bron: pixabay.com 3170012
Mijn stoere cowboy heeft een nieuw ros gekocht. Een stalen, welteverstaan. De oude heeft hij vorige week ingeruild. En nu mag ik dus mee naar de dealer om hem af te zetten. Hij rijdt dan achter mij aan terug naar zijn huis. Een gezellig uitje.
“Gezellig?” vraagt hij verbaasd.
“Ja, gezellig, ik ben gek op autorijden, dus vind ik dit een uitje,” antwoord ik blij.
“Nou, da’s is mooi,” reageert hij met een grijns, “dan mag jij erheen rijden en ga ik lekker lui onderuitgezakt naast je zitten.”
Ik ben opgetogen. Ik mag in zijn auto rijden! En niet zomaar eentje; een giga joekel van een mannenbak. Legergroen, hoog op de XL-wielen en met véél extra PK’s. Ik vind mezelf nog best een stoer wijf, dus zo’n wagen past mij wel.
Dit laat ik me in ieder geval geen twee keer zeggen en als we de deur uitgaan, loop ik in een recht lijn naar de bestuurderskant. Jack lacht en werpt me de sleutels toe. De eerste paar minuten ben ik wanhopig aan het worstelen. Mijn voeten kunnen niet bij de pedalen en ik zie niks in de spiegels. Jack is minstens dertig centimeter langer dan ik en dan met name qua benen. Ik zat vorige week even voor de grap in de schuur op zijn racefiets en had hulp nodig om er weer af te komen. Zelfs opzij leunen om het zo op te vangen en af te stappen, was geen optie.
Als ik uiteindelijk geïnstalleerd ben en – uiteraard – maar half de nodige instructies heb aangehoord (ja, ja, ja, whatever, ik wil rijdennnn…), start ik de zaak en rij ik vol vertrouwen rustig weg.
Ik geniet van de rit. Ramen open. Even stoer mijn arm in het raam hoort erbij. Ik voel me fantastisch! Jack is zeer complimenteus.
“Wat rij jij netjes!” begint hij, “zo mooi rustig…” Hij vertelt dat hij dat geduld nooit heeft. “Ik rem wel ruim op tijd, want zo’n grote zware bak heeft gewoon een langere remweg,” voegt hij er nog snel aan toe.
Ik begrijp de boodschap. Ik rem blijkbaar wat laat. Ik hou wel goed afstand, vind ik zelf.
“Haal maar in,” zegt hij na tien minuten achter een koekblik met twee bejaarden te hebben gehangen.
“Euh, dat kan niet,” antwoord ik, “doorgetrokken streep hier.”
Voor iemand die lekker relaxed naast me wilde luieren vind ik dat hij inmiddels aardig “mee” rijdt en na nog eens een kwartier onderweg dirigeert hij me naar het dichtstbijzijnde tankstation. Onder het mom van “ik heb zin in een flesje cola” word ik uit mijn stoel gebonjourd en neemt hij mijn plaats in.
“Zal ik nu even rijden, lieffie?” vraagt hij nog snel, zonder het antwoord af te wachten.
“Ik rijd dus kut,” constateer ik droog.
“Nee echt niet, lieffie, je rijdt keurig! Echt heel netjes. En goed. En braaf. Echt als een wijf!” besluit hij zijn opsomming . “En aangezien ze ook een sluitingstijd hebben daar, rij ik nu even,” antwoordt hij met een brede, ondeugende grijns. Ik zou nu eigenlijk mijn mond open moeten trekken, maar stiekem ben ik blij dat hij weer rijdt. Ik heb in ieder geval al een heel stuk schadeloos gehaald. Laten we dat vooral zo houden.
Als we weer wegrijden, snap ik waarom ik uit moest stappen. En heb ik er vrede mee. Ik reed niet slecht. Integendeel. Hij rijdt gewoon standaard veel te hard! Binnen de norm, vindt hij. Haalt links en rechts in (“dan moeten ze maar niet op de middenbaan blijven rijden!”), kleeft (“ga rechts rijden, idioot!”) en rijdt agressief (bespreekt uitvoerig en met de nodige krachttermen elke verkeersfout die anderen maken).
Kortom, hij rijdt als een vent! Maar goed, wel een lekkere. Als ik zo zijdelings naar hem kijk, vind ik hem woestaantrekkelijk. En dus geniet ik nog steeds van deze rit. En op de terugweg geniet ik alsnog van de rit, helemaal in mijn eentje in dat stoere ding. Hij rijdt op de motor voor mij. Gelukkig heb ik navigatie en kom ik ook thuis zonder hem, mocht hij er vandoor gaan. Dat gebeurt niet. Hij houdt me nauwlettend in de gaten. De schat!
Even ter info: deze blogserie heet “Click & Collect”, omdat het oorspronkelijk allemaal begon met een dating app, oftewel een “sociaal click & collect systeem”, waarbij je liefde op knopdruk bestelt. Nu is dat voorlopig allemaal wat gereduceerd tot alleen Jack, maar ook hij is dus een resultaat van dat systeem. Vandaar de titel.
