dat nou zijn? Oude tegels eruit, zand eruit en opnieuw verdelen, schutting schilderen, stenen leggen, beplanting erin, en klaar. Maar zelf verbouwen betekent dat het altijd tegenzit en altijd véél langer duurt dan gepland. Zeker met mijn Pietje-Preciezerige lief.
Als tegenvallende factoren hebben wij de hitte en het puin. Ik snap nu waarom ze in zuidelijke landen siësta houden. Ik ben levend verbrand en heb zo’n twee liter vocht per uur verloren (maar afvallen, ho maar). Ik vermoed zomaar dat de meeste mensen hun tuin in de herfst of lente aanpakken.
En dan de enorme stapels puin die vlak onder de oppervlakte blijken te liggen. Daar kunnen we een heel nieuw huis mee bouwen! Maar als je even lekker door wilt graven, heb je mooi pech. Laat staan als de poeren (Poeren…. Aah… 😍) zo’n anderhalve meter de grond in moeten.
Halverwege het schilderen van de schutting (in de volle zon) vertelt mijn lief dat de achtergevel ook nog een laag witkalk moet hebben. Maar ja, die laag kun je er – volgens hem – niet zomaar overheen kalken; daarvoor moet de achtergevel wel eerst heel goed schoongemaakt worden. Met schrobborstel en sop. Dus wéér minstens twee dagen extra werk.
En hij heeft nóg een extra klusje in petto: de andere schutting, een gemetselde muur, moet nog goed schoongespoten worden. Met een hogedrukreiniger. Want ja, de verf die daarop zit, moet eraf. Anders kan het zomaar zijn dat de nieuwe verflaag niet houdt. En als we dan toch bezig zijn; die muur moet nog opnieuw gevoegd worden…
Oh, en bestraten is volgens mijn lief ook niet zo’n klus, dus dat doen we ook gewoon nog even zelf. Wat hij er niet bij vertelt, is dat de drie pallets met waaltjes niet in de tuin afgeleverd kunnen worden, dus dat we die zelf ‘even’ naar achter moeten sjouwen.
bron: eigen foto (JL)
En het eind is nog lang niet in zicht…
Het eind van het klusproject, bedoel ik dan.
Het eind van de vakantie wel.
Soms zou ik willen dat ik kon zeggen dat we zelf hebben verbouwd. Alles zelluf gedaan, en dat, terwijl we maar drie weken in ’t stof en de rotzooi hebben gezeten, het irritant vindend dat we eventjes niet konden koken of douchen, of met onze fietsen achterom konden, maar er wel van genietend hoe het iedere dag een enórm stuk opschoot, ondanks dat we iedere dag op ons normale, dagelijkse werk zijn geweest.
Maar ja, mensen, zo werkt dat niet.
Want dan heb je het dus gewoon LÁTEN DOEN!
bron: eigen foto (JL)
