Het is alweer even geleden, maar wat heb ik genoten van de heerlijke vakantie met mijn meisjes. Drie weken lang hangen, luieren en gezelligheid. En daarna belandde ik meteen in de volgende vakantie! Ik hoefde namelijk alleen maar te werken. Voor de rest heerste er hier rust en stilte. En reinheid. Dat vooral.
En het blééf ook rein; de pubers waren op vakantie met papa. Wat een weelde!
Ik dweilde – en het bleef blinken.
Ik waste – en de stapels handdoeken leken ineens niet als sneeuw voor de zon te verdwijnen.
De keuken rook naar frisse citroentjes. De badkamer lag niet bezaaid met make-up remover pads en wattenstaafjes. Volkomen zen. Zalig!
Maar na dag drie was ik er echter al weer klaar mee. Gatver. Ik miste ze. Nu al! Daarom vroeg ik Jack of hij twee dagen vrij kon nemen om samen weg te gaan. We besloten om samen te gaan kamperen aan de kust. Ik was benieuwd. De ultieme relatietest!
—
Op woensdagavond rijd ik met tent, bed, topper, bankstel, keuken, droogrek en koelbox en uiteraard nog steeds teveel meuk naar zijn huis. Mijn auto is wederom volkomen afgeladen. De volgende morgen bereiden we samen de versnaperingen voor die dag en pakken we de zooi uit mijn auto over in zijn veel grotere – zelfs abnormaal grote – stoere-mannen-bak. Uiteraard vraagt hij weer hoe lang we gaan, gezien de stapel die naast en om mijn auto staat.
“Euh, dat heb ik allemaal nodig, hoor. Handdoeken en kleding en douchespullen nemen nu eenmaal veel ruimte in beslag,” verklaar ik schuldbewust.
“En wat is dit?” vraagt hij, als hij een blauwe zak met veel gerinkel optilt. “Dat is een veldbed”, reageer ik met een blij hoofd.
“Maar je hebt toch al een tweepersoons luchtbed mee?” vraagt hij verbaasd.
“Ja, voor in de tent. Deze is voor op het strand,” leg ik geduldig uit.
“Nou, dat ding mag je dan mooi zelf sjouwen,” zegt hij met een zucht. “Je neemt echt teveel mee, meid. Laat dat bed toch hier, we gaan gewoon op een handdoek liggen. Is toch ook goed?” probeert hij nog.
“Nee, zand is kut, ik wil bed,” lach ik, terwijl ik het pakket uit zijn handen gris en achterin zijn laadklep duw. Jack volgt gedwee.
Ik laat me van mijn beste kant zien, door enthousiast te starten met inpakken en overpakken van alle kampeerspullen. Na vijf minuten begint Jack alles er weer uit te trekken. “Sorry schat, maar dat moet echt effe efficiënter.” Ik moet hem helaas gelijk geven en ik help hem dus ook even vrolijk met alles weer uitpakken. Als de achterklep tot de laatste centimeter zorgvuldig is volgepropt, stappen we in en gaan we op weg.
Een half uurtje onderweg wil ik van de achterbank even een frisje uit de koelbox trekken. Koelbox weg. Kut! Ik heb alles van de achterbank vrolijk op de parkeerplaats gezet en er nooit meer naar omgekeken. Help!?! Kussens, beddengoed, al mijn kleding en weekendtassen, beautycase en dus ook de koelbox.
Hoe ga ik dit brengen?
“Euhhh, Jack? We zijn de koelbox vergeten…”
Jack gluurt even snel achterom en verklaart dat dat onmogelijk is, want hij heeft ‘m zelf uit huis meegenomen. “Kijk even goed, lieffie, misschien achter mijn stoel?”
Ik kijk, puur om wat tijd te winnen, maar ik weet precies hoe het hele tafereel er op zijn parkeerplaats uit ziet.
“Jack, het staat buiten op jouw parkeerplaats. Samen met de kussens, het beddengoed, onze kleding en de rest.” Dan maar meteen recht voor z’n raap en onomwonden. Jack kijkt me even strak aan en ik hoor hem in zijn hoofd tot tien tellen.
“Ah, geeft niet,” weet hij uiteindelijk uit te brengen. “Ik zal zo keren en dan rijden we gewoon even terug.” Nou, ik hoef in ieder geval niet te twijfelen aan de mate van zijn verliefdheid. Deze reactie had ik anders niet gekregen, denk ik met een glimlach.
Als we even later de parkeerplaats weer oprijden en de hele bende er nog eenzaam staat, schieten we beiden in de lach. We pakken alsnog de achterbank vol en rijden zonder verdere tegenslag naar de kust. Binnen no time staat de tent en al het overige. Zonder ruzie. Zonder fitties. Dat is liefde!
Even later lopen we hand in hand langs het lange pad van de camping naar het strand. Aan mijn linker schouder de gigantische, onhandige tas met het veldbed.
“Ik zal het dragen ook, al moet ik ermee kruipen,” grom ik met een grijns als Jack de tas van mij over wil nemen. Jack kust mijn voorhoofd, trekt me dicht tegen zich aan en neemt alsnog de tas als we langzaam verder lopen. Ik ben verrukt. Wat is verliefd zijn toch heerlijk. Relatietest geslaagd.
bron: pixabay.com 4445970
Even ter info: deze blogserie heet “Click & Collect”, omdat het oorspronkelijk allemaal begon met een dating app, oftewel een “sociaal click & collect systeem”, waarbij je liefde op knopdruk bestelt. Nu is dat voorlopig allemaal wat gereduceerd tot alleen Jack, maar ook hij is dus een resultaat van dat systeem. Vandaar de titel.
