Ik loop samen met Jack door het bos. De geuren van de natte naaldbomen en de sterke zonnestralen die door de takken op ons pad belanden, zijn een lust voor alle zintuigen. Ik loop op wolkjes met mijn hand in de zijne.
Jack spreekt voorzichtig uit dat hij ontzettend blij is met mij. Dat hij niet verwacht had ooit nog iemand tegen te komen die zo perfect is als ik ben. Een ontzettend groot compliment, maar ik ken mezelf en dus betekent dit dat hij niet heel veel geluk heeft gehad op het gebied van de liefde. Dat beaamt hij ook. Vrouwen zijn blijkbaar echt moeilijke wezens, waarbij zijn ex-vrouw meteen het grootste stempel der onmogelijkheid krijgt opgedrukt.
Inmiddels ken ik de man ook al een beetje en na enig doorvragen kan ik het invullen als verkeerde match. Zijn ex is van het type georganiseerde control freak en de lieverd die mijn hand vasthoudt, heb ik in korte tijd al kunnen ontleden tot het type “wie dan leeft, die dan zorgt”, oftewel, totaal ongeorganiseerd en een enorme chaoot. Dat bleek al op date twee, toen hij op een totaal andere plek stond dan waar we hadden afgesproken. Hij zou zijn eigen hoofd nog zou vergeten als dat niet aan zijn romp bevestigd zat. Het gevolg was, naar ik mij laat vertellen, een huwelijk van ruzies, wantrouwen en moord en doodslag.
Twee, reeds in hun jeugd getekende zielen, die samen kwamen. Jammer voor beiden, maar met name voor hun kinderen die daar best een tik van hebben meegekregen. Dat laatste doet hem zichtbaar pijn. Ik ken dat niet. Mijn jeugd was fantastisch. Mijn ex en ik zijn altijd maatjes gebleven. Ik kan mij niet heugen ooit ruzie te hebben gemaakt. Ik neem het leven – en mijn partner – zoals het komt en ben zelf ook erg gesteld op mijn keuzevrijheid. Niet dat ik niet monogaam ben. Dat ten zeerste, maar ach, ik maak me niet zo gauw druk. Kom je niet eten, dan eet je later.
Wil jij links en ik rechts? Dan komen we elkaar op een ander pad wel weer tegen. Blijkbaar is dat precies wat hij nodig heeft. En ik eigenlijk ook. Nou ja, ik vind het stempeltje “perfect” wel even goed voor mijn ego. Maar ik ben ook niet voor niets “uit elkaar” gegaan. Mijn bindingsangst maakt dat ik in standje “vluchten!” geraak bij serieuze commitments. Samenwonen ging nog net, maar als ik terug denk, ging het mis vanaf het moment dat mijn ex na zijn zoveelste huwelijksaanzoek geen “doen we nog wel een keertje” meer accepteerde en een datum wilde prikken. Het voelde als een riem die steeds strakker om mijn hals werd aangesnoerd. Tot enige huwelijkse voorbereidingen is het dan ook nooit gekomen. Ik was ruim voor die tijd gevlogen.
Terwijl we zwijgzaam verder lopen, denk ik na over onze seksbeleving. Ik heb terdege gemerkt dat mijn vurige partner al heel wat meer ervaring heeft dan ik. Hij heeft na zijn scheiding (tien jaar geleden) absoluut niet stilgezeten en weet zijn weg in de slaapkamer – en in een vrouwenlichaam – goed te vinden. Ik ben daarentegen maar weinig gewend en voel me daardoor wat onzeker of wat ik doe, wel goed of tenminste goed genoeg is. Ik waag me eraan en brei even door op het onderwerp “perfect”.
“Hmmmjahh… jij zegt wel ‘perfect’,” begin ik, “maar ik kan me dus niet voorstellen dat je daarmee ook de seks bedoelt?” Zo. Dat is eruit. “Jij hebt duidelijk véél meer ervaring dan ik en ik vind het allemaal best nog een beetje spannend,” ga ik verder, “dusseh… hoe perfect ben ik dan, in bed?”
“Nou, je bent nog geen toppertje,” meldt hij kurkdroog. Ik heb meteen spijt van mijn vraag. OMG. Ik ben geen “toppertje”. Kut. Het schaamrood staat op me op de kaken. Jack kijkt me lachend aan en drukt me tegen zijn brede borst. “Maak je geen zorgen,” zegt hij, “we hebben nog jaren te gaan en ik vind het juist wel leuk om je nog het een en ander bij te brengen.” Hij knipoogt en kust mijn ooglid. Ik voel me nu twaalf. Hooguit.
Ik laat het onderwerp dan ook meteen rusten en bel mijn zusje de volgende dag. Ik waag me maar even niet niet aan mijn broertje. Hoewel ik met hem ook een hele open en goede band heb. Vrouwendingen blijven vrouwendingen, vind ik. En daarbij, ik weet precies welk antwoord ik dan krijg en hoe lang ik er mee gepest ga worden. Laat dus maar.
“Tja, dat jij niks gewend bent, had ik altijd al door, toen je zei dat seks niet zo nodig hoeft van jou”, was het antwoord van mijn zusje op het door mij voorzichtig aangesneden onderwerp. Ze vraagt me waar ik dan vooral moeite mee heb. Ik kan daar geen antwoord op geven. Ik weet het wel, maar zelfs het bespreken van het onderwerp lukt me niet goed. Opschrijven lukt me al niet. Ik ben preuts. Ik haat het woord, maar het is zo. Ik vind naakt zijn in daglicht al vreselijk. Laat staan bespreekbaar maken wat ik wel en niet als prettig ervaar. Nu ben ik echt wel wat gewend, maar Jack is zeg maar de 2.0 versie van al mijn ervaringen. Ook heeft hij geen enkele schaamte en is hij juist heel open.
Een paar dagen later snijd ik het onderwerp weer aan. Voorzichtig vertel ik hem dat hij de 2.0 versie is van al mijn sekservaringen bij elkaar. Als ik hem vraag hoe zijn voormalige bedpartners hem beoordeelden, vertelt hij dan ook dat hij dat vaker heeft gehoord. Vol trots uiteraard. “Komt vast door mijn grote pik, want ik doe verder ook maar wat,” grinnikt hij.
“Nou”, lach ik, “elke man vindt zijn pik geweldig en de jouwe is net als de rest, hoor. En de grootte is echt niet het belangrijkste.” Zo, even op zijn plek zetten.
Jack kijkt me beteuterd aan. “Is tie niet groot genoeg dan?”
“Hij [voor mannen heeft het ding een eigen identiteit, lijkt wel] is prima, schatje. Maar het gaat erom wat je ermee doet. En wat je doet, doe je goed genoeg”.
Ik zal hem krijgen. Geen sekstoppertje, pfff. Dat hij inderdaad zeer groot geschapen is en dat ik hem tot “Massimo” (voor de liefhebbers van 365 Days) heb gedoopt – absoluut dominant – hoeft hij nu nog niet te weten. Dat ik niet weet wat me overkomt, ook niet. En dat ik elk moment van de dag verlang naar zijn intimiteit óók niet. Ik kom wel los. Ik heb gewoon even iets langer nodig alvorens mij letterlijk en figuurlijk bloot te geven. Maar dat ik geniet van zijn bijna bovennatuurlijke magische krachten staat als een paal (slechte woordkeuze) boven euh… sorry, mijn gedachten dwalen weer af…
bron: pixabay.com 731890
