Al moet ik eerlijkheidshalve zeggen dat ik qua lichaamsbouw meer lijk op Sancho Panza, ik heb de laatste tijd het gevoel dat ik Don Quichot ben. Vechtend tegen windmolens. En door al het gedoe inmiddels ook net zo gek.
Die windmolens zijn de verschillende instanties hier in Nederland. Met hun onlogische en ondoorzichtige werkwijzen, regeltjes en procedures. Zo ben ik al maanden in de weer om hulpmiddelen gerepareerd te krijgen, een ware klucht, maar daarover in een ander blog meer. Dit verhaal is een klaagzang over de geweldige werkwijze van de politie en de RDW. (Geen zin in geklaag? Klik nú weg!)
In juni werd dochter aangehouden op de scooter. We wisten dat deze harder kon dan de toegestane 45 km per uur. ‘Om met het verkeer op de weg mee te kunnen rijden.’ Een paar weken daarvoor had ze al gemeld dat ze dacht dat hij toch wel een tikkie harder kon dan verwacht. Maar door te druk, werk en (t)huisperikelen, besloot ik daar ‘later’ wel een keer naar te kijken. Tot ze dus op een ochtend in juni werd uitgenodigd de scooter op de rollerbank te plaatsen. Uitslag: hij ging véél te hard. Ze kreeg een rijverbod en de boetes (ze was ook haar rijbewijs thuis vergeten) zouden we binnenkort binnenkrijgen.
bron: eigen foto (Yone)
Omdat dit voor ons een nieuwe ervaring was, thuis aan het bellen geslagen met de politie. “Mea culpa, dom… en wat nu?” Zij zagen dat de WOK (rijverbod) al geregistreerd was, dus we konden een herkeuring regelen. Bromscooter laten ophalen, terug laten bouwen naar snor (van de schrik gingen we nu maar voor ‘hoe langzamer, hoe beter’) en een kleine maand later, begin juli, onderging het ding een WOK-keuring om het rijverbod op te heffen en een herkeuring naar snorfiets te krijgen. Volgens de dealer die hem terug bouwde, kon de gemeten snelheid overigens niet kloppen, het lukte hem niet de snelheid te halen. Ook niet op een rollerbank. Vreemd.
In de tussentijd waren de boetes binnengekomen. De boete voor de snelheid was opeens zo’n 16 kilometer lager dan gemeten zou zijn en bij het inloggen bij het CJIB was geen enkel document, zoals een ijkrapport of een certificaat van de opsporingsambtenaar, beschikbaar. Ook stond de gemeten snelheid niet op het proces-verbaal. Scheel gebeld met de (verkeers)politie, maar die konden alleen maar zeggen dat er ‘een flinke correctie was toegepast.’ Verder mochten ze geen mededelingen doen over het hoe en waarom. Vreemd, want het ging tenslotte over míjn scooter en overtreding. Hoezo mogen we daar de ins en outs niet van weten? Opgelucht over het feit dat de boete lager was dan we dachten, lieten we het gaan.
bron: eigen foto (Yone)
Afijn, na de herkeuring viel er netjes een nieuw kentekenbewijs op de mat en een paar dagen later werd de scooter weer in gebruik genomen. Geen vuiltje aan de zonnige zomerlucht. Tot 18 augustus. Toen viel er een brief op de mat van de RDW dat ze een melding hadden ontvangen (waarvoor en van wie lieten ze in het midden) en er per 14 augustus een rijverbod op de scooter zat. Dus de volgende ochtend sloeg ik wéér aan het bellen.
RDW: “Bel de politie.”
Politie: “Bel de RDW.”
Na ronde vier was ons geduld wel op. Niemand kon vertellen waar de melding vandaan kwam en wat er met de scooter aan de hand zou zijn. Nou ja, ze konden het wel zien, maar mochten het niet zeggen. En beide instanties wezen met de vinger naar elkaar.
Nederland, het land waarin de privacy regelgeving zo ver doorgevoerd wordt, dat je de details van je eigen ‘misdaden’ niet mag weten. Uiteindelijk troffen we een politiemedewerker die iets behulpzamer was. Die kwam tot de conclusie dat er waarschijnlijk bij de politie een fout gemaakt was. Echt, het zijn net mensen. Een collega zou terugbellen. En de RDW ook. Daarop volgde de Grote Stilte.
Die avond zagen we bij de RDW kentekencheck dat er geen rijverbod meer op de scooter zat. Dus de volgende ochtend weer bellen. RDW: “We kunnen geen mededelingen doen, maar u kunt weer rijden.” Politie: “Wacht even tot u teruggebeld wordt.” Toen dat na drie dagen nog niet was gebeurd, zelf maar weer een poging gewaagd: “Het dossier is gesloten, maar we hebben de RDW laten weten dat u nog een officiële brief moet krijgen.” Op de vraag wat er nou mis was gegaan, was de reactie dat ze – hoe verrassend! – daarover geen mededelingen konden doen.
Vervolgens ontving ik een dag later een brief van de RDW: “U heeft recent uw voertuig laten keuren. Uw voertuig is goedgekeurd. Het rijverbod is opgeheven.”
“We zijn een stelletje sukkels en hebben een dikke, vette fout gemaakt, Excuses voor het ongemak” – die zin zit blijkbaar niet in de standaard briefcollectie.
Toch fijn, die transparante werkwijze van de instanties in ons kikkerlandje. En als je je fouten niet toegeeft, dan maak je ze niet, toch?
bron: pixabay.com 6958508
