“Blijf je bij me slapen komende zaterdag?” vraagt mijn stoere cowboy op donderdag op de app. Hij weet dat mijn meiden dan bij hun vader zijn. Ik krijg spontaan darmkrampen. Ik moet daar even over nadenken. Zeggen dat me dat te snel gaat is een beetje mosterd na de maaltijd, na onze seksmarathon van twee weken geleden. Ik heb die zaterdag al langer in zijn bed gelegen dan tijdens een gemiddelde nacht in mijn eigen bed. Maar ja, dat was ‘slechts’ een date. Met ‘blijven slapen’ begint het al aardig op een relatie te lijken. En daar word ik zenuwachtig van.
Daarnaast snurk ik. Blijkbaar. Heel oncharmant. Als ik vraag aan mijn meiden hoe dat dan klinkt, dan zakt me de moed in de schoenen. Ik ben blijkbaar minstens net zo erg als papa. Helaas weet ik nog heel goed hoe dát klinkt. Daar wil toch niemand naast liggen?
En dan heb ik ook nog een toiletfobie. Even plassen wil nog net (mits niemand in de buurt), maar voor een grote boodschap wil ik mijn eigen wc.
Ik hak de knoop door. Ik besluit het toch te doen. Ontzettend goede beslissing. Voor mijn lijn dan, want naderhand ik ben drie dagen aan de diarree van de spanning vooraf. Maar goed een paar kilo’s minder is fijn, want hij heeft het heerlijke idee om te gaan zwemmen in de lokale zwemplas. Ik moet in bikini. Slik.
Ik heb er een stuk of acht die ik één voor één show aan de meiden. De eerste wordt meteen goedgekeurd. De overige zeven worden voorzien van ongenuanceerd commentaar, variërend van: “Mwah” tot: “Gooi die alsjeblieft in de vuilnisbak?!” En bedankt. Echt goed voor mijn zelfvertrouwen. De eerste wordt het dus.
Aangezien ik aangeboden heb de versnaperingen mee te brengen voor de lunch, rijd ik op de bewuste zaterdag, na het afzetten van mijn meiden, nog even langs de supermarkt en dan in de richting van zijn huis. Ik kom binnen met een koeltas, zwemtas, overvolle weekendtas, eigen kussens (jawel, meervoud) en een toilettas en krijg meteen de vraag of ik van plan was om zes weken te blijven. Ik werp een blik op de berg achter mij en kijk hem met een brede glimlach quasi onschuldig aan. “Euh, ja, ik ben graag goed voorbereid.” Hij lacht me toe (hoop ik) en kust me lang.
Op het strandje van de zwemplas hebben we een heerlijke lunch en zoeken we verkoeling in het water. De dag is fantastisch. Eind van de middag vertelt hij me dat hij nog een vakantiehuisje heeft in den lande, dat hij verhuurd. Maar die nacht is het vrij en we kunnen dus ook daar naartoe, als ik dat leuk vind. Dat vind ik. Dus doen we dat. Het is er heerlijk. Op de veranda genieten we van een pizza die we bij de plaatselijke pizzeria hebben opgehaald op een bankje voor de houtkachel. Dit is toch wel het toppunt van romantiek. Tenminste, als we de muggen wegdenken.
Als ik onder de douche sta besef ik dat ik totaal niet heb gedacht aan een leuk lingerie setje. En dus stap ik na mijn douche in mijn “pyjama”, oftewel kort broekje en hemdje (categorie campinglook in plaats van sensueel) in bed. Gelukkig heeft mijn vurige date niet veel aanmoediging nodig, dus het setje ligt al gauw op de vloer. Note to self, koop volgende keer iets fatsoenlijks.
Rond kwart over twee, als ik hoor dat hij in slaap valt, lig ik doodmoe, maar toch klaarwakker naar het plafond te staren. Ik moet ontzettend poepen. Echt heel, heel nodig. Ik sluip naar het toilet, maar mijn sluitspier zit op slot. Finaal op standje “dit-is-NIET-mijn-badkamer!” geschoten. Kak.
Ik sluip op mijn tenen langs de slaapkamer door naar het woongedeelte en ga op de bank even mijn zakelijke e-mails langs, mijn insta, netflix…
Het is inmiddels half vijf als ik mijn telefoon naast me neer leg en in slaap dommel. Om zes uur schrik ik wakker. Het is al licht. Ik schenk wat jus d’orange in, zodat ik niet naar boerderij ruik als ik me weer voorzichtig naast hem neervlij.
Hij wordt wakker, steelt een paar slokken jus uit mijn glas en trekt me dan dicht tegen zich aan.
“Goeiemorgen lieffie,” zegt hij met verslapen stem, “heb je lekker geslapen?”
Zwaar kut eigenlijk, maar dat zeg ik niet. “Ja hoor, prima,” lieg ik met mijn liefste glimlach. Hij rolt me van mijn zij op mijn rug en kruipt vol overgave op en in mij. Hemels. Om half negen worden we weer wakker. Toch nog even geslapen. Geen opmerking over snurken. Goddank!
Als ik later de badkamer tot mijn beschikking heb, probeer ik nogmaals het toilet, maar helaas. Dan maar kramp vandaag. Het zij zo.
We maken nog een lange wandeling in de mooie bosrijke omgeving (met kramp) en ik help even met het schoonmaken van het huisje (met kramp), dat de volgende morgen alweer verhuurd is. Het afscheid valt me zwaar. Ik had er wel weken kunnen vertoeven. Maar hoewel ik ontzettend heb genoten van dit overheerlijke en opwindende weekend, kan ik op de terugweg maar aan één ding denken. Mijn eigen toilet. Pleaseeee.
bron: pixabay.com 253940
